Vannacht weer zwaar gedroomd en rond 5 uur wakker geworden. Badend in het zweet en totaal in de war, zoals zoveel nachten ervoor. Ik weet niet eens hoe vaak het gebeurt maar soms kruis je me weer in mijn droom en is het de dagen erna weer moeilijk om je van me af te zetten. Ik weet ook niet hoe ik het moet verwoorden maar het raakt je als een mokerslag. Je gezicht herinner ik me vaag, je karakter, vaag, de persoon vaag, het is alleen de liefde, dat gevoel, waarom nog steeds die echte pijn. Waarom laat je me niet los, elf jaar zijn er voorbij daarvoor waren we maar 2 jaar samen. Ik wil je niet terug, ik wil alleen af van dat gevoel rust in mijn lijf, kop en leven.

Ik woon samen met iemand anders, hou van haar, maar vraag me soms af of dat liefde is, ze weet niet dat ik me zo voel. Vandaag voelde als de druppel om hulp te zoeken en heb overwogen om de huisarts te bellen om te kijken wat er aan te doen is, andere tips....