Beste Mensen
Het spijt me heel erg ik wil niemand lastig vallen.
Maar toch wil ik dit heel graag kwijt aan iemand.
Ik had een relatie van 4.5 jaar.
Het was prachtig een droom liefde, geweldige vakanties alles er op en er aan.
Maar mijn ex vriendin maakten het uit in de zomer van 2010.
Het is de tijd daarna heel moeilijk verlopen. Ruzie veel ruzie.
Ze ging de zelfde week nog met haar vriendinnen op een zuip vakantie tussen de kerels hangen.
Ik heb haar een zelfmoord brief geschreven toen ze me verliet op deze manier.
Het was gruwelijk maar ik meende het toen wel. Ik heb die stomme trein op me af zien komen.
Door de gedachten aan me moeder me broer en zusje, me sport, me zelf, sprong ik op tijd aan de kant en viel huilend op de grond.
Maar de maanden daarna.. in een vrij korte tijd gingen drie vrienden van ons beiden (ex en ik) dood door zelfmoord.
Toeval.. maar dus de eerst volgende keren dat ik haar(ex) weer zou zien na de relatie breuk was op 2 van deze begrafenissen.
Mijn eigen thuis gezin kende deze mensen ook en liepen met hun eigen grief. (met veel vrienden het zelfde)
De moeder van de vriend van me zusje stierf ook nog eens aan een hart stil stand, en hij kwam bij ons thuis wonen.
Me ex wou er ook niet voor me zijn dus ik kon geen kant op met me pijn en verdriet.
Dus als laatste redding ging op vakantie naar Amerika, trainde 2 weken op een sportschool en vond daar mijn rust.
Toen ik terug kwam in Nederland. Maakte me ex het alleen maar erger. Ze ging met vrienden van me zoenen.
Tijdens de carnaval het feest waar wij elkaar ontmoet hebben 5 jaar daar voor. (geef niet veel om het feest maar dat deed wel pijn)
Ik ging door de hel zoals je wel zal begrijpen. Vrienden van ons beiden die een kant kozen.
En zo ging het maar door en door. Het was veelte zwaar en ik stopte met werken.
De maanden die volgende kwam ik in rustigere omstandig heden en kon het een en ander langzaam verwerken.
De oorlog tussen mij en me ex was alleen nog niet over.
De maanden verstreken en ik deed me ding, me familie deed hun ding, en me ex ook.
Na een laatste ruzie via facebook een maand geleden.
Hebben we de oorlog gestopt. Gewoon als gebaar waren we weer vrienden via facebook.
Niets meer niets minder. Maar het was nog veelte zwaar voor mij.
Verwijderde haar toch maar weer omdat het gewoon niet ging en stuurde haar dit:

Ik:
Het spijt me maar ik heb je toch weer verwijderd als vriend.
Als eerste omdat ik echt nog veelte veel van je houdt om gewoon vrienden te kunnen zijn.
Ten tweede omdat ik ook nog steeds veel verdriet heb door hoe het allemaal gegaan is.
Daar voel ik ook nog pijn en woede van. Dus het kan gewoon niet.
Hoop dat je dat begrijpt.
Doeg..

Ex vriendin:
Ik begrijp het wel hoor!
We hebben veel tijd samen doorgebracht en voor jou was het nog lang niet over toen ik het brak..
Het ga je goed!

Het is een reactie die ik totaal niet verwacht had.. Maar ook die reactie die ik eigenlijk zo graag wou horen in 1,5 jaar ruzie en pijn. Ze heeft me totaal vernederd uitgelachen met vriendinnen als ik haar tegen kwam bij de winkels, tussen vrienden lopen stoken, en heel snel tussen de andere mannen gaan sletten. En nog houd ik van haar.
Eerlijk gezegd weet ik niet hoe ik me nu nog moet voelen. Ik moet verder.. en dat wil ik ook! maar door de herinneringen van de relatie die zo fijn was. Blijf ik hangen. Ik mis haar nog elke dag denk aan haar elke dag en droom van haar elke nacht. Ze verdiend het niet. Ik geniet al maanden van het single zijn op mijn manier.
En heb veel dingen onder tussen al lang een plek kunnen geven.
Weet het nu gewoon niet meer me hart is moe, ontzettend moe..
Het liefste wil ik even uitrusten in haar armen. Weer dromen van haar en dan naast haar wakker worden.
Zorgeloos de dag met haar door brengen.. I dont know het is allemaal ook wel ok nu zo zonder haar.
Voel me onder tussen op zich wel prima.
Maar wat een achtbaan zeg. Is dit dan voorlopig het einde van de rit?.. nja.. weet niet meer wat ik moet typen..