Ben verward. Ken hem nog maar anderhalve maand en hij doet m'n hart sneller kloppen. Weet niet wat ik moet denken. Weet niet wat hij voelt. De ene dag hebben we sex, de volgende dag zegt hij met tranen in zijn ogen dat hij bang is mij te verliezen en gewoon vrienden wil zijn! Een week daarna geeft hij toe iets voor mij te voelen en brengen we opnieuw de nacht samen door. Hij heeft een relatie van 5 jaar achter de rug en is bang zich te binden. Ik durf niet toegeven dat ik iets voor hem voel. Ik denk dat ik van hem hou. We hebben urenlange gesprekken gehad, hij heeft me gevraagd of ik met hem meeging naar Brazilië. In zijn armen ben ik de meest gelukkige vrouw ter wereld, maar tegelijkertijd huilt alles binnenin me. Ik wil geen vrienden zijn! Ik wil meer! Maar 't liefst van al wil ik weten wat er in hem omgaat. Alleen heb ik het fucking lef niet hem met de vraag te confronteren. Volgende week is hij terug uit Brazilië en gaan we samen naar het afscheidsfeestje van een vriend. Ik weet het echt niet meer. Ik kan gewoon afwachten en snakken naar een hint, of beseffen dat wij geen toekomst hebben en hem nooit meer zien. Het doet pijn dat hij van de ene op de andere dag anders naar me kijkt. Vriendschap? Liefde? Tranen zijn een mes!