Lieve allemaal,
Ik zie vaak dezelfde problemen en vragen terugkomen, telkens heel herkenbaar. Nu heb ik wat tips/adviezen gekregen van mijn therapeut, ik zal ze hieronder zetten...misschien heeft iemand er wat aan?
Als eerste vragen heel veel mensen zich af wanneer het nou eindelijk zal slijten, mij duurt het ook allemaal veel te lang. Volgens mijn therapeut moet je de fase waarin we zitten vergelijken met rouwen om een overleden persoon. Er staat twee jaar voor rouwverwerking, waarvan het eerste jaar het zwaarst is. Geen leuk vooruitzicht inderdaad, maar aan de andere kant kreeg ik hierdoor wel het besef dat ik mezelf echt de tijd moet geven. Dat je ook blij moet zijn als je een klein stapje de goede kant opzet en vooral niets moet overhaasten...
Daarnaast heb ik een oefening gekregen, vraag jezelf aan het einde van dag af waar je trots op kan zijn. Dat hoeven niet hele grote dingen te zijn, 's morgens je bed uitkomen of toch naar je werk gaan is namelijk al iets waar je in onze situatie al best trots op mag zijn. Denk dus niet te groot want dan werkt het teleurstellend, denk klein en wees trots op jezelf dat je dat toch voor elkaar hebt gekregen. In het begin kan het zijn dat je iets verzint terwijl je er niet echt trots op bent, dat geeft niet...na verloop van tijd zul je echt trots op jezelf worden en dat is dus goed voor je zelfvertrouwen.
Ook zou het goed zijn om voor het slapen gaan de dag door te nemen. Dromen is een manier van verwerking, maar hierdoor ga je vaak dus dromen over je ex!! De dag doornemen moet je echter achterste voren doen en heel erg in details (neem er dus alle tijd voor), begin op het moment dat je in bed ligt en ga helemaal terug tot je die ochtend uit je bed kwam. Schijnbaar draai je je mind dan terug waardoor je veel rustiger slaapt en minder zal dromen...
Het laatste wat ik heb meegekregen van de therapeut was hard en confronterend! Niet iets wat ik graag aan andere vertel, maar aangezien jullie hetzelfde meemaken en doen wil het hier toch melden. Toen ik hem vertelde dat ik mijn ex niet los kan laten, dat ik wil dat hij terugkomt en ik hem steeds blijf bestoken met mail en sms in de hoop dat hij van gedachten verandert kreeg ik knoerhard te horen dat ik alleen maar mijn zin wil hebben. Hij zei 'Nee is nee, wat is daar niet aan te begrijpen? Je gedraagt je als een klein kind die blijft zeuren en drammen om haar zin te krijgen!'. Die opmerking kwam behoorlijk aan...maar sinds die opmerking ben ik inderdaad veel minder mailtjes gaan sturen (al heb ik natuurlijk nog steeds mijn zwakke momenten!).
Nou, hoop dat iemand misschien iets aan deze tips heeft...baat het niet dan schaadt het niet zullen we maar zeggen!
Succes iedereen!
@CJ74
Hoi!!
Oeps,hier ook een klein kind.Het zal wel kloppen ergens...![Glimlach Glimlach](https://www.ldvd.nl/modules/smileys/packs/Roving/smile.png)
Maar ik wil mijn zin niet,ik wil zo heel graag dat hij niet meer zo hard en koel is.Als het over is dan is dat zo.Gevoel kan je niet sturen.Maar dat de persoon zo anders wordt en er geen opening is om het te verwerken op een manier die meer menselijk is..
Voor ieder anders en ik blijf hopen op een moment waarbij de 2 partijen het eens zijn wat betreft steunen.Mijn man en ik kunnen dat wel en we huilen samen en verwerken.
Mijn "vriend" kan het niet en de behoefte daaraan is groot.Het was mooi en ik wil het fijn afsluiten..ja ik wil.Nee is nee hee CJ
We zien het wel,we doen ons best!!
xx Spijt
@CJ74
Het is best maf dat we maar blijven piekeren of we wel de juiste houding hebben tegenover onze expartner (raar om dit zo te schrijven EX, maar ik moet er maar aan wennen). Ik heb juist dat ik niks laat horen en daardoor het gevoel heb dat hij steeds verder van me verwijderd. Maar of je het nou linksom doet of rechtsom: als ze terug willen komen zullen ze dat vast doen.
Ik ben ervan overtuigd dat mijn man niet meer terugkomt. Toch blijf ik ook een beetje hopen, tegen beter weten in natuurlijk.