Toch.

Het is wat gesleten, ik denk minder aan mijn ex, heb mijn vrienden en nieuw leuk werk en een nieuwe jongen op het oog .
Soms toch weer een flits dat ik aan mijn ex denk, dan schrik ik gewoon, beelden en spoken en hoe het was, schiet zomaar te boven, de leuke dingen samen en dat blijft toch pijn doen, en dan mis ik hem zomaar weer, ook in mijn leven, als persoon en heb ik een drukkend gevoel op mijn borst. Ik heb geaccepteerd. Het is over en we komen niet meer samen. We passen niet. Ik zie dat nu wel in en heb er vrede mee. Maar dat ik helemaal niks meer hoor van iemand die zovaak heeft gezegd zoveel om mij te geven en van mij te houden, en nog nooit zoveel voor iemand heeft gevoeld dan voor mij dat snap ik niet. Nu 2.5 maand geleden dat het contact voor het laatst was.
Een ander bied zich even aan, een scherpe punt achter mij zonder nog 1 x om te kijken! Even nadat hij mij nog zoende.

Ik heb het geaccepteerd, eindelijk na zolang met mijn gevoel in de knoop te hebben gezeten kan ik genieten van leuke dingen zonder hem en zonder veel aan hem te denken.
Het knopje gaat wat om.

Mijn liefde voor jou was echt. Jou liefde voor mij ook ?? Vandaar dat ik niks meer van je hoor!! Zo echt was jou liefde voor mij en zo erg had jij mij dus lief !

Toch, blijft iedere keer iets hangen dat ik hem een sms wil sturen uit het niets, met de zin van:
Zomaar, zonder bedoeling, omdat ik zoveel van je heb gehouden, een kus, het ga je goed in de toekomst.

Hij mag zien, hij mag voelen hoe lief ik hem had. Ik dacht dat dit omgekeerd ook het geval was. Dat ik hem lief was. Ik en niemand anders. Dat hij voor me wilde vechten. Dat bleek namelijk uit alles.. dacht ik.. wat een vergissing en wat vals.
Ik heb geen hoop meer, die is weg.

Een sms uit het niets op een regenachtige avond. Het zal me geen pijn doen maar ik denk, wel goed doen.

Of ik moet het zo laten, het gaat goed, 2.5 mnd geen contact meer en alles gaat door maar aan de andere kant vind ik dat hij het mag voelen en weten, hij heeft verdomme alles gezien van mij! Zijn gevoel voor mij is niet weg maar hij onderdrukt het door met een ander af te spreken omdat hij weet dat een relatie met mij niet gaat werken doordat we te verschillend zijn, en doordat het gevoel er nog is heeft hij mij los gelaten en zoekt hij het bij een ander die meer past en doet als of hij mij is vergeten. Nu ik er meer overheen raak, sterker ben etc denk ik aan een sms, wel of geen reactie terug dat maakt me niet uit, waar het om gaat is dat het goed zal voelen voor mezelf .

Don't know, I will see .