ik zag dat ik al 30 weken lid ben sinds mn eerste ex,poeh wat een tijd,daarna nog ff 2 maandjes wat met een man gehad,maar das ook over,daar heb ik niet veel verdriet van gehad,maar bvesefte wel dat ik over mijn 1ste ex niet heen was,de klap kwam 2 keer zo hard en de eenzaamheid was 2 keer zo groot,af en toe denk ik met weemoed aan onze tijden samen,en besef ik dondersgoed waarom wij niet samenkunnen,hij beseft dit nu ook en ziet zijn fouten in,we zijn on speaking terms,ik heb hem al sinds vorig jaar kerst niet gezien,bewust niet,wetend dat als ik hem zie ik weer smelt,het houden van hem is sterk maar niet sterk genoeg meer om voor hem te vechten,moegestreden ben ik,en hij weet het,als vrienden zijn wij een duo,maar relatie niet,bonnie and clyde zijn geen stel meer,onze wegen zijn gesplitst,hij gunt mij het geluk het liefst met hem,maar dat kan niet meer,na mij heeft hij niemand gehad,omdat hij mij wilt,ik wel,maar het vergelijken was ongelovelijk,m wil zijnlevenstijl niet aanpassen dus kan ik niet met hem,hulp heeft hij nu wel voor zijn borderline,daar ben ik blij omjammer genoeg komt hij over een paar weken in de gevangenis,wederom door die verdomde agressie van hem,eigen schuld,hij verandert niet en ergens loopt er iemand rond die daar wel tegen kan,ik betwijfel het,niemand wil haar vent constant in de bak opzoeken,ik blijf het jammer vinden dat hij het steeds verspeelt,en dat is simpelweg omdat hij geen hulp krijgt,elke keer als hij vrjikomt word hij weer de maatschappij in gegooid zonder hulp,een baan krijgt hij niet meer,niemand wil iemand in dienst die een ellenlang strafblad heeft..dus vervalt hij weeer in zijn oude gewoontes om aan geld te komen..ik zal niet de maatschappij de chuld geven van zijn gedrag,maar die heeft er wel zeker aan meegewerkt,ik wil hem nog steeds dolgraag helpen,maar ik heb die wetenschap en kracht niet.ik probeer hem min of meer te sturen af en toe lijkt het wel of ik nog een kind heb,waarom hij dit doet?il ik het begrijpen?niet meer. o is michel en zo blijft hij,tis het aard van het beestje,een neanderthaler..mijn grootste angst is dat hij niet oud word,waarschijnlijk ook niet,dat is ook iets waar ik machteloos in sta,hoe kan in godsnaam de liefde van je leven ,zichzelf zo de verdoemenis in helpen,werkelijk een bewuste keus,nu hoest hij bloed op,waarschijnlijk overmatig drankgebruik,hij weigert naar de dokter te gaan,wederom angst en bang voor de waarheid,ik en zijn ouders zijn de enigste stabiele punten in zijn leven,hoewel ik ook aan het wglippen ben van hem,en dat beseft hij,wat hem enorm pijn doet en hij weet wat hij moet doen om mij in zijn leven te houden,maar hij weigert zich aan te passen,opgevoed is hij zeker,maar hij heeft alles in de tijd verleerd,jammer hoor,hij komt echt uit een goed nest,ik hoop met heel mijn hart dat hij goed terecht komt,maar mijn hoofd weet beter,ik kan alleen maar naar hem luisteren,hoewel ik hem soms gewoon door elkaar wil rammelen,niks dringt meer tot hem door..
en toch blijft hij een plekje in mijn hart houden..altijd..ondanks dat ga ik verder en moet hem achterlaten in het verleden,simpelweg omdat hij dat zelf ook doet,
XXX

Angel