Vandaag een nieuwe dag. Ik werd wakker en dacht meteen (gaat automatisch) aan ex. Heb even 5 minuten dit laten gebeuren. Pakte mezelf toen aan: 'je gaat nu je bed uit en aan de slag'. Zo gezegd zo gedaan. Net ontbijtje met de kids, eentje moest sporten. Er is weer een nieuwe dag gekomen. Ik voel me beter dan wanneer ik nog en half of heel uur had liggen malen, met mijn hand op zijn kussen...

Gisteravond laat heb ik het boek "Liefdesverdriet' van Roel van Duin gelezen. Mooi geschreven en erg herkenbaar. Het doet me goed om te lezen hoe iemand anders al die diepe dalen meemaakt en er ook weer stapje bij stapje uitklimt. Ik herken ook zo die onduidelijke periode van dat het 'uit' is maar dat er nog bij 1of 2 hoop is of toenaderingspogingen, die aldoor maar niet lukken. Aantrekken en afstoten....en t komt toch niet goed. Is alleen maar uitstel van executie.

Ik ga zelf geen contact meer met ex leggen. Behalve over jaren, als het 'over' is en we allebei een ander leven hebben. Misschien nog eens nakaarten...Ik weet niet zo goed wat ik zou doen als hij contact legt. Misschien dat ik dan toch 'bezwijk', want ik heb ook toch wel wat vragen, waarop ik geen antwoord heb, zou die dan wel stellen.... Maar uit mijzelf ga ik geen contact meer leggen.
Dat voelt goed, dit besluit.

Ga zo weer sporten, als het onbijt gezakt is. Vanmiddag naar een voorstelling toe. Iets doen met mijn vrije dag, in plaats van een heleboel tijd te verdromen aan verdriet ex. Ik hoop dat het me lukt. IK vind het niet erg om elke dag ook even wat tijd aan ex te besteden, dat stukje verwerking is en blijft nodig, maar ilk wil toch mijn energie en intensiteit niet meer zo daar zoeken.

Goeie dag jullie en sterkte!
Maak er wat van....