!7 dagen geleden heeft mijn vriend het na anderhalf jaar uitgemaakt.....Dit omdat hij te grote twijfels had, helaas kon hij me niet echt in details vertellen wat die twijfels zijn.....en de vonk is weg....Ik hou nog steeds van hem...maar als hij me vertelt dat het gevoel weg is, dan blijft er weinig over om voor te gaan...Hij zei dat ik alles had wat hij wil in een vrouw...maar het gevoel is weg...Het is nu 17 dagen geleden, en het lijkt wel alsof hij mijn lach, mijn vreugde in het leven heeft afgenomen...'s Nachts droom ik elke nacht over hem, en hier baal ik van want mijn nachtrust lijdt er verschikkelijk onder....Heb veel gepraat met vrienden, familie...en het gekke is, in feite kan niemand je helpen, alleen de tijd, zal mijn hart weer helen....Want ik wil zo graag mezelf weer terug!!! Wil zo graag weer wakker worden met een glimlach.....Maandagavond heb ik hem gebeld en we hebben lang gepraat, en het was een goed gesprek, rustig, gek genoeg hebben we ook gepraat over onze dagelijkse dingetjes...ik mis het om hem te vertellen wat ik doe, mis het om bij hem te zijn...maar weet dat ik verder moet en mensen IK WIL MEZELF WEER TERUG VINDEN......
Herkenbaar
Hoi,
Wat een herkenbar verhaal. Zo staan er wel meer op deze site...
Vooral het gemis om niet meer alles te delen met hem, om hem om elk wissewasje op te kunnen bellen.
Je hebt gelijk, tijd is de beste remedie. Maar ja, die tijd moet je ook door zien te komen. Probeer, ook al heb je er absoluut geen zin in, toch zoveel mogelijk te ondernemen met je familie en vrienden. Al is het maar een filmpje huren of een stukje lopen of zoiets. Zo kom je de tijd door en kun je proberen jezelf ook weer terug te vinden.
Laat je helpen door je vrienden, dan weet je iig dat je niet geheel aghankelijk bent en dat je het ook best in je eentje kunt. Veel sterkte!
Dankjewel Femke voor je react
Dankjewel Femke voor je reactie! Ik doe ook mijn best om zoveel mogelijk afleiding te hebben. Het is echt een periode afkicken van hem, van ons, van alles wat ons samen bond....wat ik aan het doen ben . Weet ook dat ik hem nu, momenteel niet zou willen zien, omdat het zeer verwarrend, confronterend zal zijn...Ik heb zo min mogelijk contact met hem nu, vind mezelf nu iets belangrijker...ook al mis ik hem, zou ik willen dat dit een nare droom was..maar dan duurt die droom nu ook veels te lang. Dit weekend zal ik ook proberen me te vermaken en hopelijk gaat het echt elke dag iets beter met me..
Jij ook veel sterkte!!
Soms denk ik dat ik de verhal
Soms denk ik dat ik de verhalen op deze site zelf geschreven heb, zoveel herken ik in je verhaal! ook mijn vriend had teveel twijfels en die heeft hij volgens zijn vrienden nog steeds. Het is nu bijna drie weken geleden dat hij me dit vertelde en nog steeds leef ik op de automatische piloot. Ik zoek zo veel mogelijk afleiding maar ik heb iedere nacht dromen over hem. Als je dan weer wakker wordt naast die lege plek dan kan ook ik het niet opbrengen om weer een glimlach op mijn gezicht te toveren. Tijd heelt alle wonden en mijn vrienden zijn fantastisch maar ik zou willen dat ik hem nooit ontmoet had, dan zou ik nu nog gewoon de "happy single" zijn die ik daarvoor was.
Ik vind het zo ontzettend moeilijk om geen contact met hem te zoeken maar ik weet dat dit het alleen maar erger zal maken.
Was het maar een droom waaruit je weer wakker kunt worden......
Dat is zo irritant. Voordat i
Dat is zo irritant. Voordat ik hem kende was ik gelukkig, ging alles prima en wist ik wat ik wilde met mijn leven. Ik had niet perse iemand nodig. En nu...Sinds het over is herken ik mezelf soms niet eens. Lijkt soms wel alsof ik doelloos rondloop en niet weet wat ik moet met me leven. Daarnaast wil ik hem ook zo graag gewoon de dagelijkse dingetjes vertellen en bespreken. Dat je zo "afhankelijk" kunt worden van iemand!
Gelukkig wordt dit gevoel nu wel een beetje minder en heb ik steeds vaker een dag dat het er allemaal wat rooskleuriger uit ziet.
Begrijp precies wat jij bedoe
Begrijp precies wat jij bedoelt, ook ik heb geen fut, inspiratie, het is prachtig weer buiten, maakt een hoop goed, denk dan toch, zou niets anders willen dan nu met hem op terras zitten...maar ja, is leuk dat ik dat ik dat zou willen, hij dus niet.....Ja, onvoorstelbaar hoe snel je ook gehecht raakt aan iemand en hoe moelijk het is om juist dat gevoel los te laten....Thuis, schrijf ik mijn dagboek alle dingen op die ik kwijt zou willen aan hem....en dit helpt mij. Thuis heb ik nog geen internet, dus dan is het makkelijk om alles op te schrijven, ook al zal hij dit nooit lezen...Weet wel dat als ik met vragen blijf zitten, hem wel even bel..maar doe dit niet impulsief, denk er eerst goed over na...laat me niet lijden door alleen mijn gevoel op dat momenet...
Hopelijk gaat het echt elke dag beter met het loslaten, missen enzo. voor jou en mij....
Raar he dat je zo "verslaafd"
Raar he dat je zo "verslaafd" aan iemand kan raken.
Ik heb exact hetzelfde, ik wil me weer voelen zoals ik me voelde voordat ik haar leerde kennen. Vrolijk, gelukkig en positief.
Gelukkig heb ik dagen gehad dat ik me weer zo voelde. Ook voor mij is het vandaag precies 19 dagen uit. Ik merk dat contact met haar me verward. Voelde me een week lang weer prima... totdat ik haar gister sprak, nu lijkt het allemaal weer naar boven te komen. Ik weet niet hoe dit voor andere is, maar ik vraag me af of contact hebben wel zo goed is voor je verwerking.
Maarja, ik weet tenminste dat ik mijzelf weer ga worden. En dat is heerlijk !!!
Ja, je wilt je weer lekker vo
Ja, je wilt je weer lekker voelen, rust vinden! Lekker slapen!!
Het is beetje verwarrend als je elkaar spreekt, tegelijkertijd zeer vertrouwd, andere kant ook weer niet....maar ik neem alleen contact op indien ik vragen heb, waarop ik antwoord wil....Vraag me wel elke dag af hoe het met hem gaat, wat hij doet, voelt etc...maar dan denk ik wat heb ik eraan om dit te weten? Ik weet dat hij zich groot houdt, voor zijn vrienden, familie..dus doet het allemaal zelf....
Ik denk dat je alleen contact moet hebben als het in je eigen belang is. En ik hoop zo graag, heel snel rust te vinden, en mezelf....
contact???
Ook ik twijfel of ik contact moet opzoeken met mijn ex. Omdat hij een enorm schuldgevoel heeft blijft hij me maar bestoken met mailtjes en smsjes waarin hij me vraagt met hem te praten. Ik heb dat nu ruim drie weken afgehouden maar wordt gek van de vragen die in mijn hoofd rondspoken. Misschien houdt dat op als ik met hem afspreek, misschien wordt het erger. Ik weet het niet. Wat zijn jullie ervaringen????
Als je vragen hebt, zou ik ze
Als je vragen hebt, zou ik zeker contact opnemen, en als hij al zo is dat hij contact zoekt, maakt het voor jou iets makkelijker...Ik zelf kies er (op dit moment) niet voor om met hem af te spreken, dit vind ik moeilijk...dus had ik hem gebeld (tot nu toe 1 x voorgekomen). Voordat ik de telefoon pakte om hem te bellen, heb ik hardop tegen mij zelf gezegd dat ik me door dit gesprek heus niet beter ga voelen. Het is niet zo dat het mijn gevoel van misere is toegenomen of afgenomen...Wilde ook alleen met hem praten als ik me rustig voelde, dus dat ik niet zou huilen of zo....werkt niet tussen ons....Volg je gevoel en denk goed na wat je hem wilt vragen....
Ik blijf erbij dat geen con
Ik blijf erbij dat geen contact de verwerking behoorlijk versneld. De eerste week was geen contact voor mij onmogelijk, want ik had heel veel vragen. Toen heb ik haar gebeld en de vragen gesteld die me gek maakten ( ging ze vreemd, tot waar was het echt, waarom ben ik niet goed genoeg?).
Dat hielp en vervolgens heb ik 2 weken geen contact gehad. Ik voelde me in die tijd met de dag beter worden. Ik dacht er niet meer constant aan en op veel momenten vond ik het maar goed ook.
Endan spreek je haar weer he... En dan ga je daarna achter al haar woorden iets zoeken, nieuwe vragen, nieuwe onzekerheden. Verdomme, het komt allemaal weer terug ! Ondanks dat het een prettig gesprek was, heb ik nu besloten om ieder contact te vermijden. Ik blijf niet degene die achter haar aan blijft zitten !