dat rusteloze herken ik heel erg en je beschrijft het heel mooi.
Soms hou ik het echt niet uit binnen, dan wil ik ergens heen rennen, naar de stad, even naar buiten.
Maar daar kan het gemis me dan zomaar ineens zo overweldigen door iets kleins dat me weer aan hem doet herinneren. Want hij is overal, we zijn overal samen geweest. Dan ren ik maar weer naar huis en sluit mezelf binnen op. Maar dat voelt ook niet goed. Ik kom nergens tot mezelf.

Zit vandaag al de hele dag een beetje achter mijn pc geplakt, vol goede plannen vanochtend maar er komt niks uit.
Rusteloos van de ene website naar de andere. Gisteravond alleen thuis, een film gekeken, voor de helft zitten janken.
Het geluid van een boot die hier langs vaart, de herinnering aan hoe hij hield van grote schepen.
De leegte bij het opstaan, de leegte als je gaat slapen, en de hele godganse dag dat verdomde rusteloze gevoel, niet weten waar te gaan, wat te doen om het te laten verdwijnen.

Ik vrees met grote vreze dat het enige antwoord is tijd. En proberen jezelf een paar basale ontspanningsoefeningen aan te leren om die maalstroom aan gevoelens en gedachten te stoppen. Dat is het enige wat bij mij helpt af en toe. Het soms laten komen, maar soms ook proberen om ter plekke te ontspannen en te focussen op wat er buiten de ex nog is, de schoonheid te blijven zien van de dingen om je heen. Soms lukt het me even.

Het is wel jammer dat je het bij je ouders ook niet echt kwijt lijkt te kunnen. Dat zelfde heb ik ook. Heb zo erg de behoefte aan een knuffel van ze, begrip. Maar zij zijn ook vrij zakelijk. En soms voel ik me ook schuldig daardoor dat ik ze ermee belast. Maar zo zou het eigenlijk toch niet horen te zijn?

Pff, Hortensia, ik zit gewoon volop huilend jouw blog te lezen. Het is zo herkenbaar.. Het maar blijven kijken of hij toevallig wel uit die trein stapt, of hij ineens een berichtje stuurt of belt. Zijn koffiebeker, zijn plekje aan tafel.. veel te confronterend! Op zo'n moment scheurt je hart veel verder dan dat het al was. Automatisch zie je het beeld in je hoofd, hoe hij zijn koffie drinkt, hoe hij naar je toe komt lopen uit de trein vandaan..

Ik heb het toevallig ook met de trein. Wij woonden op afstand, en hij had geen rijbewijs, dus hij kwam altijd met de trein (ik alleen het eerste half jaar van de relatie, daarna ben ik met de auto gegaan). Leiden Centraal spoor 1, daar hadden we ons eerste afscheid na onze eerste date, daar kwam hij altijd aan vrijdags, en daar vertrok hij zondags. Ik ging vrijdag samen met mijn ouders op bezoek bij mijn oma, dus we moesten langs het station, en ja hoor, er staat een trein op spoor 1. Meteen kwamen de tranen en keek ik of hij het station kwam uitlopen. Ik wist dat dit niet zo was, maar ik hoopte het zo.. En overal waar ik kom hoor, station Amsterdam Zuid, daar heb ik hem ook eens naartoe gebracht, ook dat station ontwijk ik liever. Ik heb het ook elke keer als ik naar Amsterdam rijd, die wegen, die mij naar hem brachten, killing!

Maar wel erg vervelend om te horen dat je nergens je rust vind! Ik weet niet of er dingen zijn die jullie niet samen hebben gedaan? Misschien kan je daar je rust in vinden?

Sterkte in deze zeer moeilijke tijd!

Wat een tranen en verdriet. Wat beschrijf je het mooi. Heel herkenbaar. pfff dat komt dan opeens helemaal binnen he..alles om je heen ademt hem. Het verdriet overvalt je...en pfff lastig hoor dat je dan ook nog een preek van je vader krijgt. Is er geen mogelijkheid het hen nog een keer uit te leggen hoe je je voelt?

Heb je in je huis al al zijn spullen weggehaald? Foto's, cadeautjes, etc.? Mij hielp dat heel erg...alles in een doos in de kelder gezet, zodat ik er in ieder geval niet meer dagelijks mee geconfronteerd werd.

Wat mij wel helpt is om mijn gedachte om te draaien. Ooit zei een mede ldvd'er tegen mij: Je ex is gek, de mijne trouwens ook! Ik moest daar toen wel om lachen. Weet je waarom die ex gek is? Die ex is gek dat hij niet bij jou is. dat hij er niet voor kiest om bij zo'n leuke meid als jij te zijn! Hij is de sukkel! Hij loopt nu die mooie momenten met jou mis... Dat is nét iets anders dan: wat ben ik zielig, dat hij niet bij mij is.

Hou je ruggetje recht, ff goed uithuilen..en jezelf weer oprapen..zo gaat dat stomme ldvd-treintje..tot je weer uitstapt. En die ex van je? Hij hád een leuke dag met jou kunnen hebben...nou mooi zijn kans gemist!

liefs