Hallo iedereen,
De laatste paar maanden heb ik het enorm moeilijk met mezelf. Niet in de vorm dat ik mezelf haat of dat ik problemen heb of dat er iets niet 100% goed gaat in mijn leven. Nee, ik drentel vrolijk verder in het leven en alles gaat redelijk goed. Maar toch heb ik soms iets dat knaagt. Iets heel natuurlijks, iets heel menselijks denk ik dan.
Eind deze maand word ik 24 en de meesten van mijn leeftijd beginnen nu met samen met hun vriendjes/vriendinnetjes op reis te gaan, samen die eerste stappen zetten naar een leven samen. Sommigen beginnen samen een appartementje of huisje te huren. Anderen zetten dan de stap om er dan ook effectief eentje te kopen. Zelfs leeftijdsgenoten die het plezier hebben hun eerste kindje te krijgen. Facebook wordt de laatste tijd overspoeld met zulke berichten.
En daar knaagt het soms wat bij me. Hoe gelukkig ik ook voor hen ben, hoe ongelukkig ik mezelf soms voel in die situatie. Er zijn nu heel wat zaken die gebeurd zijn in m’n leven de laatste maanden. Bij een goede collega die maar enkele jaren ouder is dan ik hebben ze een agressieve vorm van kanker ontdekt. Mijn moeder moet eind deze maand zelf binnen voor kankeronderzoek om uit te sluiten of ze het dan ook effectief heeft. Iemand die ik ken zit vast in Nepal, maar ook al zou ze de kans krijgen om terug naar België te komen zou ze liever daar blijven om hulp te bieden waar ze kan, terwijl er overal nog gevaar dreigt.
En hoe vaak ik er ook over praat met vrienden en hoe goed ze me ook proberen helpen, ik krijg vaak de standaard antwoorden. “Het komt wel in orde, laat het je niet teveel aan je hart komen, het komt wel goed, trek het je niet teveel aan.”
Het is nu drie jaar geleden sinds mijn relatie gedaan is geraakt en ik begin echt iemand te missen. Iemand die me kan vasthouden. Iemand die me zoent. Iemand waarmee ik intiem kan zijn. Ik voel me vaak niet gehoord in mijn vriendengroep. Ik ben de oudste van de groep meiden, de anderen zijn 21-22 en soms voel ik dat leeftijdsverschil wel.. Als ik dan zeg dat ik iets mis, iets intiems mis, krijg ik al vaak het lachende antwoord terug: Daarvoor bestaan vibrators, schat .. Maar het is niet specifiek de seks dat ik mis. Ik weet dat er bepaalde mannen zijn die ik ken die ik zo naar huis zou kunnen krijgen voor een one night stand als ik daar zin in zou hebben, maar dat heb ik helemaal niet. Ik mis het intiem zijn met iemand, intiem zijn in de vorm van communicatie: Schat, hoe was je dag? En in elkaars armen liggen en je frustraties maar ook je hoogtepunten van je dag kunnen vertellen. Iemand die je vast kan houden in zijn armen als het moeilijk gaat. Iemand die niet zegt: Ach, het komt wel goed, trek het je niet aan, maar iemand die zegt: Ween nou maar, ik ben er voor je. Iemand waarmee je plezier kan beleven, iemand waarmee je kan dansen, iemand waarmee je ruzie kan maken en toch bij je blijft, iemand waarmee je op reis kan gaan. Iemand waarmee je herinneringen mee maakt. Iemand die je graag ziet en jouw gebreken erbij neemt en deze ook graag ziet. Iemand waarmee je dat ene huisje kan kopen en iemand waarmee je dat geliefde kindje kan mee krijgen. Maar ook, tja ik ben ook maar een mens, het intiem zijn als in seks hebben met elkaar.
Ondanks alle mensen om me heen, ondanks dat het heel goed gaat in m’n leven op werkvlak, financieel vlak en ondanks de vele mensen om mee heen voel ik me soms, zo nu en dan, eenzaam…
Groetjes,
Keelia
Re:
Zeer herkenbaar gevoel. Kamp hier momenteel ook regelmatig mee (ook al ben ik nog niet zo lang vrijgezel als jij).
Nu ga ik geen "komt wel goed, komt vanzelf" speech geven, maar wel een tip die ik zelf van velen gekregen heb.
Probeer je niet te veel druk te maken over hoe de "sociale norm" ligt in relaties en op welke leeftijd je zogenaamd getrouwd, kinderen, huisje-boompje-beestje zou moeten hebben, omdat je omgeving dit ook zo heeft. Daarmee leg je namelijk een druk op jezelf waar je helemaal niets mee bereikt.
Anyway: heel veel succes met jouw zoektocht naar "de ware".
Re:
Je bent al 24 en gelooft nog steeds in sprookjes?
Alles wat je in je omgeving ziet is een grote show......
Wees tevreden met jezelf en wat je hebt
@mrpither
Jij moet is ophouden met mensen jouw verknipte kijk op de wereld op te leggen.
Denk dit, voel dat, wees tevreden, wees blij, neuken doe ik ook niet, ik hou ook van niemand, niemand houdt van mij, ik geloof niet dat mensen van elkaar kunnen houden, ik zeg Fuck Love.
Ik zeg FUCK OFF PITHER. Praat je straks ook zo tegen je kinderen als ze wat groter zijn en je ze niet meer kunt gebruiken voor je eigen plezier? Nu gebruik je hun nog om je mislukte leventje nog wat invulling te geven maar kleine kinderen worden groot. Jammer voor je ze zullen niet echt op je zure gelul zitten te wachten over hoe stom ze bezig zijn met hun domme verliefdheidjes.
Jij legt ze wel uit dat ze in sprookjes geloven zullen ze waarderen. Bij pappie kan je altijd terecht met je verdriet tot je in de pubertijd raakt en het over liefde gaat. Dan ben je een zwak kutkind dat normaal moet doen. Jij krijgt een mooie ouwe dag met heel veel tijd alleen voor jezelf niemand zit op gezeik over ondankbare kutkinderen die nooit contact willen te wachten .
Hoe ben je zo geworden vertel eens hoevaak ben je in de zeik genomen of was het als kind al foute boel in die grijze massa. Zuurstoftekort bij de geboorte een dominante moeder zeker.
O ja t was je vader de narcistische rotzak die je gebruikte om zijn eigen ideetjes op uit te leven. De psychiater die zag dat zijn zoon niet spoorde en hem volpropte met medicijnen en dat terwijl je zo normaal bent volgens jezelf. Als enigste op de wereld de rest van de wereld is gek jij ben de enigste normale. Ja hoor natuurlijk je bent echt niet gek. Al die psychiaters je vader je moeder je ex iedereen was gek jij niet.
De appel valt niet ver van de boom mrpither je lijkt op die ouwe van je meer dan je ooit wil of kan zien. Ook koud en liefdeloos. Weet alles beter. Eng om te lezen zeker?
Zieke geest. Denk je dat je TS geholpen heb met je zure gezeik dan ben je echt gevaarlijk gek.
Je zeikt alleen maar om aandacht over de rug van een ander die wel een normaal leven wil.
Als je als kluizenaar alleen wil leven graag maar doe dat dan ook echt en kom hier niet af en toe om je heen kotsen en over mensen heen pissen omdat je zelf doodongelukkig ben.
Lekker om over jou heen te kotsen doe maar net of het je niet raakt. Ik weet wel beter van je vriendjes. Meer dan je denkt want je gaat behoorlijk over de tong en ik heb meer accounts dat weet je toch. Als PIEP vinden ze me een skatje.
Herkenbaar..onze tijd komt
Herkenbaar..onze tijd komt hopelijk snel! En je bent niet al 24 hoor, pas 24, hele leven nog voor je
Bedankt voor jullie reactie's
Hoi allemaal
Bedankt voor jullie reactie's..
Ik weet dat ik precies liet merken dat ik onder sociale druk ook aan kinderen wou beginnen en een gezinnetje starten enzovoort, maar dit is helemaal niet het geval. Ik wil wel kinderen, maar wel ten vroegste op een leeftijd van 28-30 jaar
Maar ik werk met kleine kinderen (3 maand tot 3 jaar) en vaak voel ik dat ik er wel klaar voor zou zijn als die mogelijkheid zich nu al zou voordoen.
Wat ik wel mis, en dat heb ik ook al gezegd in mijn blog, is iemand naast me. Iemand meer dan alleen een vriend. Iemand om van te houden
Groetjes,
Keelia
Bedankt voor jullie reactie's
Hoi allemaal
Bedankt voor jullie reactie's..
Ik weet dat ik precies liet merken dat ik onder sociale druk ook aan kinderen wou beginnen en een gezinnetje starten enzovoort, maar dit is helemaal niet het geval. Ik wil wel kinderen, maar wel ten vroegste op een leeftijd van 28-30 jaar
Maar ik werk met kleine kinderen (3 maand tot 3 jaar) en vaak voel ik dat ik er wel klaar voor zou zijn als die mogelijkheid zich nu al zou voordoen.
Wat ik wel mis, en dat heb ik ook al gezegd in mijn blog, is iemand naast me. Iemand meer dan alleen een vriend. Iemand om van te houden
Groetjes,
Keelia
@Keelia
Hoi Keelia,
Ik denk dat je met deze blog verwoordt wat veel mensen hier ervaren. Het missen van iemand om geheel jezelf bij te kunnen zijn, alles bij kwijt te kunnen zonder bang te zijn voor de reactie, gewoon omdat diegene al alles van je weet, je kent en je accepteert. Iemand om de leuke en minder leuke dingen mee te delen en vooral ook om samen over de toekomst te fantaseren en die realiteit te maken.
En daar is helemaal niets mis mee, dat is volstrekt normaal!
Het is alleen nog een beetje vervelend, omdat we diegene nog niet gevonden hebben (en eerder dachten te hebben, maar dat bleek niet de juiste te zijn of we twijfelen daar nog aan, maar moeten toch verder) en we weten niet hoe lang het nog duurt en zoals de meeste mensen ben ik in ieder geval niet al te geduldig.
Het is ook een beetje beangstigend, want om die persoon te vinden moeten we ons waarschijnlijk er ook voor open stellen, en dat kan lastig zijn na wat veel mensen hier hebben meegemaakt. Maar ja, het zal het ook waard zijn als je daarmee de persoon kan vinden om van te houden en die dat ook van jou zal doen.
Hopelijk vinden we allemaal snel de persoon om van te houden en ondertussen kunnen we elkaar hier ondersteunen!