Zondag avond heb ik hem gesmst. Ja ik was weer eens zwak. Kon het weer niet laten.
Ik heb gestuurd dat ik hem mis en dat ik hem niet kwijt wilde als m'n maatje. Daarna kreeg ik dus niks terug en heb ik weer een smsje gestuurd dat het me van hem tegenviel dat hij niet eens een reaktie stuurde. 10 minuten later belde hij dat het druk was op z'n werk (hij heeft nachtdienst) en dat hij even niet terug kon smsen.

We hebben uiteindelijk 20 minuten aan de telefoon gezeten en het was een redelijk gesprek. Ging over van alles, maar vooral over hoe we nu verder gaan met ons contact. Hij had vorige week al aangegeven graag vrienden te willen blijven en hiervoor te willen werken. Ja eigenlijk kwam het gesprek zondag op hetzelfde neer als dinsdag.

Hij klonk heel lief en gezellig, dus uiteindelijk is het 'fout' geweest dat ik hem gebeld heb. Ik ben weer helemaal terug bij af, kan eigenlijk nog maar 1 dingen denken en dat is; ik wil hem terug!

Het is nu 4 en een halve week uit en ik heb me in die weken nog niet zo rot gevoeld als dat ik me nu voel. Ik mis hem echt heel erg. En ja verstandelijk weet ik het, dit heeft geen toekomst, hij verdient me niet, hij heeft me belazerd, ga zo maar door. Waarom wil dat gevoel voor hem dan maar niet over gaan!!!!