Alles komt goed!!
Geloof me!!

Op een dag sta je op en voel je je steeds weer een beetje beter worden. In dit rouwproces (wat LDVD eigenlijk is) moet je geen mirakels verwachtten, zoals anderen van je verwachtten. De buitenwereld verwacht dat je na een breuk praktisch al een week later weer fluitend door het leven gaat. Maar zo werkt het niet. Het komt met kleine beetjes, met vallen en opstaan. Maar je moet enorme dankbaarheid tonen voor die kleine beetjes. Ook al was het dat je in lange tijd eens gelachen hebt, eindelijk eens een nacht hebt gehad waarin je niet van die persoon hebt gedroomd ondanks je er overdag wel nog aan denkt.. Stenselmatig kom je er wel. Wees niet betreurd dat je morgen niet met de grootste smile opstaat. Wees blij dat je misschien eens 5 minuten niet aan die persoon gedacht hebt ipv dat je er constant aan denkt.. 5 minuten is het begin.. Het lijkt misschien een peuleschil, maar het is een begin.. En na een tijd worden die 5 minuten misschien 10 minuten, daarna een kwartier, daarna een uur, daarna een halve dag, enz..

Bij jou komt het goed, geloof me!! Ik heb vertrouwen in ieder mens die ervoor wilt gaan. En hier is een kleine tip dat we aangeleerd kregen bij mijn schaatslessen als kind, maar dat me vandaag de dag meer en meer betekenis begint te krijgen:

Het geeft niet dat je valt, sta gewoon weer recht, wees niet bang, maar schaats met volle trots door!! Laat de mensen versteld van je staan!!

Je kan inderdaad iedere dag een stukje beter worden!! Ik geloof er nu ten volle in!!

Na onze breuk, ook al heb ik het beslist om uit elkaar te gaan, mijn God, wat een helperiode!! Een week voor ik het uitgemaakt heb waren we nog bij zijn familie op bezoek geweest die kindjes gekregen hadden, we stonden met de baby's in onze armen, hij de jongen, ik het meisje, nog mee mogen poseren op de grote familiefoto.. Ik wou er met hem helemaal voor gaan, dit wou ik met hem meemaken!! Een week later, tja, was er iets gebeurd dat voor de buitenwereld misschien iets superstom was, maar voor mij iets heel pijnlijks. Het was een aaneenschakeling van fouten die we beide maandenlang hadden gemaakt en die dag is de bom gebarstten. Ik kon het gewoon niet meer opbrengen, al wou ik met hem nog steeds die toekomst hebben. Maar toen realiseerde ik me:

Keelia, meisje, hoe graag je hem ook ziet, zo gaat het niet. Je gaat terug enorm bergafwaarts met je gezondheid (zat al een paar jaar in depressie, kwam er eindelijk terug uit). Zet jezelf nu eens op de eerste plaats voor de eerste keer in je leven!!

En toen wist ik het, hoe graag ik hem ook zag, hoe graag ik met hem die toekomst wou hebben, de situatie waar we inzaten was absoluut niet goed meer voor m'n gezondheid. Heb intensief aan mezelf moeten werken, ik dacht dat ik in een mum van tijd terug in m'n depressie ging zitten, maar voor de eerste keer in m'n leven heb ik mezelf tegengehouden en ben intensief beginnen werken aan mezelf. Heb mezelf hier een account aangemaakt waar ik geregeld mijn verhaal in kwijtkan, heb verschillende gezondheidssites bezocht, doktersbezoeken, nu lees ik een boek dat me er enorm doorhelpt..

Ik kruip voor de eerste keer UIT mijn slachtofferrol en begin misschien ook voor de eerste keer in m'n 21 jaar bestaan te leven, ipv te overleven. Het gaat wel nog met vallen en opstaan, dat wel. Maar ik weet dat het allemaal goed komt. Voor de eerste keer geloof ik in mezelf en wat ik allemaal kan. En ik kom uit een verschrikkelijk diep dal, niet alleen nu, maar vroeger ook al veel meegemaakt, kindertrauma opgelopen nzo, in behandeling moeten gaan, al van zo'n 10-jarige leeftijd aan zeer lichte anti-depressiva begonnen dat in m'n jeugd een paar keer is moeten verzwaard worden, automutilatie, noem maar op.. Maar toch, ik heb nu m'n anti-depressiva al een tijdje niet meer nodig, heb het onder toezicht van de dokter volledig kunnen afbouwen, krassen heb ik ook al zo'n 1,5 jaar niet meer gezet, nu eindelijk uit die depressie aan het geraken.. Ik stijg in volle vlucht, maar wel nog onder toezicht van de dokter

Maar ik voel me super!! Beetje per beetje voel ik me terug beter en op een dag zal ik er staan zoals ik er wil staan.. Niet meer dat bange meisje dat bij het minste in een hoekje wil kruipen en iedereen praktisch het recht geeft om haar als het vuil van de straat te behandelen.. Nee, als een volwassen vrouw die geen problemen uit de weg gaat, maar ze aangaat en er sterker van wordt!!

Iedereen heeft recht op het geluk!! Iedereen heeft het recht om te worden wie hij/zij wil, ondanks wat anderen ervan vinden..

Ik hoop dat jij ook het geluk vindt!!
Ik wens je uit het diepst van m'n hart heel veel succes!!

Groetjes!!!