Een nogal roerige zondag achter de rug.
In de ochtend een vriendschapsverzoek van een meisje: A, op facebook. Ik keek haar profiel door en dacht al: hmmm, dit doet me ergens een belletje rinkelen... En ja hoor, 10 minuten later een berichtje, in het héél erg slecht frans (ze IS notabene frans!!): ik ben de nieuwe vriendin van je ex, ik zou met je willen praten over hem, er zijn wat dingen die ik bizar vind.
Nou ja, geen idee waar ze het idee vandaan haalt dat ik wél met haar zou praten als ik op hem al niet reageer. Dus mail opgeslagen, en vriendschapsverzoek geweigerd. Voelde me eigenlijk heel goed erdoor. Want er stond op facebook natuurlijk een foto. Hij heeft duidelijk qua uiterlijk een stapje terug gedaan En gezien hoe ze schrijft (als deze NLse al ziet dat het nergens op lijkt!), qua intellligentie hetzelfde... Okee, misschien heel gemeen dat ik dit schrijf, maar het voelt (gelukkig) echt zo. Bovendien was dit het meisje dat al 3 maanden wanhopig achter hem aan zat, waarvoor hij zelfs zijn cheffin heeft op moeten bellen om te vragen haar tot de orde te roepen omdat hij er gek van werd en waarvan hij altijd zei dat ze lelijk was... Monsieur is er voorlopig voor 'gesettled' dus...

Bon, rustige dag gehad, 's avonds met familie bij een kernnis wezen eten. En toen kwam ik thuis, een mail van monsieur zelf... Hij is weer terug in de verwijten gedoken... Omdat ik altijd benieuwd ben wat jullie ervan denken, vertaal ik hem nog een keer:

Hoe gaat het ?
Ik stuur je dit bericht om te zeggen dat het nog steeds gebeurd dat ik aan je denk en dat ik daar heel triest van word. Ik ben nog niet hersteld van wat er is gebeurd. Vandaag kwam ik de video tegen die mijn zus en ouders gemaakt hebben van ons vanaf het begin tot 2 en half jaar later en dus alle tijd dat we samen waren. Ik heb veel gehuild. Het enige wat er hoeft te gebeuren is dat ik je gezicht zie of iets dergelijks en daarna ben ik triest. Zelfs *** (stad waar we gewoond hebben) zie ik niet meer met dezelfde ogen. Dat wat je gedaan heb (dat ik het heb uitgemaakt dus) heb ik beleefd als een trauma. in ieder geval denk ik dat je nu spijt hebt van je keuze en dat je nu weer middenin het leven zit dat je 25 jaar hebt geleefd met je familie (ben ik niet altijd even blij mee geweest idd) Je had alles met mij, ik wilde met je leven in het licht en jij hebt ons koppel opgeofferd om me -zogenaamd- naar een betere wereld te brengen. En ik heb niet willen volgen. In elk geval heb jij datgene gebroken dat er tussen ons was opgebouwd voor jouw -zogenaamde- eigen bestwil. En ik zou echt willen weten of je nu echt gelukkig bent of dat dat een droom was. En daarom wilde ik niet in NL leven, er is teveel risico. Ik geloofde echt in wat er tussen ons was, maar jij hebt de basiscondities die gesteld waren niet gerespecteerd en je hebt altijd geprobeerd me naar Nederland mee te nemen, terwijl we gelukkig hadden kunnen zijn hier in Frankrijk. Uiteindelijk heb je alleen aan jezelf gedacht en nu bevind je je vast in een rotsituatie terwijl ik er beter uitkom. Je hebt je keuze gemaakt en moet de consequenties dragen. Herinner je je dat je aan me vroeg "***(naam ex), blij je je hele leven bij me?" en ik altijd zei: dat moeten we zien, ik geloof niet in dat soort zinnen. Maar ik heb altijd gezegd dat ik voor het leven van je zou houden, en kijk nou eens waar we nu zijn. Dat soort vragen moest je niet aan mij, maar aan jezelf stellen. Soms denk ik aan hoe lekker je kookte en hoe goed we het hadden samen en de uitjes die we samen hebben gemaakt. Zelfs naar ***(saunapark waar we wel eens heengingen), en ik moet je zeggen dat ik het heel vreemd vind daar met mijn nieuwe vriendin naartoe te gaan, ik die dacht alleen met jou te gaan. Ik zou je zo graag als vriendin willen houden en alle pijn vergeten die er is geweest, maar die beslissing is aan jou. ik geef je hele dikke kussen en je blijft voor mij altijd de schat met wie ik 3 jaar van mijn leven heb doorgebracht. Kussen.

Nou ja, het feit dat ik die hele tekst heb vertaald, laat natuurlijk wel zien dat het me niet los laat.
Maar tegelijkertijd... zoveel verwijten. Zonder ook maar 1 keer zich afvragen wat zijn aandeel geweest is.

Maar blijkbaar was de laatste mail die hij suurde dus niet 'het laatste flesje in de zee'. Misschien maar goed voor me, dat ik niet cold turkey hoef af te kikken...

Benieuwd naar jullie meningen...

XXX