Afgelopen dinsdag mijn tweede intake gesprek gehad bij de psycholoog. Gesprek zelf was niet echt bijzonder meer een verificatie van mijn eerste gesprek en of ik het eens was met hun perceptie over mijn situatie en de daarbij behorende behandeling. Dus ik krijg Cognitieve therapie om traumatische gebeurtenissen te verwerken. Ben benieuwd. Wordt binnenkort gebeld over mijn behandelaar, kan ook de behandelaar zijn van 1,5 jaar terug of een nieuwe dame.

Afgelopen weekend bij een vriendin wezen logeren en ze heeft me wel wat gegeven om over na te denken. Zij denkt ook dat ik mij nu "verschuil" achter liefdesverdriet en lieve ex mis omdat ik de confrontatie met mezelf niet aan wil. Dat ik niet wil erkennen dat ik mezelf mis. Het is natuurlijk makkelijker om te blijven hangen in het verleden en het vertrouwde terug te krijgen omdat je bang bent voor het "onbekende", het alleen zijn in mijn geval. Nu moet ik wel leren om van mezelf te gaan houden en dat betekent eens goed in de spiegel kijken...iets wat me de stuipen op het lijf jaagt. Maar ze heeft ergens wel een punt. Ik doe nu wel bijvoorbeeld dingen die IK wil doen en ben ik echt aan het uitvinden wat IK leuk vind en wat IK wil voor mijn toekomst voor MEZELF. Niet dat het van lieve ex niet mocht, hij stimuleerde het juist maar ik deed het niet...uit schuldgevoel naar hem toe. Voelde me egoïstisch als ik iets voor mezelf deed, dat was ik immers 6 jaar gewend met gemene ex (ja, ik blijf ze voor mijn eigen gemak nog even zo splitsen en noemen). Gemene ex wilde ook wel dat ik wat voor mezelf ging doen maar als ik het dan deed was ik een heks, gemeen en egoïstisch. Kortom ik was de afgelopen jaar mijn eigen vijand.

Nu mis ik lieve ex zeker nog erg...ben liever bij hem, want hij is een goed persoon. Maar ik moet mezelf een kans geven om verder te gaan, dat ben ik mezelf verschuldigd. Ik heb natuurlijk met lieve ex afgesproken 2 weken geen contact te hebben en tot op heden dat ook niet gedaan. Ik probeer sterk te blijven en dan aankomende dinsdag gaan we even bellen. Niet om te kijken of hij het weer wilt proberen...maar kijken hoe ik me eronder voel en kijken of we misschien ooit echt vrienden kunnen blijven, want zo'n jongen is hij ook gewoon en een goede vriend zoals hem, vind ik fijn om te hebben. Misschien niet al dinsdag maar ik wil hem wel graag vertellen dat ik het ergens wel "begrijp" of probeer te begrijpen. Uitleggen dat ik mijn best doe en stappen maak.....

Ik verwen mezelf steeds meer met kadootjes zoals concert kaartjes of schoenen...elke keer als ik een doel haal of een stap zet en dat doet me goed. Ook sport ik nog vaak en ben ik ondertussen al 7,5 kilo kwijt en moet ik nog 2,8 kg afvallen om mijn doel te bereiken. Verder werk ik gewoon full time, sport ik 3-4x in de week, doe ik 1x per week iets aan mijn studie en probeer ik tussendoor ook te beginnen aan mijn scriptie. Verder van de tijd doe ik alles een beetje rustig aan. Langs een vriendin, bioscoop, dat soort frutsels....

Het beginnetje is er....een kleine maar hij is er