Hoi Ik ben hier nieuw...

het is nu ongeveer 3weken dat ik alleen woon, mijn relatie was daarvoor al een maand uit, hij heeft het uitgmaakt omdat hij denkt dat het meer van slagen heeft, we hebben een hele heftige relatie gehad,met vele downs, maar toch bleven we bijelkaar,omdat we niet zonder elkaar konden en van elkaar hielden.
hij zegt dat we de vorige relatie moeten vergeten, en een eigen leven moeten opbouwen zonder elkaar.
ik was ook in de relatie erg down reageerde heel erg tegen hem en was ook jaloers op zijn vrienden, heb vaak gedacht dat hij hun belangrijker vond dan mij, maar dat was niet zo hij zag mij elke dag.
in de laatste periode deden we niks meer met elkaar we zaten op de bank tv te kijken,hadden geen sex niks meer, en toen na een heel emotionee gesprek heeft hij het besloten om niet meer verder te gaan, hij wil wel speciale vrienden met me zijn en we hebben nog die band.

het geluk is dat we wel praten met elkaar,en dat we het goed kunnen vinden.
afgelopen week is hij langs gekomen we hebben 4uur lang met elkaar gesproken, en ik vroeg hem wat hij nou echt voelde, hij zei dat hij het er heel moeilijk mee heeft en dat hij zo terug wilde in de relatie maar dat kan niet nog niet,als we dat zouden doen dan zouden we weer terugvallen in het zelfde ritme, hij wil me niet kwijt.
dat deed me goed.

maar toen ik zei van als jij vreemd gaat of je krijgt een nieuwe vriendin dan wil ik je niet meer zien,hij schrok heel erg en zei van maar waarom niet dat snapte ik even niet en zei toen wat zou je vinden als ik een one night stand of een nieuwe relatie had dan zou je dat ook niet trekken.
en daar moest hij over nadenken en zei nee dat zou ik echt niet leuk vinden.

een week eerder had ik met hem een gesprek en zei van jij bent de ware met jou wil ik oud worden trouwen en kinderen krijgen, toen zei hij van dat zit er niet in, en nu zei ik het nog een keer en toen keek hij me aan en hield me stevig vast en zei niks.

ik weet niet ik krijg elke keer andere signalen door, moet ik hem met rust laten ik weet het echt niet meer,hebben andere mensen ook zoiets als mij ik wil er graag over praten want ik weet het niet meer
ik hou van hem en hij houd ook van mij.

hij lijd zijn eigen leven dat had hij altijd al gedaan, ik was degene die stilstond,wat moet ik doen please help