Hoi hoi,

ik heb mijn ex net toch maar een mail gestuurd, meer als afsluiting voor mezelf (dat hoop ik althans) dan iets waarmee hij echt iets zal doen.
Ik hoop wel dat hij er in ieder geval eens over nadenkt.
Ik zal de brief hieronder plaatsen, ben benieuwd wat jullie er van vinden.

" Hey hey,

het is nu iets langer als een week geleden dat we voor het laatst contact hebben gehad via sms.
Ik schrijf deze mail nu, maar denk niet dat ik hem meteen zal versturen..

Allereerst : Hoe gaat het met je?
Heb je alles een beetje op orde?
Hoorde van C dat je een nieuw bed hebt en een bar in je huis hebt (ik moet me inhouden om nu niks lulligs te gaan schrijven, maar je weet vast wel wat ik anders zou zeggen).

Met mij gaat het wel goed, denk niet dat het jou verder iets uitmaakt, maar wil toch even vertellen hoe het hier is.
Ga maandag beginnen met werken (8 juni) en heb er erg veel zin in.
Zou eerst 2 juni moeten beginnen, maar het werd een week uitgesteld, vond ik wel balen, maar het is niet anders.
Verder is alles hier in huis ook redelijk weer op orde, de keuken lijkt nu veel groter, wel mooi.
Alleen nog een beetje weinig zitplaatsen, maar heb op marktplaats al genoeg leuke dingen gezien dus dat komt ook wel goed.
Heb nu ook van die mooie decoratiestickers op de muur, wel vet.
Met Joep en Floortje gaat het ook goed, die genieten volop van de aandacht die ze nu niet meer met jou hoeven delen, alleen Joep heeft vaak 's avonds wel dat als hij de sleutels van de buurvrouw hoort dat hij denkt dat jij het bent en naar de deur rent, das wel zielig.
Verder is het balkon eindelijk opgeruimd, mn stiefvader heeft die vuilniszakken (die jij 2 maanden geleden eigenlijk al naar beneden zou brengen) meegenomen en heb allemaal leuke plantjes, ook een aantal kruidenplantjes, en van die mooie lavendel.
In de slaapkamer is m'n ladekast ook eindelijk gemaakt, de lades zijn eruit en mn stiefvader heeft er 2 planken vast ingezet, gordijntje ervoor en het is als nieuw.
Heb nu ook eindelijk zo'n kledingrek erbij, zodat ik wat meer kan ophangen.
Ook slaap ik nog onder jouw dekbed, ben je toch nog een beetje bij me.

Maar goed weer genoeg over de koetjes en de kalfjes gehad.
Ik zit nog steeds met een heleboel vragen, de grootste is en blijft : Waarom?
Zolang ik daar nog geen redelijk antwoord op heb kan ik jou ook niet loslaten en echt verder gaan met mijn leven en ik vind dat ik daar ook wel het recht toe heb om daar eerlijk antwoord op te krijgen.
En dat gedoe via sms van laatst slaat ook nergens op.
Tuurlijk ik ben ook fout geweest en ik geef het wel toe, ik ben ook niet altijd even netjes geweest via sms en telefoon, maar vind je het erg gek dat ik zo reageer?
Ik heb toch wel alle reden om boos te zijn, lijkt mij.
En na zo'n achterlijk mailtje van je moeder al helemaal.
Laat ze deze mail anders ook lezen, weten ze dat ook meteen.
Echt ik heb al die tijd ook daar dus gewoon gelijk in gehad, het is mijn schuld dat jij geen contact met ze had, das nu wel duidelijk.
Ik weet niet wat je ze allemaal hebt verteld, maar kan een groot gedeelte wel zelf invullen.
En dan te bedenken dat ik vaak genoeg tegen je heb gezegd dat je eens een keer met ze moest gaan praten of dat als je dat niet wilde je dan toch wel een keer wat met je broertje moest gaan afspreken.
En elke keer geen reactie van jou.
Vind het echt niet eerlijk dat jij mij zo loopt af te schilderen, dat het allemaal aan mij ligt, dat ik degene ben van wie jij geen contact mocht zoeken, belachelijk (als het aan jou lag werd er niet eens een kerstkaartje verstuurd en ook niet naar je opa en oma).
Jij weet dondersgoed dat ik dat vaak genoeg heb gestimuleerd en dat ik het klote vond dat ik er tussen in stond, maar was er wel altijd voor jou en ben altijd achter jouw keuze gaan staan, want het waren jouw ouders, dus jouw beslissing.
En ja we hebben er beiden ook grapjes over gemaakt, dan maar een advertentie in de krant zetten : Ouders gezocht!
En je bent waarschijnlijk ook vergeten dat C ook weet hoe jij over je ouders dacht en je hebt het er met mijn moeder zelfs nog over gehad, dus genoeg mensen die weten hoe jij over je ouders denkt/dacht!
En tuurlijk snap ik van je moeder dat ze jou kant kiest, is eigenlijk ook niet meer dan logisch, maar de manier waarop.
En dan noemt ze mij onvolwassen?
Sorry hoor, maar haar reactie, schijnt toch een volwassen vrouw te zijn, dat is pas onvolwassen!!
Gelukkig is mijn moeder anders en die had graag jouw kant van het verhaal gehoord, mijn moeder was er wel kapot van, vond ons geweldig samen.
En dat ik jou gebruikt heb voor het geld?
Hahaha, laat me toch niet lachen, dat slaat echt gewoon op stront.
Als het mij om het geld ging had ik wel een rijke kerel uitgezocht, iemand zonder schulden.
Echt en dat jij dat dan ook nog door de stad gaat lopen rondbazuinen, dat ik altijd met jouw pinpas aan het shoppen was.
Volgens mij was jij meer degene die een gat in zijn hand had, want ik lette meer op de uitgaven als jij.
En dan word ik er ook nog van beschuldigd dat ik (citaat van je moeder) "roddel en achterklap" verspreid!!?
Ik loop niet te roddelen, ik spreek haast niemand, en ik ga me hier dan ook zeker niet voor verantwoorden, want er valt niks te verantwoorden.
Ik hoor alleen dingen van mensen en als die mensen dat tegen andere mensen vertellen ben niet ik degene die roddelt!
En de dingen die de mensen zien of ze waar zijn, geen idee, maar als er meerdere mensen zijn die hetzelfde hebben gezien dan zal er toch wel ergens een kern van waarheid inzitten, lijkt mij?
En dan moet je moeder niet bij mij zijn, maar bij die andere mensen.
Ik ben wel 2 keer in de stad geweest, de 1e keer toen belde ik je 's nachts boos op en afgelopen donderdag, toen heb ik het best gezellig gehad en verder niemand gesproken, ja was met C en B en R was aan het draaien.
Verder spreek ik J en M en laat ik me niet veel in de stad zien, dus...
Maar ik weet wel dat al die roddels/leugens over mij wel bij jou vandaan komen, want wie moet dat anders de wereld in helpen?
Als jij op die manier de sympathie van andere mensen voor je wilt winnen, moet je dat vooral doorzetten, maar je weet toch dat de waarheid ooit een keer boven tafel komt?
Kijk ik kom overal gewoon voor mijn schulden uit, waarom zou ik er over liegen, ja kijk ik kan ook tegen iedereen gaan zeggen dat jij de schuldige bent aan mijn schulden, wat ook wel een beetje waar is en ja omgekeerd ik bij jou ook, maar de meeste schulden van ons allebei hadden we al voordat we weer bij elkaar kwamen, dus tsja...
En dan ook nog die huurschuld waar je moeder het over heeft, hahaha, dat is eigenlijk net zo goed jou schuld, en dat weet je ook dondersgoed, want de achterstand die ik van mezelf had toen jij dus nog niet bij mij woonde die had mijn oma toen weet je nog??
Dus wat ik ook zei in het smsje ik kan ook heel lullig zijn en jou ook mee laten betalen, maar dat doe ik niet, want ik probeer het zelf wel op te lossen.
Weet je dat ik jou ook nog zou kunnen naaien wegens dat jij je pas 25 mei hebt laten uitschrijven van mijn adres (via de sociale dienst hebben ze dat uitgezocht)?
Want door jou late uitschrijving kan ik bij het CWI veel geld mislopen voor een uitkering in de maand dat jij hier wegging.
Ik krijg namelijk geld terug met terugwerkende kracht voor de maand mei, maar aangezien jou uitschrijfdatum niet overeenkomt met de datum dat jij hier daadwerkelijk bent weggegaan scheelt dat 2 weken geld voor mij en dus dat ik mijn huur niet zou kunnen betalen enz. enz. enz.
Maar goed, zo ben ik niet, heb het allang met de woningstichting kunnen regelen en dan nog ging jij over die samen gekochte spullen enzo zeuren?
Wie heeft er nou eigenlijk misbruik gemaakt van wie?
Want als je mijn studieschuld even weglaat, wie heeft er dan de meeste schulden?
Ikke niet, daar ben ik nu wel achter, heb namelijk laatst alle openstaande schulden opgevraagd dus heb nu een overzicht van alle schuldeisers en ga straks netjes aflossen, zoals ik ook probeerde toen we nog samen waren, maar waarbij ik van jou niet echt de medewerking kreeg.
En tsja mijn studieschuld is groot, maar daar heb ik jaren voor om dat terug te betalen.
Verder heb ik trouwens dinsdag mijn eerste gesprek bij maatschappelijk werk en wat schertste mijn verbazing?
Ik heb dezelfde kerel als die jij vorig jaar had toen je overspannen thuis zat.
Gelukkig dat die mensen beroepsgeheim hebben, toch?
Ik ben benieuwd hoe het daar zal gaan, hij gaat ook helpen met schuldhulpverlening, wat hij toen ook voor jou/ons wilde doen, maar toen stak jij ook al je kop in het zand.
Toch wel raar dat jij in zo'n korte tijd zo bent veranderd, hoe zou dat nou komen??
Echt 2 maanden geleden had ik dit echt niet aan zien komen, wou dat ik in de toekomst kon kijken, dat ik het allemaal had zien aan komen.
Ik weet nu ook wel zeker dat wij nooit meer bij elkaar komen, aan mij zal het niet liggen, maar jij hebt je nu weer in zoveel bochten gewrongen, daar zal je nooit voor uit komen.
Want wat zouden de mensen die nu om je heen zijn dan wel niet denken??
Haar eerst zo zwart lopen maken en dan toch weer een eventuele relatie gaan beginnen?
De mensen om mij heen zouden er niet raar van opkijken, omdat ze weten dat mijn gevoel voor jou heel diep zit en dat dat ook niet zomaar weggaat.
En over volwassen worden?
Denk dat jij meer te leren hebt als ik, ik moet mezelf inderdaad verbeteren en daar ben ik ook druk mee bezig, maar jij zal zo altijd blijven hangen in hetzelfde ritme.
Het enige waarin ik nu blijf hangen is mijn liefde voor jou, desondanks alles wat je mij eigenlijk geflikt hebt, ik kan het nog steeds niet stopzetten.
Ondanks al je leugens, je woede aanvallen, m'n zwaar gekneusde (bijna gebroken) pols, het gat in de slaapkamer deur, ondanks dat allemaal hou ik nog steeds van je.
Ik vraag me echt nog steeds af of jij echt ooit van mij gehouden hebt, want alles wat je ooit tegen mij hebt gezegd trek ik in twijfel, maar dan ook echt alles.
Ik heb echt zo mijn best gedaan voor jou, dat ik zelfs mezelf vergat.
En wat ik je al eens eerder heb gezegd, hou meer van jou als van mezelf, en dat is ook fout, want als je niet van jezelf kan houden op wat voor manier kan je dan van een ander houden.
Ik heb jou altijd veel belangrijker gevonden als mezelf.
En nog steeds, al wordt het minder.
Ook ben ik gaan inzien dat wat iedereen altijd dacht, dat ik de dominantste in de relatie was eigenlijk helemaal niet zo was, dat ben jij altijd geweest, want ik heb mij altijd aan jou aangepast, aan jouw gevoelens, toch wel raar dat je daar nu zo achter komt.
Echt ik herken je haast niet meer, hoe je was en hoe je deed.
Wanneer speelde je nou toneel, toen je met mij was of deed je dat ervoor en nu?
Ik dacht echt dat je steeds meer je eigen mening ging krijgen, ik liet je helemaal vrij in jou denken en doen, heb jou nooit gemanipuleerd of iets dergelijks, dacht echt eindelijk de echte B te zien, maar misschien is de echte B wel inderdaad degene die je was en die je nu weer bent?
Zoveel vragen en zo weinig antwoorden, helaas...
Ik hoop dat je binnenkort of over een tijdje toch nog een keer met me zou willen praten en dat je dan echt eerlijk kan zijn en daar zal ik je ook alle ruimte voor geven.
Ik denk dat ik in deze mail wel bijna alles heb gezegd wat ik heb willen zeggen en het is aan jou wat je er mee doet of wil doen.
Maar als ik je nog enigszins een beetje kan inschatten denk ik niet dat je nu op dit moment dat zou aangaan met mij.
Ik ga je ook zeker niet meer smeken om bij me terug te komen, die tijd heb ik gehad, al zou ik er nog steeds voor open staan, maar wat ik eerder al schreef denk ik niet dat we ooit nog bij elkaar komen en dat vind ik eeuwig zonde echt...
Schrijf dit ook met tranen in mijn ogen, maar het zal jou niet veel doen.
Ik weet in ieder geval van mezelf dat ik altijd mijn best heb gedaan en dat ik mezelf altijd recht in de spiegel kan aankijken.
Ik zeg niet dat ik alles goed heb gedaan, echt niet, ik heb op alle momenten gedaan wat voor dat moment het beste leek.
Ik denk toch dat ik zo al meteen op verzenden klik, dan is het bij mij weg en voor jou hetgeen waar je over kan nadenken en misschien ook meteen weer kan vergeten.
Maar ik hoop echt dat je ooit in de gelegenheid bent om echt eerlijk tegen mij te zijn over alles, want wat ik van E heb gejat : Liever gekwetst door de waarheid dan getroost met een leugen!!!
En trouwens de spullen die echt helemaal van jou zijn mag je echt wel komen halen, er ligt hier nog genoeg en daarin heb ik je nooit tegengehouden en gezegd dat dat niet mocht.
En over mijn bankpas, die mag je houden, hij wordt toch geblokkeerd.
Nou dit was het wel voor mij denk ik.
En echt je mag dit van mij aan iedereen laten lezen, interesseert me niks, want ik heb toch niks meer te verliezen, want ben de twee belangrijkste dingen in mijn leven toch al kwijt, dat ben jij en mijn zelfrespect, maar dat komt hoop ik ooit wel weer terug, nee dat komt zeker terug!!

(beschimmeld?) Broodje kaas van jou..."