Hoi ptm, je hebt toch kinderen en familie? Je hebt jezelf nog. Wat heb je te verliezen om te blijven leven? Dood gaan we allemaal toch een keer, probeer in de tussentijd maar het beste van zien te maken. Weet je nog, die brug, niet naar beneden kijken, en gewoon doorlopen? Eigenlijk is het leven heel simpel, geniet van de dag, go with the flow, geniet van de kleine dingen van het moment, ook zonder haar. Ik weet dat het heel moeilijk is om te schakelen als je in zo'n mood zit, tante van mijn ex heeft ook vaak problemen. Wie niet? Wij allemaal mensen lijken in wezen meer op elkaar dan we denken. We hebben allemaal last van existentiële eenzaamheid, vaak tijdelijk verdoofd door een relatie, maar als de relatie stukloopt krijgen we er weer last van. We zijn niet gemaakt om alleen te leven, maar barst ons kikkerlandje van de singles. Misschien hebben we teveel keus, hebben we het te goed, en zijn we te veeleisend geworden? Of teveel films gekeken, vol met perfecte, romantische relaties? En perfecte uitziende mensen en perfecte karakters, dat de ware altijd ergens op je zit te wachten? Schijnt dat die films heel slecht is voor de verwachtingen.
Maak me toch zorgen om je kerel, zielepijn kun je alleen genezen door de situatie te veranderen, of jezelf genezen, of beide, en de kunst van het loslaten te beheersen. Maar dat weet je zelf maar al te goed, weten is één, doen is iets heel anders.
Leven als een kind, lopen en weten niet waarheen, staat stil en weet het niet waarom. Sta weer open voor nieuwe dingen, als een kind. Door via een andere bril te kijken, of gewoon je zonnebril afdoen, ziet de wereld iig stralender uit. Maak weer plezier, ook zonder haar, laat het jezelf weer toe.

Heel veel sterkte, misschien moet je hulp zoeken met jouw problemen, maar ik weet al bijna zeker dat je dat allang hebt gedaan.

Misschien wat vrolijker muziek? Het schijnt dat vrolijke muziek meer invloed op je stemming kan hebben dan je denkt.

Mr Bean

Hey,

Ik kan me voorstellen dat je je soms (of vaak) radeloos voelt. Wat die zielepijn (want dat is dit dus gewoon) betreft, ik zal je herhalen wat mijn huisarts tegen mij zei 9 maanden terug. Als antroposofisch georienteerde arts, legde ze mij uit dat een mens vier 4 lichamen heeft. Het stoffelijke met alle behoeften en instincten, het bewustzijn (of de geest), het esotherische lichaam (aura, energetisch lichaam, of wat je wilt) én de ziel, het hogerbewuste lichaam. Bij dit soort pijn grijpt dat laatste teveel in het eerste, wat een heftige lichamelijke respons tot gevolg heeft. Ik viel 6 kilo af in twee weken, terwijl ik maar 63 weeg (bij 1.84 lang). Ik kreeg toen een middel (homeopathisch) om die ziel weer uit mijn lijf te krijgen. Of dat geholpen heeft laat ik in het midden, maar in elk geval ook door wilskracht ben ik daar wat uit gekomen. Wat de pijn geenszins minder maakt hoor. Wat ik al zei, ik (h)erken de radeloosheid.

Ik ken mezelf zo niet, blijf haar maar voelen en kom (ook wil ik niet, wat een wisselwerking heeft met het onvermogen) maar niet los van haar. Ook ik heb in vlagen van pijn wel eens heel donkere gedachten. Maar 1) ik ben te schijterig voor pijn, dus ik zou mezelf niet iets aan kunnen doen, en 2) zij verdient dat ook niet. Ze geeft om me en doet ook maar wat ze op dit moment doet, wat haar redenen ook zijn. Maar ik houd met hart én ziel van haar, dus zou ik haar dat niet aan willen doen. Geregeld vraag ik me af what the point is zonder haar en dan komt het antwoord dat ZIJ the point is en al was vóór ik haar ontmoette. Maar voor een samen zijn er twee nodig. Ik hoop op een toekomst samen, want wat moet ik anders?

Dood is niet het antwoord, PTM. Liefde is dat wel. En daar kun je nu niet bij en dat doet zo veel pijn. Maar jouw liefde voor haar is er wel. Probeer dát te koesteren, water te geven. Als je niet loskomt van haar, houd haar dan dichtbij, dichtbij de pijn en dichtbij jouw liefde. En even advocaat van de duivel spelen, ik ben er van overtuigd dat je de liefde die je geeft weer terugkrijgt, in welke vorm dan ook, maar zeker in menselijke. Daarbij is het belangrijk wat je uitstraalt en daar kun je in zekere zin wel wat aan doen, waar je zelf beter uitkomt.
Ik denk daarbij aan werken aan jezelf op energetisch niveau. Ga een cursus Reiki doen. Kost je 150 euro, maar voor mij heeft het een andere weg geopend en ben ik dingen anders gaan bekijken. Ga een cursus Lightbody Awakening doen, of iets anders waarvan het niet te zweverig is voor je en wat je prikkelt, maar in je hoofd zitten, daar help je dus niet je ziel mee. Dat is een feit. Ik zie dat ook bij mijn ex, die ik van de week gezien heb. Die zit in alles in d'r hoofd, zelfs haar studie gaat óver het hoofd. Zonder te veroordelen, wordt het zo heel makkelijk om dingen weg te stoppen. Tot het overstroomt, wat mij 7,5 jaar geleden gebeurde. En dan moet je echt een ander pad kiezen.

Geef niet op, ptm. Dood is komt snel genoeg en is ook maar weer een doorgang naar een andere staat van "zijn". Wie weet wordt het nog veel erger dan;-) Maar zonder gekheid. Ik weet hoe onmogelijk dingen als "geluk zit in jezelf" en "geniet van het leven" etcetc klinken, dus fuck it. Ga jouw weg. Elke reis begint met een eerste stap, dat krijg ik dan wel uit mijn mond.

Sterkte!

laten we hier maar aan denken is het niet morgen dan volgende week , of volgende maand , of dan maar volgend jaar

sterkte

Hey ptm,
Weet dat het zo voelt; alsof het continu maar door gaat.
Of er geen einde aan de pijn komt, ervaar het zelf ook zo.

Toch, als ik helemaal in de shit zit en zulke gedachten als jou krijg zet ik vaak keihard dit nummer op;
"happy being miserable"van The leningrad cowboys.
Vooral de contradictie erin vind ik prachtig;
"Ik ben zo blij dat ik me miserabel voel".
Zo probeer ik me dan ook maar te voelen.Ook al ben ik helemaal kapot, leeg , op , zonder liefde , alleen , eenzaam , verdrietig , bang.
Ik bekijk het van een afstandje en probeer te lachen om mijn misère.

Je ziel sterft niet ptm, hij ligt alleen een poosje op de intensive-care.
Heeft tijd nodig om te helen en zich daarna weer sterker te laten zien.
Geef hem die tijd ptm , en luister ondertussen dit nummer eens.

Misschien brengt het bij jou ook een glimlach teweeg.
Keep holding on !!!!
Roel.

lieve ptm,

Ik wil je alleen maar laten weten, hoezeer ik met je meeleef, ldvd .... als een achtbaan die maar doorgaat en doorgaat.
Ik zag dat je al wat mooie reakties hebt gekregen, maar wil je toch laten weten dat ik zeker aan je denk.

Heel veel liefs van Layla