Hallo,

Ik heb mij hier gisteren aangemeld, omdat mijn vriendin de relatie na 1 jaar en een maand verbroken heeft afgelopen woensdag. Natuurlijk is de wond nog vers en zal ik er uiteindelijk wel weer bovenuit komen. Alleen het is op een manier uit gegaan die niet heel bevredigend is. Ik ben erg onzeker en ik vraag continu om bevestiging. Niet alleen of ze van me houdt, maar ik vraag ook dag in dag uit, zal ik dit doen, zal ik dat doen en dingen als waar staat dit en dat, terwijl ik het allang weet. Dit soort vragen stel ik normaal nooit. Ook zag ik haar veel te vaak en als ik haar een paar dagen niet kon zien, werd ik helemaal gek en kreeg ik claimend gedrag.

We hebben in oktober een pauze gehad van ongeveer 3 weken, waar we elkaar 1 keer per week zagen voor een filmpje of een etentje, zodat ik een afspraak kon maken met een psycholoog en me wat zekerder kon laten voelen. Natuurlijk wil dat voor geen meter in 3 weken en een pauze bij een onzeker iemand is killing. Dus ik heb haar toendertijd gesmeekt om terug te komen en dat heeft ze uiteindelijk ook gedaan.

Afgelopen maandag zei ze na een paar leuke kerstdagen en nieuwjaar, waarbij ik dacht dat het goed ging, dat ze over onze relatie wilde nadenken omdat er nog steeds een aantal botsingen waren wat betreft mijn gedrag en dan voornamelijk de onzekerheid. Woensdagavond zouden we elkaar treffen en zou ze vertellen wat haar beslissing was en ze wilde dat ik er over nadacht of zij wel het juiste meisje voor mij was. Ik vond dit wel het geval want ik voel me gelukkig bij haar en ze begrijpt me als ik het moeilijk heb. Ook kan ik later geen kinderen krijgen en zij accepteerde dat, dus ook een argument om gelukkig te blijven van haar. Ik vroeg haar daarom om 2 maanden tijd, zodat ik aan mijn onzekerheid kon werken en we elkaar minder zouden zien, zodat ik geluk met mezelf zou kunnen vinden.

Het ging helaas anders.

Ze had twee oplossingen. Of we gingen uit elkaar en dat was dat. Of we gingen uit elkaar en zouden ons eigen ding doen en na 2 maanden kijken of er een kans is om weer bij elkaar te komen. Zo heeft zij tijd om tot rust te komen en goed na te denken en heb ik tijd om aan mezelf te werken en ervoor te zorgen dat ik ook zonder haar gelukkig kan zijn. Toen ze het zei stemde ik er niet in toe, omdat die 3 weken pauze in oktober al killing waren. Maar goed, als je ieder zijn eigen ding doet, dan is het sowieso net als het verbreken van een relatie, alleen bestaat er nog een kans tot bij elkaar komen. Hier heb ik daarom maar wel mee ingestemd.

Maar nu het rare. We hadden die woensdag precies 1 jaar en 1 maand. 5 december 2009 was het aan gegaan. Dus ze zei gelijk. Oke dan zien we elkaar 5 maart weer, dat is op een zaterdag, prima. En toen ze me naar het station bracht (ze pastte op het huis van haar ouders in een klein dorpje in de provincie Groningen) gaf ze me een afscheidszoen op mijn mond. Alsof het nog niet over was.

Nu wil ik mijzelf niet de hoop geven, dat het over 2 maanden weer koek en ei is. Ik wil alleen voor mezelf gaan knokken dat ik zekerder en gelukkiger wordt met mijzelf. Alleen wil zij wel leuk contact houden met mij en smssen en msnnen. Maar dit wil ik niet omdat ik me dan kut blijf voelen en dat heb ik haar ook verteld. Ik heb ook gevraagd hoe zij zich voelde en ze zei dat ze zich wel goed voelde. Nu is zij niet iemand die snel emoties uit, dus ik kan er niet echt achter komen hoe zij het vind enzo. Ook is zij iemand die niet snel naar een andere jongen zou gaan. Ze heeft voor mij nog 1 lange relatie gehad en die is ook al sinds dik 3 jaar geleden over. Ze wordt niet snel verliefd, maarja je weet maar nooit.

Nu moet ik maandag naar mijn psycholoog en daarna ga ik haar kant op om spullen te brengen en op te halen. Ook heb ik aankomende woensdag en donderdag van 9 tot 5 op school een training over conflicthantering op school, samen met haar. Deze training is verplicht anders kan ik niet afstuderen.

Wat moet ik nou doen? Contact houden of verbreken? Hoop houden en aan mezelf werken of geen hoop houden en aan mezelf werken? En heeft iemand ervaring met dit soort gebeurtenissen binnen een liefdesrelatie?

Alvast bedankt voor de reacties