Twee dagen geleden heb ik hier op de site met iemand mijn hele verhaal zitten vertellen en er gebeurde iets heel geks met me. Ik heb een verhouding met iemand waar ik maar niet van los kom.. en ik lees hier dat ik niet de enige ben... Ik ben al jaren met hem en zo heel af en toe lijkt het er op dat ik van 'm loskom maar dan heeft hij vaak crisis.. en ik lijkt wel een junkie, ik kan 'm niet in de kou laten staan.

Toen ik hem leerde kennen was hij vrijgezel en ik stond op het punt mijn relatie te verbreken.
al vrij snel was ik echt hotel de botel van hem en wide dat duidelijk maken dat ik serieus met hem verder wilde. Hij hield de boot steeds af,heb nu geen tijd, kan niet, druk druk druk, ikben ziek.. pff.. wel me blijven opzoeken, gezellig doen, kussen, vrijen.. Na een tijdje heb ik een beetje de hoop opgegeven en bedacht dat ie eigenlijk niets serieus met me wilde. Ik kon het toen al niet opbrengen om een clean break te maken. We gingen een maand of vier, vijf met elkaar toen hij me vertelde dat hij naar curacao op vakantie zou gaan in december. Vlak voor zijn vertrek gaf ie me en preek, dat ik liefde en lust niet moest verwarren.. ik lag nog in bed waar we net nog met z;n tweeen lagen.. hij stond zich aan te kleden.. De tranen sprongen in m'n ogen, en m'n hart bonkte in m'n keel.. ik voelde me net een klein kind en kon geen woord uitbrengen. Toen hij in januari terug kwam vertelde hij me zo nonchalant mogelijk dat hij zijn ex ten huwelijk gevraagd had, zij heeft ja gezegd, en ze zijn door zijn hele familie uitgezwaaid toen ze vertrokken naar het warme eiland.. en ik .. wist niets te zeggen. Ik viel zowat om van verdriet..dit meeeen je niet!!! tis niet waar! wat een eikel..

Ik heb dagen achtereen gehuild.. ik voelde me zo bedonderd..ik voelde me zo dom...zoo dom!!! Vooral omdat ik nog steeds dat gevoel voor had.. ik haatte mezelf erom en voelde me een enorme zwakkeling.. na een paar weken heb ik me resoluut van ;m afgekeerd, ben teruggegaan naar mn eigen relatie en besloot dat ik dat dan maar moest laten werken. Binnen een maand was ik zwanger en daar was ik dankbaar om.. m'n partner vond dat we moesten trouwen en zo gezegd zo gedaan.. Twee weken voor m'n bruiloft komt mn meneer me vertellen dat hij uit is tussen hem en zijn "verloofde".. en het zou niet moetn maar ik.. moest janken!! WAarom nou..?! Ik was juist opgelucht dat we allebei onze eigen weg gingen en ik hoopte zo van m los te komen.. komt ie weer n beeld.. en nog wel als vrijgezel.. ik heb met m'n zwangere buik naar m staan kijken .. gekust en gezegd, ik ga trouwen... die zomer heeft hij me een paar keer opgezocht, hij deed z'n best z'n bestaan weer op te bouwen zonder Tamar, degene die hij ten huwelijk gevraagd had. Hij had iemand ontmoet, en zij was wel ok... gezellige meid, . en ik dacht.. wel ja.. als hij iemand heeft komt ie nieit naar mij en dat is wel zo veilig.. want ik deed m'n best maar was niet zeker van' m'n zaak.. ik voelde nog zo veel voor hem.. Binnen drie maanden was het voorbij tussen hem en die vrouw.. ze was het niet, wat een bazig wijf.. etc etc.. ondertussen was ik net bevallen en hij stond met kadootjes en bloemen op de stoep.. ik dacht, tjee.. ik geloof dat hier een bijzondere vriendschap opbloeit.. en vreemd genoeg voelde dat ook zo. Dat was fijn, fijn om bij 'm te zijn zonder alle verwarrende emoties.. en hij wilde blijkbaar ook graag bij mij in de buurt zijn.. wat heerlijk! Ik was best happy met deze ontwikkeling. Een maand of twee heeft dit geduurd.. totdat we in het oude patroon vervielen, hij begon.. ik mis je .. en ik wil je.. en daar stond ik weer met knikkende knieen...en stond 't allemaal toe.. dat ie me kuste en uitkleedde. En daar begon de emotionele roller coaster weer, oh.. ik zou toch beter moeten weten.. Toen kwam het nieuws dat z'n vriendin van de afgelopen zomer zwanger was .. van hem! Tja.. ik was officieel niet met hem dus ik had toch geen recht vanspreken.. Officieel was idd niet met hem, maar tussen ons: we waren samen.. Hij belde me tien keer op een dag, we dronken koffie of lunchten samen, wat dan ook. Ik werd overal ik betrokken,w at nu..? Hoe ga ikhiermee om? WAT vind jij.. help me es.. ik wil haar niet meer.. Zij besluit het kind te houden en hij kan niet anders da instemmen. Ze maakt het hem moeilijk, hij mocht het kind niet erkennen, en pesste hem best wel. en het was in de roos, want hij werd boos..bozer... ze had denk ik verwacht dat ie meteen terug zou komen naar haar.. je kent hem nog niet dacht ik .. Ondertussen sukkelde h et voort tussen ons.. Hij had shit en ik stond er voor 'm, met raad en daad en ik deed 't met liefde..

Weer een crisis, Tamar wordt uit haar huis getrapt met hun zoontje. Ze heeft niemand om haar te helpen. al scheldend op haar besluit hij haar en hun zoontje in huis op te nemen tot dat ze weer op eigen benen kan staan. tja.. ik sta er bij en kijk ernaar.. weer.. offficeel voor de buiten wereld zijn we niet samen.. naar zo is het wel in de realiteit..moet je je voorstellen hoe ik me voelde...ik kon wel janken.. want zij woont nu weer ik een huis met ;m. En ik besta officeel nog steeds niet..
Na een paar maanden komt ie binnen en ik zie dat ie een ring om heeft.. en mn mond wordt droog.. hij vertelt me dat ze hetweer gaan proberen.. het is z'n oude verlovings ring. Ja, ik had 't kunnen weten.. in een huis en ze hebben een zoontje.. oo.. wat een sukkel ben ik. Ik besluit dat het hoog tijd is om te breken met deze man, want hij maakt me gek en ik sta 't steeds maar toe met m'n emotionele benadering. Wat is dat moeilijk...janken, janken, janken.. weer.. wat ee lul! Hoe kun je.. waarom ben je dan lief voor me? Waarom slaap je bij me? Ik ben over het algemeen een stabiel iemand met een gezond verstand.. maar met hem verandert mn hersenmassa in blubber of zo.. want ik realiseer me dat ik gewoon nog steeds van m hou.. terwijl ik heus wel weet dat ik beter verdien!!!!

De relatie tussen hem en Tamar houdt alweer geen stand, ze heeft gelogen of 't eea. Ze woont nog bij hem. Ze leggen t weer bij. Er gebeurt weer wat heftigs tussen die twee en hij lijkt wel van de aardbodem verdwenen.. reageert niet op mn smsjes, belt me niet terug... ik vond het maar vreemd. Dit duurde een week of twee.. Toen kwam de aap uit de mouw..ja, ik had zo een last van haar leugens en ik voelde me zo bedonderd, dat ik iets stoms gedaan heb.. ik zat met een bonkend hart te wachten wat er nu zou komen.. ja,ik ben met Lea (van anderhalve zomer geleden, en sinds kort moeder van z'n jongste zoontje) naar bed geweest. en ze is zwanger. ja, jij had ook geen tijd voor me. WAt?!!? Je kon me wel wegdragen... ik denk dat ik toen voor het eerst in m'n leven me bedrogen voelde..en ik kon 'm wel slaaaaaaan1!!!!!!! AAARRRRGGGGG..wat een ..wat ben jj voor iemand?@?@?@ Wat ben ik voor iemand? Waar ben ik in terecht gekomen?!?!! Gelukkig werden we gestoord, want er kwam iemand thuis... ik stormde het huis uit en heb uren voor me uit zitten staren. Dit zag ik niet aankomen en ik voelde me zoooo belazerd.. wat gemeen. Dit is was zo een lage streek.. en 't deed zo zeer.. hij had ondertussen een ander ten huwelijk gevraagd, en deze dame was nu voor de tweede keer zwanger van 'm en ik voelde me weer zo dom.. want ik stond m steeds maar bij als steun en toeverlaat... en ik deed t helemaal zelf.....
Tamar accepteert het, en ze gaan gewoon verder. Zij blijven bij elkaar. Hij wilt niets meer te maken hebben met z'n zwangere ex Lea. In deze periode besef ik dat deze man vergif is.. voor hen, en vooral voor mij.. ik ijk wel verslaafd en gek! Ik moet actie ondernemen, anders ga ik kapot...kapot,.. ik neem afstand... kost me vreselijk veel moeite..tis een rationele beslissing, tis niet wat ik WIL..

Hij laat me niet los,.. hij blijft me opzoeken, bellen, kussen.. enik ben nog steeds een slappeling.. zolang ik m niet zie.. kan ik functioneren.. als ik m zie ben ik 't haasje..en dat weet ik. Dus ik ontwijk ;m... neeeee..niet langskomen! Ik leg me erbij neer dat hij en Tamar blijbaar bij elkaar horen. Accepteer wat je niet kunt veranderen en verander wat je kunt. Ik kan alleen mijn aandeel veranderen.. dus ik accepteer het. Ga, en wees gelukkig met haar. Bouw je leven op. Wij waren neit voor elkaar bestemd. Niet in dit leven. Zo verstrijkt bijna een jaar.
Toch als ik 'm zie ..

Opnieuw verprutsten hij en Tamar het