ik ben vanavond naar een concert geweest. We zouden samen naar het concert gaan en tja nu zijn we niet meer samen. ik was erg bang dat ik de hele tijd om me heen zou kijken en niet zou kunnen genieten van de muziek. De muziek was zo ongeveer onze muziek geworden. Het ging verbazingwekkend goed. Ik weet niet of hij er was en heb er ook verdomd weinig aandacht aan besteed. Toen het eerste nummer werd gespeeld (mijn heartbreak nummer van nu) barste ik in tranen uit. Vanwege alle emoties die het nummer met zich mee brengt maar ook omdat het zo mooi is dat ik er echt gelukkig van werd. Ik heb genoten van het concert en ben tot de conclusie gekomen dat ik het de afgelopen maand voor niets niet heb gedraaid. Het is namelijk mijn muziek en niet onze muziek. ik heb het gevoel dat ik weer een stapje de goede richting in heb gezet. Ik ben erg blij en trots op mezelf.