Eigenlijk vanaf het moment dat we het vorige maand officieel gemaakt hebben, begonnen de twijfels en benauwdheid serieuze vormen aan te nemen. We kennen elkaar sinds april, hebben al die maanden, wel vrij exclusief 'gedate'. Vorige maand besloten om het officieel te maken.
Sindsdien knaagt er iets aan mij. Dit was wat ik al die tijd wilde, waar ik al veel eerder aan toe was. Maar, het lijkt alsof het nu te laat is voor mij.
Ik voel me niet 100% 'vrij', terwijl hij mij echt alle vrijheid geeft om mezelf te ontplooien.
Misschien is hij 'het' wel gewoon niet.
Iets te vaak de afgelopen maand, ging die gedachte door mijn hoofd, als ik hem zo zag staan, op een afstandje. De irritatie omdat hij lang wil uitslapen in het weekend (zijn goed recht, don't get me wrong, maar het irriteert me), zijn kledingkeus, zijn overdreven lach. Ik probeerde deze gedachte weg te stoppen, samen met de andere gedachten van dingen die ik niet leuk aan hem vind. Het is heel pijnlijk. Ik heb op zoveel dingen wat aan te merken, dit is niet goed. De afgelopen weken betrap ik mezelf erop dat ik om stomme redenen ruzie ga zoeken. Waarschijnlijk gewoon omdat ik diep van binnen niet gelukkig ben. We zijn nog een weekendje weg geweest, ik had gehoopt dat het beter zou worden. Het was fijn met elkaar, maar toch klopte er iets niet.
Jammer dat ik hier op zo'n manier achter moet komen. Ik had liever gehad dat er een kant en klaar berichtje in mijn hoofd kwam 'hij is het niet, maak het nu uit', ipv al deze vervelende signalen naar hem toe, voor ik er zelf echt achter kom dat dit niet klopt.
Ik durfde het ook eerder niet uit te maken, dacht dat het een tijdelijk gevoel was en dat het wel weer goed zou komen. Gister aan de telefoon bleef hij maar door vragen. Ik kon niet anders meer, dus ik heb het niet eens face 2 face gezegd. Ik voelde me erg opgelucht, een last van mijn schouders. Weer heerlijk geslapen sinds tijden, vrolijker dan de afgelopen maanden. Ik vind het eigenlijk afschuwelijk van mezelf. Hij verdient veel beter.
Weer een paar maanden verder, iemands hart gebroken, zelf een rot gevoel omdat ik hem gekwetst heb.
Eindelijk had ik wat ik wilde: iemand die voor mij ging. In tegenstelling tot mijn ex. En weer is het niet goed.
Glittergirl
Lieve Glittergirl,
Ik denk dat je het graag wilde omdat je wist dat deze jongen je niet (opzettelijk) zou kwetsen en volledig voor jou wilde gaan. Onbewust wilde je geen herhaling van je vorige relatie.
Helaas kun je gevoel niet dwingen, afdwingen, forceren. Als jouw instinct aangeeft dat dit niet de jongen is waarmee je oud wilt worden dan heb je de juiste keuze gemaakt door het een halt toe te roepen. Niet alleen omdat je hem alleen maar meer kwetst als je er langer mee door zou gaan, maar ook omdat je het jeZelf alleen maar moeilijker maakt door het uit te rekken. Uiteindelijk gaat t om jouw eigen geluk en toekomst. Als je hem hier niet in ziet dan zul je dat moeten accepteren en daarnaar moeten handelen.
Je loopt de juiste nog wel tegen t lijf, echt waar. Een die volledig voor jou wilt gaan en waarbij je je niet opgesloten voelt of snel geïrriteerd raakt. Waar je ook helemaal hoteldebotel van bent.
Je hebt niet alleen jezelf, maar ook hem een dienst bewezen door er mee te stoppen. Zoals jezelf ook weet; verdriet slijt. Zo ook bij hem.
Ook al lijkt je beslissing egoistisch, dat is t niet. Je hebt het juiste gedaan & hopelijk krijg je er asap vrede mee.
Soms is het gewoon zoals het is, hoe lief de ander ook met je om gaat.
It takes two to tango, one to start.
Geniet van alles wat je op je pad krijgt en bovenal; verwijt jezelf niks. Dit is zoals jij je voelt en dat heeft hij te accepteren.
Schuldgevoel is vaak hetgeen dat men te lang bij iemand blijft of terug gaat. Waak hiervoor en zet jezelf op 1.
Liefs,
P
Hoi Glitter
Voel je niet al te schuldig, hoor. Je was geinteresseerd in hem, en hebt het dus geprobeerd. Dat is de bedoeling van het hele spelletje, he.
Maar het werd niks. Dat werd jou ook duidelijk. En dus ben je zelf weer verder gegaan, zoals hele hordes doen. Hij dacht misschien dat het anders zou lopen, dus dit doet pijn bij hem. Hij moet zichzelf weer effe op de been krijgen, zoals iedereen met ldvd. Hij moet weer voor zichzelf gaan zorgen. Maar het liep niet, en dus heb je het uitgemaakt. Goed.
Soms laat je mensen achter je. Dan ga je niet verder met ze. Dat geeft niet, dat hoort zo. Je moet ze niet onnodig kwetsen, die anderen. Maar verder is er niks aan de hand. Ga jij verder, gaat hij verder. Alleen niet samen, want dat lukte niet. Daar werd jij niet gelukkig van.
Niet achterom kijken!
Waterman