He Gaia, ik herken het enorm wat jij schrijft over je gevoelens en gedachten. We doen het zelf, maar we hebben inderdaad niet zo'n knop. Zelf voel ik dat ik weer terug bij af ben, heb weer dat rare gevoel in mijn hoofd waardoor ik steeds paniekaanvallen krijg. Hij mag mij dat niet aandoen. We gaan met z'n allen kapot hieraan, de kinderen en ikzelf hebben allemaal therapie, maar degene die het het meest nodig heeft, doet het niet, want hij is bang dat er misschien wel veel meer naar boven komt. Maar ik heb het idee dat ik het niet meer trek. Al 5 maanden lang is het iedere minuut ellende en overleven. Ik weet niet hoe lang ik het nog volhoud. Het gaat zo slecht en ik zie er gewoon geen gat meer in. Kon je je gedachten maar uitschakelen. Heb een aantal hulpboeken gelezen en daar staat allemaal in dat je het zelf doet, dat je ex je gedachten en gevoelens niet kan bepalen, maar hoe krijg je zo'n vent uit je hoofd? Afleiding zoeken, maar als je zo diep zit, is alles teveel en heb je nergens zin in. Het is zo gruwelijk moeilijk, ik vind het leven niet eerlijk. De veroorzaker van alle ellende heeft al lang zijn leventje op de rit en laat ons hier totaal in de shit zitten. En dat is zo gemeen en frustrerend. Zie het gewoon niet meer zitten. Heb me vanmorgen ziek gemeld op het werk. Over een paar maanden heb ik ook geen werk meer, dus alles komt ineen. Hoeveel kan een mens hebben? Niet veel meer ben ik bang. Sterkte en liefs, stuurloos