Een week geleden is het nu, ik kwam thuis van mijn avondstudie, zij was naar een waarzechster geweest. We spraken over haar, over haar familie haar werk, toen heb ik de vraag gesteld, en wat zij ze over ons? Ik weet niet meer wat ze verteld heeft het enige wat ik voelde was opluchting en ontzettend veel verdriet, en zij "dit is het dan" geen we gaan het proberen van ons beide niet. Ineens waren we uit elkaar.

Ze was niet tevreden met haar hele leven, alles moet anders zij ze, dit speelde al langer en we hadden al eerder op dit punt gestaan, maar niet dat we zeiden dit was het dan.

Ik ben altijd graag thuis en ook graag alleen, terwijl zij altijd weg wil met vrienden afspreekt en zo min mogelijk thuis wil zijn. voor mijn gevoel dan. En altijd was het we hebben te weinig samen, dus wilde ze uitwaaien in scheveningen, lange wandelingen en filosoferen, ik kon dat niet werd er soms moe van wilde rust aan mijn kop.

Nu is het uit, andere woonruimte zoeken (moeilijk als je een koophuis hebt en dat moet verkopen) en in eindhoven even snel nieuwe woonruimte..

Er zijn veel verschillen tussen ons, echter we zeggen tegen elkaar dat we van elkaar houden en we kunnen samen erg huilen.

Ze heeft drie weken geleden toen ik weg was bewust afgesproken met een collega en met hem gezoend. Hij snapt haar hij is ook bezig zichzelf te ontdekken en continue op zoek naar nieuwe dingen.
Ik heb zo'n sterk gevoel dat hij die druppel is waaraan zij zich vastklampt dat dit goed voor ons is. Uit elkaar nieuw leven etc.

Ik zeg niet dat het perfect was, maar de omgeving maakt het moeilijk bekijkt alles realistisch, zoals jullie houden van elkaar, hebben het perfect voor elkaar, eigen huis goede baan ect. en nu gooi je vier goede jaren weg.

Vind het zo moeilijk, heb het gevoel dat ik op haar energie in dit verhaal meegesleept wordt, want ik kan geen afstand nemen. Zelfs als ik bij haar ben en met haar praat, probeert ze haar gevoel voor mij weg te zetten en rationeel te beredeneren.

Ik ben jaloers, zij heeft iemand die haar na aan het hart gaat waar ze naar toe kan en mee beld, hij is er voor haar. Ik heb mijn vrienden en familie ze zijn geweldig. Maar heb niemand die mijn gevoel kan delen dat is zij nu nog steeds.

Het is allemaal afchrijselijk dubbel, ik heb me al ingeschreven voor datingsites, wil er alleen niets mee.

Denk aan een leven in een eigen huis, lijkt me geweldig. weer single leven en laten leven, dat miste ik ook vaak.

Maar ik koos niet voor niets om met haar door te gaan, ik wist wat ik had en de optelsom was positief.

Weet allemaal niet hoe de toekomst eruit ziet.

Zij zegt mij dat hij het niet is en dat ze gewoon weer alleen wil zijn. Haar eigen muur schilderen van haar eigen huis. Het leven weer ontdekken.

Heb het gevoel dat ik er niets meer aan kan doen, zij heeft de beslissing in haar hoofd gezet.

En ik twijfel zo wat als ik dit, of dat had gedaan.
Ik realiseer me dat we niet perfect waren samen.
Zo kut dat liefde en samen leven niet samengaat.

We hebben gisteren zelfs de eerste makelaar op bezoek gehad, zo kut. vertellen wat we met het huis hebben gedaan, en waarom we het hebben gekocht.

zo dit was het even als je tips voor me hebt of een zelfde ervaring hoor ik ze graag.

mijn hele omgeving zegt dat ze is vreemdgegaan, en voor mij voelt dat niet zo, dat snap ik niet.