ik ben blij dat ik deze site ooit gevonden heb. iedere keer als ik de neiging heb om contact te zoeken met mijn ex ga ik hierop lezen of schrijven. Op dit moment geloof ik dat het misschien maar goed is dat we uit elkaar zijn. Het wordt tijd dat ik aan mijn leven ga werken. Al die jaren ook voor mijn ex was ik alleen maar bezig met het helpen van andere mensen. Dat resulteerde in moeilijke mannen met veel problemen die ik dan weer even kon oplossen. Ik denk dat het tijd word dat ik ga dealen met de spoken uit het verleden. Ik schrijf dit nu wel heel stoer op maar ik ben als de dood om die beerput open te trekken en ik weet ook niet zo goed hoe ik hieraan moet beginnen. Hoe zet je zo'n proces in werking? Ik weet dat er nog een hele hoop dingen zijn die ik gewoon verdrongen heb en dus nooit verwerkt hoe kan ik dit ongedaan maken? iemand ideeën of dit zelf al eens gedaan? Ik denk dat deze stap namelijk heel belangrijk is en dat ik daarna pas kan gaan houden van mezelf. slik. het is zelfs lastig om dit te moeten bekennen tegenover mezelf..
Hey bianca
Tja.. moelijk. Een beerput opentrekken is inderdaad vaak zwaar.. maar mijn tip is dat je misschien eens naar een goeie psycholoog kan gaan. Je kan er je hart luchten, en ze helpt je om je beerput te openen, en zo te kijken wat voor problemen je precies hebt, Ook helpt ze om je leven weer in te richten.
Begrijp wel dat als je dingen uit het verleden niet verwerkt hebt, dat dat met een paar gesprekken met de psycholloog niet opgelost hebt, maar dat je jezelf er ook 100% voor in moet zetten. Ik ga straks via de psycholoog op een soort cursus waarin je leert om van jezelf te houden.
Meid, het zijn alleen maar tips die ik kan geven. Zit zelf met zoveel verdriet, dat ik ook druk bezig ben mezelf weer op de rails te krijgen.
Maar deze site is er om elkaar tenslotte te steunen! dus daarom deze tip van mij.
Sterkte meid!
liefs missy
hey missy
Ik ben erg benieuwd naar wat die cursus met je doet. Die therapeut, helaas ben je niet de eerste die dat tegen me zegt. Ik vind dat nu nog een te grote stap. Het is al heel wat dat ik hier ben gekomen om mijn gal te spuwen. ik ben opgevoed met het idee niet zeuren gewoon doorgaan. dat zit er erg ingebakken. MIsschien dat ik nog ooit zo ver kom. Ik heb er erg veel respect voor dat je die stap hebt kunnen nemen. heb net nog je verhaal gelezen over je ex. pff wist gewoon niet wat ik moest zeggen wat gemeen om je eerst zo op te hemelen en dan je zo keihard te laten vallen. Dat verdient niemand! sterkte en bedankt. liefs
@bianca
Ben zelf ook erg benieuwd wat die cursus straks met mij zal doen, kijk er wel een beetje tegen op. Maar weet dat het het beste voor mij is. Ik vond de stap om naar een psycholoog te gaan ook dood eng, maar na het verlies van mijn ex wist ik, als ik nu niks aan mezelf verander zal ik ook nooit meer iemand kunnen vertrouwen, en zal ik hier niet van leren. Ik ben eerst naar de huisarts gegaan, en die heeft me doorverwezen. Heb zo zitten huilen bij de huisarts, maar op dat moment kon me dat echt niks meer schelen. Ik ben blij dat ik het gedaan heb. En hoop dat jij misschien ook nog op dat punt komt dat je die stap durft te nemen. De stap is groot. maar als je die eenmaal gezet hebt, lijkt er een wereld voor je open te gaan. Vind het al heel knap van je dat je nu op deze site je verhalen kwijt durft, dat zal vast wel opluchten voor je. En iedereen zit hier in hetzelfe schuitje, vind deze site echt een steun!
Liefs missy