Hoi man,
Dat machteloze gevoel, verschrikkelijk pijnlijk.
Ik herken de gevoelens en het is verschrikkelijk als je erin zit.
Maar je komt eruit !
Goed dat je het even hebt geschreven.
Maar als je je zo wanhopig voelt zal ik wel hulp zoeken.
Maar goed je weet zelf wat je nodig hebt.

Het is allemaal een beetje teveel.
Het heeft mij destijds enorm geholpen om naar een therapeut te gaan.
Een mens kan ineens niets meer dragen.
Ik hoop dat je jezelf weer een beetje kan oppakken.

Liefs Mariah

Ik vind het heel erg voor je wat ik hier hoor en moedig je vooral aan om hier op deze site alles van je af te schrijven. Op het moment ziet alles uit als eens zwart gat zonder ergens een lichtpuntje te zien. Maar je bent niet alleen. Op deze site zitten we allemaal in het zelfde schuitje maar hier word er naar je geluisterd. We zijn mischien allemaal onbekenden maar er word naar je geluisterd en je word gesteund door je lotgenoten. Dat wat jij nu schrijft is waar ik 4 maanden terug ook mee heb rondgelopen. Het is zeker niet makkelijk en het is alsof je hele wereld in elkaar zakt maar je lost er niks mee op om met deze gedachtes rond te lopen. Als je echt het gevoel hebt dat je geen controlle meer kunt krijgen over jezelf of je emoties wees niet bang om naar de dokter gegaan om hulp te vragen. Ik heb hetzelfde gedaan. Ik ben met veel pijn en moeite naar de dokter gegaan, en heb van hem toen een recept gekregen om mij rustig te houden. Die heb ik ongeveer 3 weken gebruikt totdat ik de kracht in mijzelf vond om zonder door te kunnen gaan. Je kent mij niet maar ik ben niet het type dat normaal gesproken voor dit soort dingen naar de dokter gaat. Het heeft mij geholpen om rustig te blijven. Echt waar kerel, ondanks dat bij mij ook nog niet al het verdriet en pijn is verdwenen heeft het leven nog zo veel moois te bieden. Deze site heeft mij ook veel geholpen om alles van mij af te schrijven en de reacties hebben mij nog veel meer geholpen. Het heeft mij geleerd dat er ondanks alles mischien zo veel mooiers in het verschiet ligt. En ik zeg mischien om dat de nieuwsgierigheid in mij opwekt om het daadwerkelijk uit te willen vinden en ervaren. En laten we eerlijk zijn, als je al zover met je emoties bent gezonken dat je met deze gedachtes rond loopt, kan het alleen maar beter worden. The only way left is up!!!

Jij komt er wel en geeft niet op. Je bent niet alleen, je hebt ons allen hier die naar je luisteren.

veel sterkte

cola

Hier wil ik graag even op reageren... Ik ben het eens met de reacties van iedereen, zoek hulp. Als het je zelf niet lukt. Ik ben nu 40 jaar ik heb ook met die gedachte rond gelopen, alleen was ik toen 12 jaar. Ik heb een pest verleden, altijd gepest vanaf de kleuterschool tot ongeveer mn 18de jaar, in die periode heb ik vaak met die gedachten rond gelopen, maar het toch net niet gedaan.. waarom dan niet zo je kunnen vragen? Ik had toen altijd een heeeeel klein stemmetje, dat zei; 'dan hebben ZIJ gewonnen'.. dus.. toch maar niet. Mijn oma zei altijd; aan alles komt een eide.. ook daar heb ik me toen aan vast gehouden, ik dacht; dus ooit komt ook aan dit gevoel en einde, daar haalde ik kracht uit. Zoals je in mijn blogs kan lezen sta ik nu erg sterk alleen, TE sterk soms, en heb ik moeite mensen toe te laten, maar weet je, ik heb het alleen gered, en dat kan jij ook, elk mens heeft veel mer kracht in zich dan ze denken, je moet het alleen zelf aanboren.. als dat met een beetje hulp ka, waarom niet? Wat me ook hielp was, zingen (ben nu zangeres((-;) Zing mee met leuke nummers, als je dat vreselijke gevoel weer voelt opkomen, zing het eruit keihard de muziek aan. Bekijk het dag voor dag, ben niet te steng voor jezelf, maar pas ook op voor zelfmedelijde, en...blijf hier schrijven!!!
Heel veel sterkte

Gr Sunny