het is alweer een paar maanden geleden dat ik hier voor t laatst een blog geschreven heb,
lees nog wel mee maar ik vond dat ik heel erg bleef hangen maar nu toch even de behoefte om te schrijven.
Mijn laatste blog dateert van September, In de maanden erna nog het een en ander gebeurt..

Ik heb zelfs nog een tijdje een vriendschap geprobeert, mn gevoelens opzij gezet en ben nog een aantal x bij hem thuis geweest, heel erg leuk en gezellig was dat maar ik voelde een afstand en meneer deed ook niet echt moeite waardoor het voor mij ook niet werkte.
Het einde van het jaar brak aan, en ik moest mn trouwe viervoeter in laten slapen, god wat miste ik mijn ex en wilde graag dat hij er voor mij zou zijn en dat heb ik hem ook gevraagd maar dat kon hij niet want hij zat zelf met een aantal dingen (hij was verliefd op een vrouw, het was wederzijds maar kon door omstandigheden niks worden)
Enige wat ik kreeg was een appje en daar was ik toch wel heel erg blij mee.
Zogezegd, 2014 brak aan.
Een jaar waar ik opnieuw wilde beginnen, 2013 was een hel, een jaar waar ik diep heb moeten gaan, ook vriendschappen aan de kant gezet.
Ik wilde dat jaar achter me laten, heb mn ex nog een brief gestuurd maar hij reageerde niet zo positief en had besloten het te laten voor wat het was, hem te laten gaan, iets wat hij overduidelijk wilde maar ik nog steeds niet kon en heb gedaan..
Het loslatingsproces begon wat moeizaam en af en toe kwam er dan toch weer een berichtje vanuit mij.
Heb hem aangegeven wat dit met mij deed en daarbij heb ik het gelaten, dat is nu zn 2enhalve week.
Heb ook geen behoefte meer om nog iets van me te laten horen, er is een knop om gedraaid bij mij.
Het loslaten en verder gaan is in volle gang.

Vorige week ging ik boodschappen doen met mn moeder en ik had al een voorgevoel, Ze vroeg of ik even iets uit een andere winkel wilde halen, zo gezegd zo gedaan, mn ogen doorzochten de winkel, maar zag niks bijzonders, liep nog even langs de groenteafdeling voor een lekker worteltje voor mijn konijntje en ging in de rij bij de kassa staan.
De vrouw voor me vroeg of ik voor wilde gaan, ze was nog iets vergeten te wegen.
Ik weet niet wat de reden was waarom ik omkeek maar op t moment dat ik dat deed, zag ik jou,
De tijd stond stil, Jij kwam mijn richting uitgelopen en we keken elkaar diep in de ogen aan.
Het moment zal wel 2 seconde hebben geduurd maar in mijn beleving duurde het langer, alsof er niemand anders meer was en alleen jij en ik,
Ik meende iets in je ogen te lezen, het kon niet anders dat je precies hetzelfde voelde als wat ik deed.
Ik geloof dat ik de eerste was die wegkeek en ineens stond de winkel weer vol met mensen, en was het niet alleen jij en ik meer.
Jij ging bij een andere kassa staan en pakte snel je telefoon.
Ik weet niet of je nog achterom hebt gekeken naar mij, ik liet heel soms mijn oog nog op je vallen, ik kon je niet meer vinden toen ik de winkel uitliep.
Op dat moment ging het nog, totdat ik in de auto zat en brak..
Zo hard gehuild, mn moeder trooste me, de hele avond verder was ik down.
De dagen erna ging het beter, het gevoel wat ik nog voor hem heb, ebt langzaam weg.
Waarom die tranen zo heftig waren, t leek wel alsof ik wist dat dit het dan echt was, dat ik nu echt verder ga met mijn leven, dat het goed zo is.

In mijn hart koester ik nog steeds gevoelens voor hem, hij zal altijd een speciaal plekje krijgen, en mijn grootste wens is nog steeds samen de toekomst in.
Maar zolang hij niet uit eigen intiatief zal komen, zal ik verder gaan.
Op zoek naar de laatste delen van mezelf, op zoek naar het geluk.
Mijn hart is (nog steeds) gebroken, het is leeg..
Er zit een heel dik en stevig slot omheen maar ik wacht op de dag, op degene die het slot open weet te krijgen, dat is mijn ware!!