sinds mijn vorige blog heb ik alweer heel wat narigheden met mijn ex meegemaakt...Hij speelt een trek en duw spelletje met mij en m'n gevoelens...hij heeft me vanalles beloofd en gerustgesteld. we hebben eindelijk eerlijk kunnen babbelen over de dingen die de eerste keer fout gelopen waren in onze relatie. Hij heeft opgebiecht dat hij me 1x bedrogen had terwijl ik 5 dagen in het buitenland zat (vreemd, want hij had me niet bedrogen toen ik 5maand in het buitenland was). Waarom biecht hij dit op en doet hij me nog maar eens zoveel pijn als er geen toekomst meer is voor ons? Nu, op het moment dat hij dit vertelde wou hij opnieuw ervoor gaan en had hij alweer dat andere meisje laten vallen voor mij (nu ik het typ besef ik hoe banaal het allemaal is). En nu heeft hij mij alweer laten vallen voor haar...waar is het respect in godsnaam naartoe? Nu is het voor mij wel genoeg geweest...ik voel dat het minder pijn doet nu hij alweer is weggelopen. Ik verdien dit niet, ik verdien geen lastige berichtjes alsof IK hem ooit iets heb misdaan. Ik probeer mijn leven om te gooien en laat hem en zijn totale omgeving achter me. Ook alle mensen die me een mes in m'n rug hebben gestoken door al het bedrog en de leugens (het meisje dat met hem heeft geslapen was een goede kennis van me). Aan de ene kant voel ik me opgelucht, omdat IK nu de keuze heb gemaakt om die mensen uit m'n leven te bannen. Maar toch is dat kleine stemmetje er soms dat zegt hoe graag ik hem zie... Maar om eerlijk te zijn, de persoon die ik graag zie is al verdwenen tijdens onze relatie...ik herken hem niet meer en ik wens zijn volgende vriendin veel succes toe, want ze zal hetzelfde meemaken als ik. Ze zal aan de kant gezet worden voor zijn werk (en de vaste klanten op zijn werk) en voor alcohol...

Niet meer met mij!! Nu duimen en hopen dat ik volhou! Ondertussen schrijf ik een brief naar hem waar al m'n gevoelens in staan en alle frustraties...zo zal hij misschien eens beseffen wat mijn kant van het verhaal is en wat hij mij heeft aangedaan!! Ik heb frequent last van angstaanvallen en ben op het randje van een depressie, en hij is het niet waard geweest...niet de persoon die hij geworden is.

Ook de persoon waar hij me mee heeft bedrogen zal ik dit weekend aanspreken en dan is het voor mij gedaan. Hoofdstuk afgesloten...nieuwe bladzijde...of nog beter...ander boek met een happy ending!

Toch voel ik me verlaten, misbruikt en alleen...hij heeft al m'n energie opgeslorpt en ik blijf over met...niets. Hoe kan het dat mijn gevoelens voor zulke persoon stand houden????? het is niet eerlijk! Ik wil m'n liefde enkel geven aan iemand die het verdient. ik ben 27 en ben slechts 1 keer echt verliefd geweest...hoelang moet ik wachten voor het opnieuw gebeurt? hoelang zal ik NU alleen zijn?? Ik word al angstig bij het idee om terug verliefd te worden. Zal ik mezelf ooit nog zo kunnen laten gaan?

Ik was een sterke vrouw, daar ben ik zeker van, en iedereen kwam naar mij voor hulp...nu vragen ze zich af hoe - uitgerekend IK- mij zo laat doen? Ik voel me zwak, onzeker en mislukt...en heb nu zelf hulp nodig om de dag door te komen. Ik wil gewoon mezelf terug nu!!

Ik blijf erbij, dit heb ik niet verdiend!