Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Uit mijn leven?
Ex ontloopt mij op school óf hij is gestopt met de studie. Zijn klasgenoten zie ik wel, hem nooit meer.
Er is totaal geen contact of communicatie in welke vorm dan ook.
Zou iemand dan echt zo maar uit je leven verdwijnen? Iemand van wie je hebt gehouden, om wie je hebt gegeven, wie z'n was je hebt gedaan, die snikkend in je armen heeft gelegen, met wie je de meest intense gesprekken hebt gevoerd en van wie je zo intens hebt gehouden..
Hij heeft een ander, exit Senzy... Geen contact meer, helemaal helemaal niks..
En dan kan ik denken: Hij heeft mijn huissleutel nog. Ik heb zelf nooit meer gereageerd op zijn mailtje met de mededeling dat hij een ander heeft. Heb zelf ook niks meer van me laten horen.
Inmiddels is dat drie weken geleden.
En ik weet dat geen contact nu even het beste is, maar o, wat mis ik hem.
En wat vraag ik me toch af: Zou hij dan nu echt definitief uit mijn leven verdwenen zijn??
- Senzy's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Senzy
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
@Senzy
Ja meis, ik vrees van wel. Hoe moeilijk het ook te begrijpen en te accepteren is. Ik snap ook heel goed dat je hem mist. Maar ik denk dat het bij jou ook meer dat andere gevoel is, waar ik dus ook last van heb. (zie mijn reactie bij mijn blog aan jou). Gewoon de manier WAAROP alles gegaan is, dat vreet aan ons. Althans bij mij wel heel erg. Zou het zomaar kunnen dat hij opeens met een studie stopt? Zou toch zonde zijn? Ja misschien ontloopt hij je wel bewust omdat ie zich geen houding weet te geven? Kun je niet via via erachter komen of hij daar nog is? En stel dat je hem tegenkomt, wat zou je dan doen? Zou je hem aanspreken? of je hoofd omdraaien? Meis, wij verdienen een vent met ballen en een ruggegraat! Je ex is het niet eens waard om hem te missen en verdrietig te zijn, net zo min als de mijne.
O wat kunnen we het elkaar allemaal toch mooi vertellen en zeggen he. Maar dit soort dingen tegen onszelf zeggen lukt gewoonweg niet pfff. Nou het slaat misschien allemaal nergens op wat ik nu allemaal schreef maar wilde toch heel even reageren.
Meis, denk om jezelf.
Kop op!!!
xxx
Vlinder
Nee, ik geloof niet in het
Nee, ik geloof niet in het woord 'definitief uit mijn leven'; als iemand niet is overleden hoeft niets definief te zijn. Anders dan wat mediums zeggen geloof ik niet in een glazen bol. We weten niet wat de toekomst brengt en hoe wegen weer kruisen. Een leven is lang. Hoe dan ook, nu is het wat het is en dat is zwaar!!! Xxx
@moerbei
Maar als je niet zou geloven in het woord "definitief uit mijn leven". Is het dan niet zo dat je toch een soort van "hoop" zal houden? of begrijp ik je verkeerd.
xx
Vlinder
Hey meis; Nee, het is een
Hey meis; Nee, het is een soort van proberen het 'groter' te zien. Probeer eens 10 jaar fast forward vooruit te spoelen en stel je voor dat je je huidige ex weer ziet. In 10 jaar gebeurt er heel veel met emoties, de band zal anders zijn. Een band verdwijnt echter niet (ze zeggen niet voor niets 'oude liefde roest niet').
, volgens mij is het alleen maar duidelijk voor mezelf...
Daar komt bij dat ik in een bepaalde mate van spiritualiteit geloof...dus...dat nooit iemand anders je bezit is maar ten alle tijden vrij, dat mensen op je pad komen wanneer dat nodig is en dat alles als een soort van spinnenweb verbonden is. En dat ook als iemand kiest om weg te gaan hij nog steeds een onderdeel is van dat web en dus eigenlijk ook niet echt verdwenen.
Klinkt allemaal supervaag, I know en als ik een flinke dip heb heb ik moeite om het ook allemaal zo te zien, maar vaak ervaar ik het wel zo. En daar ontleen ik geen hoop aan.
Ik zeg alleen dat ik niet weet hoe de toekomst eruit gaat zien. Alles is mogelijk. Daarop inspelen is niet mogelijk.
Enfin, ik weet niet of je ook maar een woord begrijpt van wat ik wil zeggen...
@Moerbeitje
Ik begrijp je wel, meis. Is inderdaad moeilijk het te zien als je zo in een dip zit, maar ik geloof echt wel dat we deel uitmaken van een soort 'groter plan' en dat mensen deel uitmaken van je leven voor een reden.
Ik heb inderdaad erg veel moeite met de onherroepelijkheid van alles.
Merk wel dat ik steeds minder 'boos' word, ik word ook zo moe van dat boos zijn.
Hij heeft het niet al te netjes aangepakt, maar ik moet ook in mijn achterhoofd houden dat het een onervaren jongen is die gewoon niet beter weet. Ik weet zeker dat hij dit niet heeft gedaan om mij opzettelijk te kwetsen. Hij heeft gewoon niet beter nagedacht.
Het is zijn recht om zijn eigen weg te gaan, hoeveel pijn dat ook doet.
xxx
Ben blij dat je wat minder
Ben blij dat je wat minder boos bent!
(they cry a river...maar laten daarna ook los).
Weet je, soms vind ik mijn ex ook zo'n lulhannes 1) voor het feit dat hij het heeft uitgemaakt en 2) voor het feit dat hij me nog telkens maal knuffelt, zoent en me daarna naar huis stuurt.
Maar ik denk ook geregeld....dat ik hem een lulhannes vínd is dat ook voldoende bewijs dat hij dat IS?
Ehh...nou nee. Iemand kan bijvoorbeeld ook een verschrikkelijke boyfriend of ex zijn, maar een keigoed vriend.
Tis allemaal wat betrekkelijk.
Komt bij dat ik ook niet altijd een Saint ben geweest in het verleden.
Ik geloof echt dat wanneer we een jaartje verder zitten we op een hele andere voet met onze exen aan tafel kunnen zitten en het dan misschien nog eens 'schoon' kunnen bespreken. En behalve een zweempje nostalgie zal het je dan niet heel veel meer doen. Zal je zelfs misschien denken...ben ik door hem een jaar van mijn pad af geweest???
Uiteindelijk zie ik al mijn exen af en toe nog wel eens, behalve de echte eikels, degenen die inderdaad opzettelijk gekwetst hebben of vreemdgingen.
En daar is soms veel tijd overheen gegaan voor we elkaar weer zagen, maar echt, ik kan op een gegeven moment gewoon weer gezellig een bakkie met ze doen en het verleden met veel liefde herdenken maar tegelijkertijd ook loslaten en in het nu blijven! En dat gaat jou ook gebeuren, is Kreeftjes eigen namelijk!
Kus!!!
@Senzy Loslaten is zo
@Senzy
Loslaten is zo verrekte moeilijk! Als ik wist hoe je dat het beste kon doen, dan had ik jou en de andere dit direct vertelt! Helaas... het moet slijten.
Mijn vorige ex had ook ineens een ander. Wij hadden op dat moment nog een relatie. Alhoewel van wat daar nog van over was. Hij sommeerde mij toen om hem met rust te laten. Wat een opgave was dat! Hoe ik het geflikt heb weet ik niet, maar ik heb hem toen met rust gelaten.
Maar.... Ik wist dat het niet zomaar voorbij kon zijn. Wat wij hadden schuif je niet op die manier aan de kant. Ik wist dat dit bij hem vroeg of laat zich zou wreken. Ik had toen de pijn, maar zijn pijn zou nog komen! En jawel hoor. Na een maand of 4 kwam zijn eerste telefoontje.
Dat is nu 4 jaar geleden en nu nog belt hij mij eens in de 2/3 maanden. Hij hangt dan half huilend aan de lijn. Vertelt mij dat ik de enige vrouw ben die hem begrijpt, waar hij van houdt en dat wij nog altijd soulmates zijn. Onderwijl is hij nog met desbetreffende vrouw waarvoor hij mij verlaten heeft. Toch geeft aan dat ik het beste ben wat hem ooit is overkomen. Wij komen nooit meer samen en dat komt omdat ik dat NU niet meer wil. Wel is het fijn om hem soms te spreken en bevestigd te krijgen wat ik dacht!
Ik hoop dan ook voor jou dat wanneer jij sterker bent, hij jou belt. Hem kunt aanhoren en denkt; toedeloe gast, ik heb je niet meer nodig
!
Ik denk dat een belangrijke
Ik denk dat een belangrijke vraag is, wil jij hem nog terug?
Zonder je hart maar met je rationeel vermogen.
Zelf zou ik een balans maken van de relatie (hoe onmogelijk dat soms lijkt).
Was dit jou ideale relatie? Of deed hij je vaker pijn?
Als jij de keuze zou maken dat je hem niet meer terug wil, omdat hij dus blijkbaar een ander heeft. (wat hem toch enigszins onbetrouwbaar maakt denk ik, waarom zou hij dat niet weer doen) Dan voel jeje niet meer machteloos en sta je er boven en kun je het verwerken.
Wat je voelt is iets chemisch in je hoofd, een onbalans. Als je hem niet een andere plek geeft voor je zelf dan blijft het knagen. Een boekje wat mij heeft geholpen (van een huisgenootje) was "he's just not that ino you"'your daily wake-up call'. Want zie jij een relatie voor je met iemand die zo is als hij (als je het bekijkt vanaf een punt als een vriendin van je het zou kunnen bekijken). Soms is het niet goed voor je om naar je gevoel te luisteren maar kun je beter de keuze maken om bewust voor jezelf te zorgen.
Paar voorbeelden uit hetboekje om niet toe te geven aan dat nare gevoel:
* Men don't forget how much they like you. So put down the phone.
* "the mayby he forgot to remember me" excuse: have faith. you made an impression. Leave it at that. If he likes you, he'll still remember you after the tsunami, flood, or Red sox loss. If he doesn't, he's not worth your time!
*Please, if you can trust one thing I say in this book, let it be this: "when it comes to men, deal with us as we are, not how you'd like us to be."
* Better than nothing is not good enough for you!
* Your lost self-esteem may take longer to find than a new boyfriend, so prioritize accordingly.
en een van de leukere
*182: There's a guy out there who's going to be really happy that you didn't get back together with your crappy ex-boyfriend!
Succes Senzy!
Zitten een paar goede
Zitten een paar goede one-liners tussen!!!!