hallo allemaal,
ok ik zal het proberen uit te leggen
ik ben 2 jaar geleden gescheiden uit dat huwelijk heb ik
2 kinderen,mijn huis moest verkocht worden door de scheiding en financiele crisis
daarna had geen huis meer, ik heb eerst een paar maanden bij een vriend gewoond met zijn gezin,toen kon ik bij een andere goede vriend gaan wonen die ook alleen is en 2 kinderen heeft, dat heb ik gedaan,in die periode leerde ik een vrouw kennen en dat was erg fijn maar dat werkte niet samen dus dat is niets geworden,toen een 7 maanden later kwam ik mijn oude liefde tegen,waar ik niets mee had gehad maar wij beide wel wisten van elkaar dat we elkaar echt leuk vonden,meteen vaak afgesproken veel leuke dingen gedaan vaak naar het strand en gezelligheid met elkaar, ze bleef al vrij snel bij me slapen en dat ook elke dag , in die tijd woonde ik nog steeds bij mijn vriend in huis, die vond dat op een gegeven moment niet zo fijn meer (begrijpelijk) dus ik had besloten omdat ik er zeker van wist dat ik met haar verder wilde, met mijn ouders gesproken en we waren daar welkom als we maar wel snel wat voor onszelf gingen zoeken.
dat hebben we gedaan en nu heb ik tijdelijk wat gevonden waar ik 3 weken geleden in kon met haar.
dus dat hebben we gedaan, en het leek allemaal zo super goed te gaan in mijn ogen,tuurlijk hadden we wel eens een menings verschil maar dat moet mogen zonder dat je daar ruzie over krijgt lijkt me.
we hebben in de maanden dat we samen waren nog nooit echt ruzie gehad.

ze heeft veel problemen gehad thuis
werd geslagen
mocht niets
durfde niets bang dat ze weer in de grond werdt getrapt
is toen een paar keer gevlucht naar italie voor werk
dat even over haar

tot vorige week
toen belde ze me op mijn werk dat als ik thuis kwam dat ze wilde praten dat voelde al helemaal niet goed voor mijn gevoel.
ze zei dat ze het allemaal niet meer kan niet meer weet in de war is en wat alles nog meer
we hebben nog veel gesproken en mischien heb ik haar omgepraat ik weet het niet maar ze zag het licht weer en wilde er zeker voor gaan en zou er alles voor doen
dus ik weer naar het werk dinsdag en idd niets aan de hand
woensdag weer het zelfde als maandag
maar toen had ze in de middag haar kleding gepakt en die al in de auto gezet
toen weer gepraat en ze is wel naar haar ouders gegaan
we hebben toen afgesproken om het allemaal heel rustig aan te toen want ze wilde tijd en rust om te denken,
zaterdag afgesproken met haar om te gaan snowboarden
dit vond ze leuk en ik wilde haar laten zien hoeveel ik van haar hou
want ik ben niet van de wintersport en dat had ik haar laatst wel eens iets te duidelijk laten merken en er over door gegaan terwijl ze alleen maar naar mijn mening vroeg
dus die avond een hele leuke avond gehad daarna nog wat gedronken bij mij thuis
ze is daarna weer naar huis gegeaan
zondag afgesproken en zijn we naar scheveningen gegaan leuk gepraat en ik had het idee naar haar woorden dat ze wel door wil, maar ook continue wilde ze bevestigen dat het ook niet zou kunnen werken als we het proberen, dit vond ik vreemd want als ik persoonlijk ergens voor kies ga ik er niet over denken dat het ook niet zou kunnen lukken, lijkt me de verkeerde uitgangs positie
thuis gekomen hebben we nog een film gekeken en kwam ze lekker bij me liggen en heel zachtjes zij ze :ik hou van je en ik voel me veilig bij je
maandag kwam ze weer film kijken maar ik zag aan haar dat ze anders deed of was
dus ik vroeg het
en toen zei ze weer tegen me"ik hou van je en ik wil het wel maar ik kan het niet"dit heeft ze menig keer geroepen
daarna liepen de emoties wat op tegen elkaar,niet scheldend maar stemverheffend
dus ze raakte overstuur en ging huilen
toen wilde ze elke keer weg lopen en ik zei haar loop niet weg maar praat er over met me
tot 2 keer toe kwam ze terug om te praten maar de derde keer liep ze wel door
en sindsdien heb ik eigenlijk niets meer gehoord,
ik begrijp er nu nog steeds niets van want er is nooit raars gebeurd
ik weet gewoon niet wat ik moet doen of denken
wat er gebeurd is weet het echt niet ze leek het allemaal zo leuk te vinden    
ik wilde haar ook niet pushen maar tis wel moeilijk om niets te laten horen of contact te zoeken
ik heb gisteren avond 1 keer gebeld
daar reageerde ze niet op
en de dag erna heb ik een bericht gestuurd
ik zal even schrijven wat ik stuurde
ik stuurde "hoi lieve schat, gaat het een beetje met je ik wilde even laten weten dat ik je graag zou willen bellen of smsen maar dat doe ik niet omd
dat je tijd en rruimte wil om na te denken ik wil je niet pushen zou echt verder met je willen ik haat je niet en ben niet boos wel verdrietig maar dat
is normaal denk ik deze week ben ik vrij dus mocht je behoefte hebben en willen bellen of met mepraten dan ben ik er voor je ik hou nog heel veel van
je en hoop dat het met de tijd goed komt hoop wat van je te horen, dikke kus"

is het niet raar dat ik niets van haar hoor dan ?
we zijn allebei wel bang dat het mis zou gaan omdat we allebei belazerd zijn in het verleden
dus wel jaloers
en ik kan nogal mezelf duidelijk maken als ik iets niet leuk vind of wil
soms iets te duidelijk
ik wil graag alles samen doen maar dat wilde zij ook
ik heb ook wel finaciele problemen door mijn scheiding en schulden daardoor gekregen
maar dat alles heb ik haar vanaf het begin verteld
dus ze wist waar ze aan begon en ben overal eerlijk in geweest.

nog even iets over haar verleden want waar heb ik ook al verschillende verhalen overgehoord dat dat mee zou kunnen spelen in de reden voor haar.

zij heeft vroeger een vervelende jeugd gehad (dit is wat ik van haar hoorde natuurlijk)
huiselijk geweld en naar mijn mening intimidatie, zodat ze enorm onzeker over zichzelf is geworden.
ze is besluiteloos en roept dus ook heel vaak ik maak mijn eigen beslissingen en dergelijke.
ook is ze een paar zomers naar het buitenland gegaan,om ook maar van het gezeik hier af te zijn, ik noem dat denk vluchtgedrag

zij is bijna 24 nu en ik ben 34.
ze houd niet van enorm stappen e.d. af en toe naar het cafe en anders lekker thuis film kijken is wat ze graag doet.
ik ben eigenlijk radeloos en wil haar zo graag terug, ik ben echt heel erg gek van haar.
haar ouders zijn het er niet erg mee eens dus die zullen haar nu ook niet steunen in de positieve zin van het woord naar mij toe denk ik,
en haar broer en zus staan er ook niet echt achter.

heeft iemand een vergelijkende relatie of goed advies wat ik zou kunnen doen, of iemand die zijn soortgelijk verhaal met mij zou willen delen.

groetjes richard.