Hallo,
Daar ben ik weer eens. Van de week zo druk geweest dat ik geen tijd heb gehad om weer eens update van mijn blog te schrijven.
Inmiddels is het bijna 4 maanden geleden dat het uit is gegaan. In die tijd heb ik heel veel bereikt en vind dat ik best trots op mijzelf mag zijn en wij allemaal hier.
Helaas krijg ik haar nog niet uit mijn hoofd en zit ze nog 24 uur per dag in mijn gedachten. Zoals ik vorige week al had geschreven heb ik haar een laatste mail geschreven en ben nu echt volledig aan het loslaten. Helaas blijf ik op dit moment haar met iedereen vergelijken en heb het gevoel dat ik nooit een andere vrouw ga tegenkomen die mij ditzelfde gevoel gaat geven.
Het is vreemd om nooit meer wat van haar te vernemen en voor de rest van mijn leven zonder haar verder moet. Ik kan nog steeds niet verkroppen dat ik haar zo slecht heb behandeld maar mijzelf inmiddels wel vergeven.
De fouten die wij maken daar leren we het meeste van. Ze zeggen dat sommige dingen in het leven met een rede gebeuren en ik denk dan ook dat dit de ommeslag is die ik al lange tijd had moeten maken.
Ik baal er alleen van dat ik haar niet kan laten zien welke progressie ik maak en had dit graag met haar gedeeld.
Het eerste waar ik van baalde toen het uitging was mijn sociale leven. Ik zat heel veel thuis en moest echt hard werken om zo hier en daar wat met iemand af te spreken. Inmiddels heb ik heel hard gewerkt aan deze contacten en moet ik gewoon een agenda gaan bijhouden om met iedereen af te kunnen spreken. Deze progressie had ik nooit geboekt als ik niet alleen was komen te zitten.
Verder gaat het goed met mijn eigen bedrijfje en stromen de opdrachten steeds meer binnen.
Ook qua uiterlijk ben ik goed bezig, ik fitness, zit beter in mijn vel en zie er ook beter uit.
Ik moet zeggen ik ben best trots op wat ik de afgelopen tijd heb bereikt en dat in een periode van intens verdriet.
Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk en pas wanneer je gelukkig met jezelf bent kan je weer een relatie aangaan.
Nu hoop ik dat het loslatingsproces ook snel vooruit gaat maar daar lijkt het helaas nog niet op.
Groetjes,
Henk
Ik had nét hetzelfde kunnen
Ik had nét hetzelfde kunnen schrijven en was ook van plan dat te doen. Maar nu hoeft het niet meer, ik voel me 100 % hetzelfde als jij, neen, 200 %.
Ik zat heel veel thuis en moest echt hard werken om zo hier en daar wat met iemand af te spreken. Inmiddels heb ik heel hard gewerkt aan deze contacten en moet ik gewoon een agenda gaan bijhouden om met iedereen af te kunnen spreken. Deze progressie had ik nooit geboekt als ik niet alleen was komen te zitten.
Ook qua uiterlijk ben ik goed bezig, ik fitness, zit beter in mijn vel en zie er ook beter uit.
Dat gevoel is me nog niet gegund, hoewel ik wel al wat bezig ben met het kopen van nieuwe kleding enzo, en er ook een nieuwe hobby bij heb Veel contacten heb ik nog niet, temeer omdat mijn huidige vrienden en vriendinnen allemaal een gezinnetje hebben of een relatie hebben. En ik wil me niet opdringen, ze hebben zelf hun eigen problemen.
Waar zoek jij die mensen om mee af te spreken? Of zijn dat allemaal vrienden van je die nog alleen zijn? Ik ben niet het type dat uitgaat of op café wat ga socializen, helaas misschien ... .
Jij bent in elk geval SUPER goed bezig Henk, ik bewonder je en het geeft me hoop! Over een jaartje ofzo ben ik er zeker van dat je hier schrijft 'en nu heb ik toch wel iemand leren kennen die zo goed bij me past ...' ... maar nu nog niet, daar heb je gelijk in. Eerst zélf gelukkig worden
Contacten
Hoi Loreley,
Leuk om te horen dat jij exact hetzelfde voelt en je kan vinden in mijn verhaal, betekend toch dat we niet de enige zijn die hetzelfde proces doormaken.
Hoe ik bezig ben gegaan met de sociale contacten?
Ten eerste had ik al 2 hele goede vrienden (1 vrijgezel en 1 in lange relatie) die ik regelmatig sprak. Echter spraken we de laatste tijd weinig af en heb de telefoon gepakt om hun te bellen en af te spreken. In eerste instantie zag ik ze niet zo heel vaak en moest het initiatief vanaf mij komen. Ik heb echter stug volgehouden en iedere week weer contact gezocht om weer af te spreken. Uiteindelijk is het nu zover dat deze vrienden uit zichzelf contact opnemen om af en toe wat te doen. Wanneer ze dit niet doen zorg ik er weer voor dat ik het contact zoek en weer wat inplan.
Verder is er hier een nieuwe buurjongen komen wonen. Toen ik hem tegenkwam heb ik hem welkom geheten in de buurt en gevraagd of hij binnenkort een biertje wilde komen doen. Vervolgens kwam ik hem weer tegen en heb ik aangegeven dat de invitatie nog steeds open stond. Totdat hij op een avond aanbelde om hier langs te komen. Wat bleek we zijn allebei fervente gamers en zo komt hij nu regelmatig over de vloer om een potje te gamen.
Een andere buurman iets verderop heeft een eigen bedrijfje in websites bouwen. Wij zitten samen bij de VVE en had hem al weleens gesproken. Vervolgens moest er een website komen en heb ik hem gebeld of hij eens kon kijken of wij samen iets moois konden bouwen. Ik ben op een avond bij hem langsgegaan en van daaruit is het contact steeds meer gaan lopen. Op een gegeven ogenblik zei ik dat ik graag wilde gaan sporten en gaf hij aan dat hij wel een abbonnement had maar weinig ging doordat hij geen vaste partner had. Daar ben ik meteen bij aangehaakt en gezegd dat het wel leuk was als we samen zouden gaan sporten. Dit soort afspraken verwateren dan normaal weer maar iedere keer heb ik hem eraan herinnerd en op een dag gezegd dat ik wilde gaan kijken en hem mee gevraagd. Op dit moment ben ik ingeschreven en gaan we 2 a 3 keer per week sporten. Ik heb echter wel continu aangehouden en de kans gepakt om dit te gaan doen. Zijn vriendin gaat binnenkort ook mee dus gaan wij gezellig met zijn 3-tjes. Hij heeft ook een aantal vrienden die regelmatig sporten en daar gaat hij mij binnenkort ook aan introduceren.
Verder vinden mijn nichtjes het altijd heel leuk om mij te zien en te spreken. Ik heb ze gebeld en gevraagd of het ze leuk leek om wat te komen eten. Vervolgens zijn ze langs geweest en is mijn band met mijn familie een stuk nauwer geworden. Vroeger had ik dat nooit gedaan en had ik weinig interesse getoont. Nu ga ik ook weer naar de verjaardagen van tantes e.d. om het contact te behouden en dit werpt ook weer zijn vruchten af.
Ik heb ook een oude vriend die ik al een lange tijd niet had gesproken. Het contact was verwaterd maar heb hem direct een berichtje gestuurd om weer eens af te spreken. Het leek hem leuk en ook dat contact lijkt steeds meer vorm te krijgen, we zijn samen naar een film geweest en was weer net als vroeger. Echter kost dit contact mij veel moeite en initiatief dus weet niet of ik dit vol ga houden. Hij had overigens ook 2 onverwerkte relaties en kon hier voor het eerst met iemand goed over praten.
Verder zijn er wat kennissen in de buurt komen wonen en die stuur ik regelmatig whatsapp berichtjes om te vragen hoe het gaat. We hebben dezelfde muziek interesses dus wanneer er een leuk feestje is stuur ik een bericht of ze mee willen gaan. Iedere keer kwamen de agenda's niet overeen maar volgende week gaan we dan eindelijk samen stappen. Ze hebben mij ook uitgenodigd voor een etentje voor het stappen erg leuk. Dit is een actie waar ik vroeger bang voor was omdat ze misschien niets wilden doen en mij zouden afwijzen. Ik merk dat het puur draait om lef hebben en niet bang te zijn voor de reactie van andere mensen.
Een collega van mij die houd van dezelfde muziek als ik en doet regelmatig aan draaien. Omdat mij dat ook interessant leek heb ik hem eens gevraagd of hij mij dit kon gaan leren. Het leek hem leuk en zodoende ben ik al een keer bij hem thuis geweest.
Een ander collega houd ook van gamen en dat wist ik. We speelden weleens online maar nu hebben we afgesproken om regelmatig bij elkaar langs te gaan om een game-avond te houden. Ook heb ik voor ex-collega's en huidige collega's een game-dag georganiseerd bij mij thuis.
Verder heb ik een aantal ex-collega's die regelmatig naar feestjes gaan en ben hier alleen naartoe gegaan toen ze mij een uitnodiging stuurden. Vroeger zou ik nooit ergens alleen heengaan maar nu maakte het me niets meer uit. Hieruit is weer een leuke vriendschap gekomen en ga ik dit jaar mee naar lowlands.
Ik denk dat het dus puur gaat om actie, actie en nog eens actie en mogelijkheden voor nieuwe en oude vriendschappen zien. Oude contacten had ik dus wel genoeg en dat zal natuurlijk ook per persoon verschillen maar spit je telefoonlijst eens door en bel gewoon eens iemand om af te spreken. Zoek oude contacten op facebook op en stuur eens een leuk berichtje. Ik heb veel contacten opgedaan door mijzelf actief in de buurt te gaan bezighouden. Schrijf jezelf dus in voor alle activiteiten in de wijk, probeer zoveel mogelijk met mensen te praten. Zie overal een kans om nieuwe vriendschappen te sluiten. Probeer mensen te vinden met dezelfde interesses en probeer hier handig op in te spelen.
Hoop dat je hier wat aan hebt.
Groetjes,
Henk
@devries
Heel goed de vries ! dat loslaten gaat heel snel op het moment dat jij dat wilt en toestaat ! mentaliseren noemt men dat, rationaliseren ook wel ! kortom wat je nu schrijft dat alles een reden heeft en dat je dit moest meemaken om te kunnen veranderen, dat dit goed is voor jou, is ook rationaliseren ! DUS JE KOMT ER WEL !
groetjes
bjm
@henk
Mooi wat je beschrijft, dat een sociaal leven opbouwen na een breuk hard werken is en het is dan ook super gaaf om dan te zien dat het je gelukt is!
Bij mij komt mijn ex ook nog zo vaak voorbij in mijn gedachten. Niet meer omdat ik over hem of ons pieker (nou ja, soms wel )! Maar vooral omdat er zoveel dingen zijn die aan hem herinneren, een tentoonstelling, een gerecht, een aanbieding in de supermarkt...
Ik heb hem wel laten weten hoe het met me gaat maar ik had direct een terugval in mijn verdriet.
Hij gaf aan trots op me te zijn en lij voor me, maar dat juist raakt me teveel. Dus ik sta zit weer op de no-contact insteek !
Ik weet nog na mijn vorige breuk (vorige ex) dat ik dat nog jaren hem door mijn hoofd had spoken maar nu komt die ex nauwelijks meer voor in mijn gedachten.
Wat goed dat je jezelf hebt vergeven hoe je was in je vorige relatie, volgens mij is dit ook een proces toch? Ik geloof er in (en hoop) dat voor iedereen hier, weer nieuwe liefdes voorbij komen.
Leuk om je positieve blog te lezen!
Wende
:)
Goed bezig Henkie!!! Keep it going!!!
Helemaal mee eens
Jeetje, zo herkenbaar henk! 300 procent wat mij betrefd!
Ik dacht vanmorgen nog, ik heb het gewoon allemaal op de rit, met wat uitzonderingetjes na, maar die hou je altijd. Mijn sociaal leven is er ook zo op vooruit gegaan! Ik ben ook trots op mezelf wat ik heb bereikt terwijl ik zoveel verdriet had/heb. En denk dan ook, jammer dat ik dit niet met hem kan delen, maar weet dan ook dat ik dit nooit bereikt zou hebben terwijl ik n relatie met m zou hebben! Hoe irronisch is dat. Maargoed, fijn voor je henk! En wb het loslatingsproces, dat loopt gewoon parallel langs elkaar, lekker laten gaan, dat kun je toch niet forceren!