Man man, wat zijn de feestdagen toch BALEN als je voor het eerst echt single bent... dat het al zes maanden geleden is dat Wauter het via e-mail uitmaakte doet hier weinig terzake, het voelt soms nog altijd alsof het gisteren was...

Ineens: overal verliefde koppels die samen kerstinkopen doen of samen naar de sneeuw vertrekken... Ineens kijk je met verlangen naar de mannenpulls en -hemden in de Inno, terwijl het vorig jaar zo'n karwei was om hem een geschikt cadeau te vinden... We gingen vorig jaar samen naar de opera, Wauter heeft zich toen door heel de voorstelling (die echt schitterend was) gemopperd om een of ander klein detail...

En dan ineens: woede, uit het niets... Ik heb in maanden niks meer van die gast gehoord - zelfs toen ik erom vroeg om een koffie te gaan drinken en een paar dingen uit te praten, meneer was immers druk bezig - en plots stuurt hij een mailtje om te lachen met een van mijn collega's die pas dirigente van een koor is geworden: "Zij, dirigente??!! Oh my God!!!, greetz W."

Ik heb twee jaar lang alles voor die vent over gehad, en dan flikt hij mij zoiets... denkt hij nu echt dat ik van plan ben om iets grappigs daarop terug te sturen??? Meneer wil de draden op een casual manier weer oppikken? Hij krijgt niks uit mijn lippen voordat hij zijn excuses heeft aangeboden en mij een degelijk uitleg heeft gegeven. Hij heeft spijt van wat hij gedaan heeft, hij ziet er echt van af??? komaan zeg!

Ik had vorig jaar twee sterfgevallen in mijn familie - een in december en een in mei - en Wauter "beseft dat het een moeilijke periode was voor mij" (nee hij beseft niet hoe moeilijk die periode was, hij zal nooit beseffen hoe hard die verlies en verdriet aankwam, hij zal nooit iets te weten komen over al de ochtenden dat ik gewoon zin had om te sterven in plaats van op te staan) Hij beseft dat zo goed dat hij maar vond dat hij het meteen moest uitmaken... en op de meest laffe afgrijselijke manier dat er bestaat: via e-mail. Na twee jaar. En dan is hij zijn spullen komen halen terwijl ik er niet eens was, voor wij een kans hadden gehad om over wat dan ook te praten...

Wauter "ziet er ook van af, en zit ook nog met dingen in zijn maag"... ja ja... het is zo erg dat hij na 3 maanden la iemand anders had, en zelfs niet de moeite deed om mij dat te vertellen... ik moest het van iemand op school horen: "Jae Sam, da kan ook giene vette gewieest zijn tusse jullie twien, als hij al iemand aaanders hieeft" (ik kan wel spellen, maar zo klonk het echt wel)... geen smsje, geen mailtje in de stijl van "JA ik heb iemand anders, NEE het is niet wat je denkt", gewoon niks, en nog altijd geen uitleg.

Hij zegt dat hij "verstaat waarom ik daar zo triestig om ben"... hij verstaat dat zo goed dat hij in zes maanden niet een keer op het idee is gekomen om eens een berichtje te sturen van "ca va?" of eens na te denken van "ah ja, dat meisje dat ik vroeger neukte, die altijd mee kwam opstellen bij mijn optredens en loopjongen speelde als ik iets gedaan moest krijgen bij de docenten... alee, mijn vroegere secretaresse hoe noemt ze ook alweer?? Sam, dat was het, misschien ben ik haar ook enigzins wat uitleg verschuldigd"

Wauter, wat heb je in godsnaam met je tweeling gedaan?? waar is de man naast wie ik honderd keer wakker geworden ben, die mij meenam naar zee om een dagje uit te waaien, die gekke bekken trok als ik zwaar aan het mopperen was, met wie ik tot een stuk in de nacht heb liggen babbelen, die mij vasthield en zei dat ik echt zijn ware was? Waar is de man die mij al die eeuwigheidspraatjes verkocht heeft? Ik wou dat ik die man nooit was tegengekomen, want zijn boze tweeling is echt een regelrechte klootzak!

Zes maanden... Wauter is erin geslaagd alle draden volledig weer op te pikken, en ik? ik word soms zo woedend dat ik zin heb om het eruit te schreeuwen... ik voel nog altijd een klein steekje in mijn hart als ik terug denk aan de tijd voor alles in het honderd liep tussen mijn lief en ik. Als ik op cafe ben vlucht ik rap rap de deur uit als iemand op de radio zingt: "Het is een nacht, die je normaal alleen in films ziet..." Ik ben half half verliefd (lees: tot over mijn oren) op een jongen op school, die nooit van zijn leven naar mij zou omkijken, en zelfs dat kan ik niet omdat ik nog altijd vastzit... omdat ik nog altijd geen flauw idee heb wat er gebeurd is, omdat ik mij nog altijd niet bij die fucking feiten kan neerleggen... Ja man, goe bezig Sam...

Dus stuur ik al de woede, al de vragen, al het verdriet, al de verwarring de ether in, op deze koude donkere decembernacht... De feestdagen zijn echt balen...