heb net eerst ff alles doorgenomen hier en gereageert
nu maar weer mijn ding kwijt schrijven pfff wat moet ik met mezelf

me schoonouders zijn vandaag geweest en natuurlijk het onderwerp van de dag was onze situatie
dus ik had verteld wat ik van plan was om mijn man een half jaar aan boord te sturen en dat we elkaar alleen in de weekende zoude zien als ik naar hem toe kom

ze snapte me reaktie maar vond het geen goed plan
ze heeft zelf meerdere zaken gehad dus in dat opzicht weet ze wel waar ze over praat
ik kan die situatie natuurlijk in grote lijnen nabootsen, maar niet helemaal omdat de stres en spanning van een eigenzaak geen rol spelen dingen die vervangen moeten worden en een bepaalde druk ga zo maar door
het enigste waar we dan achter komen is of hij ermee kan leven nooit thuis te zijn en als hij het mist en het zat is dan komt ie toch gewoon naar huis zit enigsinds ook wat in natuurlijk want ja dat ius het geen wat ik wil
maar het feit blijft dan nog dat hij zich aan boord thuis voelt en thuis niet

dus eigenlijk moet ik hem confronteren met het feit wat is het probleem nu eigenlijk
dan is het dit dan is het dat je verschuift het probleem iedere keer
wat als we erin mee gaan en we trekken dit en de tijd breekt aan dat je wel thuis kan komen voor bepaalde weken dan voel je je nog steeds meer thuis aan boord als thuis want daar is alleen maar over gesproken en niet aan gewerkt
en hij is de gene die er wat van moet maken om thuis thuis te laten voelen
en ja heb er mee ingestemt te verhuizen is het dan niet verstandig omdat eerst af te wachten of je je dan wel thuis voelt thuis

pfffffffffff ik was er zo zeker van en nu niet meer
me schoonouders hebben hier idd wel een groot punt
misschien moet ik hem alleen voorstellen om zolang aan boord te gaan zitten in de zin wat hij ervan denkt en vind
en dan nog eens gaan kijken en denken en me hoofd erop breken

damn zeg wat is dit moeilijk

liefs bacootje