Hallo lieve ldvders,

Vorige week weer na lange tijd een blog geschreven over hoe het nu gaat en dat ik met mijn ex zou gaan afspreken. Ik heb tot de dag zelf getwijfeld of ik het wel moest doen. Ik voelde me sterk, maar was toch stiekem een beetje bang voor wat het met me ging doen. Toch ben ik gegaan. We hadden op een neutrale plek afgesproken en zijn wat gaan drinken in de stad. Het moment dat we mekaar voor het eerst na 2 maanden weer zagen was raar, een knuffel en kus werden uitgedeeld maar het was erg aftastend. Beetje onwennig. Maar toch ook vertrouwd. Na flink wat uren op het terras te hebben doorgebracht, praten over van alles zijn we een hapje gaan eten omdat we het beiden gezellig vonden. Hij heeft me verteld dat hij 2 weken geleden echt een twijfelmoment heeft gehad of hij niet een fout heeft gemaakt, maar hij is er vrijwel zeker van dat het wel de beste beslissing is voor ons beide. Ik weet dat hij er zo over denkt dus dit kwam niet als een klap, maar wel als een extra bevestiging van dat het klaar is.

Naar mate een paar uur verstreken, bouwde de spanning zich op. Ik wilde hem aanraken, vastpakken.. een sterke behoefte naar fysiek contact. Hij aaide mijn been, ik zijn arm naja.. we werden steeds iets opener naar mekaar. Hij vroeg wel een aantal keer of ik het wel trok om aan mekaar te zitten, of ik er geen naar gevoel van kreeg en er misschien hoop uit zou halen. Hoop haalde ik er niet uit, want ik weet dat het puur het vertrouwen en veilige gevoel is. Even aan diegene zitten waarvan je het lichaam kent.

Het aanraken vond ik zelf erg fijn, en kreeg er geen naar gevoel van. Wat ik wel vervelend vond was het diep in de ogen aankijken. Hij zocht vaak oogcontact en keek dan op een bepaalde manier naar me, zoals die altijd heeft gedaan. Ik zei toen ook: wil je niet zo naar me kijken want dat trek ik dan weer niet.

Na het eten hebben we een plekje aan het water opgezocht. Ik moet zeggen dat we vrij dicht op mekaar zaten en elkaar constant aan zaten te raken. Ik wilde hem graag zoenen, maar wist ook dat ik het niet moest doen. Hij zou die stap niet zetten, dacht ik. Maar op een gegeven moment was de kus daar toch. Mijn hemel, sinds tijden niet zo een lekkere kus gehad.. zei hij. Maar voor mij voelde het ook zo. We werden er allebei best wel opgewonden van. Nogmaals benadrukte hij dat ik geen hoop moest krijgen. Ik begreep dat, het was pure lust.

Ik wilde hem, en hij wilde mij. Op een gegeven moment praatte we niet meer, alleen maar flirten, beetje lachen en balen omdat we ons gevoel van verlangen niet konden uitten. Wat nu gaat komen, ik weet niet hoe jullie hier over gaan denken want het is eigenlijk heel erg. We hadden 2 opties, ergens buiten of ergens op een WC. Maar dat vonden we wel een beetje te ver gaan en hij zei ook, ik wil dat niet.. ik wil knuffelen. Dus toen kwam de laatste optie, een hotel. Na een paar grapjes werd het een serieuze opgave. We zijn na een half uur zoeken in een hotel beland! Ja ik geloof het haast zelf niet als ik het nu schrijf. Het voelde ook niet als realiteit. Ik werd compleet gestuurd door mijn gevoel en excusez-moi geilheid.

Nou wat er in de hotel kamer is gebeurd dat zal ik jullie besparen. Maar het was een fijne nacht. De volgende ochtend ontbijtje gedaan in de stad en daarna wilde we nog wat doen maar we wisten niet zo goed wat. Een hotelkamer is best duur, dus we wilde eigenlijk niet veel geld meer uitgeven. Dus toen nog even op een bankje gezeten en daarna ben ik naar huis gegaan. Het afscheid was snel en kort, ik wilde er geen drama van maken. Hij zei nog, ik hoop tot een volgende keer. Ik heb geantwoord met: wie weet. Waarop hij antwoordde: laat in ieder geval van je horen.

Maar uh ja ik was naarmate de dag vorderde me er bewust van geworden dat ik me na deze dag kut zou voelen, dat voel ik ook, maar het is binnen de perken. Het was fijn, het was perfect. Maar nu back to reality, zo voelt het echt. Even in een bubbel geleefd, maar ik sta nu weer met beide benen op de grond. Dat is lastig helaas. Maar ik weet dat ik me wel weer beter ga voelen, ik hoop heel snel. Ik heb me laten misleiden. En het ergste is, ik ben er met mijn volle verstand bij geweest. Want de afspraak heeft in totaal anderhalve dag geduurd. Vaak genoeg de kans gehad om te zeggen, nee doe maar niet. Het is niet dat ik me slap voel, nee.. ik had het niet willen missen. Het is het kut gevoel waard. Hoe erg is dat.

Ik wil graag jullie meningen over mijn verhaal horen. Jullie mogen best boos op me worden hoor, vooral dumpedguy Gast... ik had naar jou verstandige opmerking moeten luisteren. Helaas was mijn gevoel sterker.

Zo zie je maar, ik had dit TOTAAL niet verwacht!!