Wat mooi geschreven. En wat herkenbaar. Nadat mijn ex het heeft uitgemaakt en we elkaar enkele maanden niet gezien hadden, hebben we elkaar vorige week voor het eerst weer gesproken. Ze geeft nog veel om me vertelde ze en ze zou me graag blijven zien om het mooie dat we hebben te behouden, ook zonder dat we partners zijn.
Ik denk niet dat ik dit kan/wil. Ze is niet meer mijn vrouw. Te pijnlijk.
Maar er is wel iets waardoor ik toch twijfel. Ze legde de bal altijd bij mij neer maar toonde nu ook reflectie door haar eigen aandeel ter discussie te stellen. En ze wil daar graag nog over doorpraten. Nu twijfel ik. Biedt dit toch nog perspectief? Ondanks dat ze beslist is in haar keuze. Heeft zo'n analyse achteraf nog zin? Of moet ik het contact toch maar definitief verbreken. Met de kans toch iets hebben laten liggen?
Precies de twijfels waar ik dus mee zit. Aan de kant denk ik van zolang er een kans is moet je er voor gaan maar aan de andere kant weet ik dat de kans niet groot is en dat me ongetwijfeld erg veel pijn gaat doen.
Ik heb mijn ex inmiddels laten weten dat ik het contact verbreek. Ik realiseerde me dat de vrouw in die ontmoeting twee weken geleden niet meer mijn vrouw was. Het voelde niet meer zo.
Ze reageerde nog terug dat ze niet gedacht had zonder me te kunnen maar dat ze nu weet dat ze dat wel kan (lekker makkelijk overigens aangezien ze zich in no time van een ander exemplaar heeft voorzien) en dat ze nog van me houdt maar dat ze nu iets anders meer nodig heeft ( de moderne hedonistische mens hopt van buffet naar het volgende buffet als het buikje vol is).
Het is hard het is pijnlijk, we hebben een mooie relatie gehad van 10 jaar maar in the end geeft dit aan dat ze niet de juiste is. Zij is toe aan iets nieuws. En ik zie een relatie als iets waardevols om gezamenlijk steeds verder in te groeien.
Wat mooi geschreven. En wat
Wat mooi geschreven. En wat herkenbaar. Nadat mijn ex het heeft uitgemaakt en we elkaar enkele maanden niet gezien hadden, hebben we elkaar vorige week voor het eerst weer gesproken. Ze geeft nog veel om me vertelde ze en ze zou me graag blijven zien om het mooie dat we hebben te behouden, ook zonder dat we partners zijn.
Ik denk niet dat ik dit kan/wil. Ze is niet meer mijn vrouw. Te pijnlijk.
Maar er is wel iets waardoor ik toch twijfel. Ze legde de bal altijd bij mij neer maar toonde nu ook reflectie door haar eigen aandeel ter discussie te stellen. En ze wil daar graag nog over doorpraten. Nu twijfel ik. Biedt dit toch nog perspectief? Ondanks dat ze beslist is in haar keuze. Heeft zo'n analyse achteraf nog zin? Of moet ik het contact toch maar definitief verbreken. Met de kans toch iets hebben laten liggen?
Precies de twijfels waar ik
Precies de twijfels waar ik dus mee zit. Aan de kant denk ik van zolang er een kans is moet je er voor gaan maar aan de andere kant weet ik dat de kans niet groot is en dat me ongetwijfeld erg veel pijn gaat doen.
Ik heb mijn ex inmiddels
Ik heb mijn ex inmiddels laten weten dat ik het contact verbreek. Ik realiseerde me dat de vrouw in die ontmoeting twee weken geleden niet meer mijn vrouw was. Het voelde niet meer zo.
Ze reageerde nog terug dat ze niet gedacht had zonder me te kunnen maar dat ze nu weet dat ze dat wel kan (lekker makkelijk overigens aangezien ze zich in no time van een ander exemplaar heeft voorzien) en dat ze nog van me houdt maar dat ze nu iets anders meer nodig heeft ( de moderne hedonistische mens hopt van buffet naar het volgende buffet als het buikje vol is).
Het is hard het is pijnlijk, we hebben een mooie relatie gehad van 10 jaar maar in the end geeft dit aan dat ze niet de juiste is. Zij is toe aan iets nieuws. En ik zie een relatie als iets waardevols om gezamenlijk steeds verder in te groeien.