dankjewel voor je steun.

ik heb echt mood swings.. ene moment leeg en niemand willen spreken of alleen maar slapen en het andere moment janken en mezelf gek maken dat hij misschien wel gewoon een ander heeft (waar dan? op die bank bij die kut vriend?) of dat hij leuk gaat stappen en me niet mist (ja... nee)

gewoon mezelf gek maken met onzin die helemaal niet waar is!

zucht..
en dan ook half tussen de verhuisdozen zitten en nog niets kunnen want ik moet nog wachten op de vloer en zit dus vast, maar moet wel tegen die dozen en een half ingepakt huis aankijken. en dat maakt het ook allemaal niet veel beter..

eerlijk? ik ben sterk en heb mijn ruggengraat recht en denk aan mezelf, maar hij weet zijn spelletje ook goed te spelen door echt vreselijke slechte fotos van zichzelf op whatsapp te zetten en mij in de gaten te houden want ik laat niets van me horen.
dat had hij nooit verwacht!!
hij had eigenlijk helemaal niets verwacht vanaf het moment dat hij zei dat het beter was voor mij dat het uit was.
want hij dacht dat ik weer op hem zou gaan zitten wachten en smeken of hij terug wilde komen etc etc

en nu was ik heel strak en zakelijk en duwde hem de afhandeling zonder traan onder zijn neus en meldde ook nog even dat ik al een huisje had.

dat was even schrikken want dat was niet de bedoeling natuurlijk!!!!! ik ben toch zijn thuis?? ik zou er toch altijd zijn??

zucht.. het is alweer heel veel breinpoep op jouw reactie en zo kan ik dagen lang doorgaan..

voelt alsof ik geamputeerd ben van een voet of een arm... maar ik weet dat ik het wel ga redden.. van hem weet ik het niet en its killing me en dat weet hij ook! uitgenast rot jong echt!