Even een nieuwe blog om de 'trouwe lezers' onder ons even op de hoogte te stellen, hoe het gaat na mijn lesje wat ik terug heb gegeven. Eerlijk is eerlijk: ik had niet verwacht na wat ik had gedaan nog iets van R te horen. Tot mijn grote verbazing kreeg ik na het weekend een smsje dat hij me miste. Sure... Ik reageerde niet. De volgende dag een email waarin hij vroeg om 'alsjeblieft contact met hem op te nemen'. Ook dat deed ik niet. Toen kwamen de telefoontjes. Gelukkig heb ik nummermelder, dus liet ik de telefoon lekker gaan. Hij sprak in: hij miste me, en als ik geen contact meer met hem wilde of ik dat wilde laten weten (ik was toch al duidelijk geweest met mijn actie dacht ik zo...). Hij sprak in op mijn antwoordapparaat. Ik vond het prima. Ben sterker en heb hem niet meer nodig. Ik ga mezelf compleet maken, en dat voelt lekker. Mijn vrienden zien dat ik weer straal, dat ik weer spontaan ben. Ik geniet, ja echt. Van het mooie weer, van het uitgaan. Tuurlijk heb ik zo nu en dan mijn momenten dat ik wat mis. Maar dat is niet meer hem. Het is eerder de herinnering aan het vertrouwde, het samen ondernemen. Ben nu zelfs aan het daten. Niet voor een relatie, maar het is lekker voor mij als persoon. Het geeft een goed gevoel. Ik mag er zijn, dat besef ik me nu. Dat gevoel was ik bij hem helemaal kwijtgeraakt. Ik groei. Een tip voor de lezers onder ons: het valt me op dat jullie vaak de hyves van jullie ex lezen. Doe dat niet. Je voelt je er alleen klote door. Dat wil je niet. Als je door wilt gaan, sluit alle banden met je ex af. En dan raak je in een stroomversnelling. Want je mag er zijn! Zie in wie je bent, dat er ook een leven zonder hem of haar is. Want: je bent het waard! En als er een moeilijk moment is, dan pink je stiekem dat traantje weg. Het is de herinnering, het vertrouwde waar je om huilt. Niet meer de persoon. Want hoe kun je nog houden van iemand die je zoveel pijn en verdriet heeft aangedaan? Onthou één ding: jullie zijn het allemaal waard. Fuck the ex en leef je eigen leven. Leer genieten!