Inmiddels zijn we 2 maanden verder... 2 maanden geleden die akelige breuk. De breuk die bij mij veel verschillende emoties en intens verdriet heeft los gemaakt. 2 maanden verder in mijn verwerkingsproces.

Zoals meeste van jullie weten ben ik een traject in gegaan met psychologische hulp, om te zien waar deze extreme gevoelens en emoties vandaan kwamen. Bepaalde gebeurtenissen uit mijn verleden om deze met hulp te verwerken en een definitieve plek te geven. Ik kan jullie oprecht vertellen dat dit mij goed doet, inmiddels zijn we de medicatie aan het afbouwen. Alleen het slapen blijft nog een probleempje, ik heb hier wel inslapers voor maar wil niet afhankelijk worden hiervan.

Het gaat beter, ben nog niet de oude maar stapje bij stapje komen we daar steeds dichterbij. Afgelopen zaterdag contact gehad met mijn ex, hij belde mij... Inmiddels is hij alweer aan het daten met een ander, dat deed mij wel even wat. Gelukkig moest ik dinsdag naar mijn psycholoog en voelde ik mij door haar kijk op het contact tussen hem mij weer een stuk beter. Er zijn nog weleens wat dippen, maar deze zijn lang niet meer zo hevig als toen. Huilen, doe ik niet meer.. agh ja 1 traan die over mijn wang rolde toen hij zei een ander te daten.

Het grappige is wel, dat zij en ik zussen hadden kunnen zijn. Daarnaast vond hij onze afstand vervelend, hij wilde niet een jaar lang heen en weer rijden tussen Rotterdam en Hooge Zwaluwe (ligt boven Breda) maar nee waar komt zijn nieuwe slachtoffer vandaan.. Utrecht! Logisch toch?

Ik heb hem er veel succes mee gewenst, wetende dat het over een paar maanden toch weer over is. Gelukkig voel ik mij een stuk sterker dan een paar weken geleden, dus heb ik mij er niet heel lang rot over gevoeld.
Ik ben nog niet toe aan een nieuwe man in mijn leven, eerst ervoor zorgen dat ik mij weer 100% ik voel.. misschien wel 110% ik. Ik maar dan de verbeterde sterkere ik, een ik waar ik ontzettend trots op kan zijn.