Zo. Het lag prachtig verpakt op de deurmat: het eerste boek met een bijdrage van mij. Ben zo blij.
Helemaal zelf gedaan, zonder feedback van… Vorig jaar dacht ik dat het me nooit meer zou lukken zonder zijn originele invallen en dacht ik dat ik werkelijk nergens meer enthousiast van kon worden. Maar toch is het gelukt en toch kwam het enthousiasme weer terug. Na lange tijd lukte het steeds beter om me te concentreren. Het voelde alsof ik in mijn privé-hemeltje zat toen ik eraan werkte.
Me meissie. Ik weet zeker dat hij dat zou hebben gezegd. Zo trots op me meissie. Ik had mijn bijdrage graag aan hem willen laten zien, maar dat kan niet meer. De gedachte aan hoe hij nu is, houd me tegen. Wat hij nu ook zou zeggen, het heeft in ieder geval niet dezelfde waarde als toen we nog samen waren. Op zo’n moment als dit maakt me dat wel weer erg verdrietig.
De laatste tijd merk ik steeds meer dat ik vooral het gevoel mis dat je vreselijk veel van iemand houdt en daar alles mee wilt delen. Als in een film mensen iets liefs tegen elkaar zeggen, moet ik al huilen. Want dat mis ik zo!
Tegelijkertijd voelt dit moment als een triomf en vind ik het hartstikke spannend. Ik kan het ook alleen!
Heey Amelie, Fijn he die
Heey Amelie,
Fijn he die momenten? Khebze ook gehad. Heel even denk je dan van: het leven is goed, ook zonder hem!
Khoop dat j dit gevoel lang kan volhouden. Lang vast blijft houden. Zorgt weer voor een glimlach op je face!
jaaaaa
heel belangrijk om je weer fijn te voelen en vast houden! Ik voelde me ook heel snel op momenten weer sterk en fijn toen het uit ging met mijn vriend omdat hij een ander bleek te hebben en mij maar even niet had ingelicht. Ik was eigenlijk ook heel erg opgelucht omdat de relatie mijn energie opzoog en ik niets meer had. Dan is het heel vreemd om aan de ene kant die enorme opluchting en vrijheid te voelen en aan de andere kant ook weer die enorme pijn. Maar ik voelde me al zo snel weer goed dat ik ervan schrok. En als ik dan weer een terugval had, dan dacht ik idd ook aan al die mooie momenten en dat je dat niet meer hebt. Dus eigenlijk is mijn raad aan iedereen: focus je op je toekomst en alles dat nog komt en laat verder al je angsten los, het helpt echt. En er komt weer een ander waar je van zult houden. GUN jezelf weer je eigen geluk, iedereen verdient het!
schrijfster
Lieve Amelie,
Er moest ook wel een schrijfster achter jou zitten.
Gefeliciteerd! Ontzettend goed en wat een lekker gevoel zal dat zijn. Ik zou het graag lezen, maar begrijp ook dat je identiteit niet hier over het net geslingerd wilt zien. Mocht je het willen pb-en, graag, zoniet dan begrijp ik dat ook.
Geniet van je gloeien van trots!
x,
Boa
Dankjewel
Dag lieve Boa, bedankt voor je berichtje!
Het is grappig dat je denkt aan "schrijfster". Ik hou van woorden, maar schrijven laat ik liever aan anderen over. Ik ben dan ook niet van de teksten, maar... van de tekeningen bij de teksten. Het zou me niet verbazen als jij hier de schrijfster bent Volgens mij zijn er trouwens behoorlijk wat schrijftalenten op deze site, want ik kom regelmatig mooie stukken tegen.
Ik heb inderdaad liever niet dat het intypen van mijn naam zoekmachines al mijn ellende tevoorschijn doet toveren, dus mijn volledige naam zet ik hier niet zomaar neer...
wow Amelie!
Van harte! Wat een triomf, wat een gevoel van trots! Probeer dit zoveel mogelijk te koesteren, voor jezelf. Al begrijp ik je gevoel dat je het hem zou wil laten zien heel goed. Maar ja, je bent al zoveel stappen verder: je begrijpt dat je niet de reactie zou krijgen die je eigenlijk wilt... en daarom bescherm je jezelf.
En wie weet komt er nog een moment dat je dit met hem kan delen.
Maar voor nu: geniet!
Dikke knuffel van ex-Panica