Ja, ik denk dat ik hem heb willen bereiken. Na hem heb ik intensief contact gehad met een gesloten, onbereikbare man, toch raakt me dat veel minder. Ik kon denken als jij jezelf niet wilt laten bereiken uit pijn in jou leven, doe jij jezelf te kort. Je krijgt nu de kans je open te stellen voor iemand die je niet mis- of gebruikt. Maar jij kiest daar niet voor. Maar deze man loog niet.

Bij mijn ex waar ik 4 jaar iets mee had, blijft het me raken, omdat er ook leugens in het spel zijn. Als hij zou zeggen, ik wil niet bereikt worden, laat maar en zij kan het ook niet, maar heeft er vrede mee, okee.
Het lijkt alleen of hij haar toe laat (verliefdheid wellicht) terwijl zij volgens mij veel harder is, dan ik ooit was en hem waarschijnlijk later een nieuwe deuk geeft. Daar wordt hij ook niet beter van, maar ja hij wil het niet zien. Mij doet het vooral pijn dat ik hem nooit heb mogen zien, zoals hij nu bij haar is. Iets waar ik zo voor ging en alles voor gaf. Mijn eigen grenzen liet vervagen alleen daarvoor.

Of het uit de kindertijd komt, weet ik niet en wat ze mij op therapie aanraden is voel de pijn en het verdriet. Liever niet denken en analyseren, maar veel doen en voelen. Tuurlijk voel ik en tuurlijk weet ik dat ik mijn grenzen eerder had moeten stellen en me erin verloren ben. Al die loze beloftes die hij steeds uitsprak, deden mij toen geloven dat het alleen een kwestie van tijd was. Nu weet ik dat ze loos waren of gelogen.
Ik dacht echt na de relatie dat ik niets waard was, dat ik niet lief was en teveel van hem had gevraagd, dat ik niet begrijpend genoeg was en een zeur.
Nu weet ik dat ik dat niet ben, maar dat voor hem dingen gewoon rollen, omdat hij niet denkt en niet wil denken. Als het makkelijk kan kiest hij dat. Hij heeft niet voor haar gekozen uit liefde, maar uit gemak, ze was voorhanden en vroeg hem niet veel. Ooh ja en zijn stokpaardje ze blowt zo lekker mee. Ze had een huis en kookte voor hem en hij vond haar sexy. Ik vroeg vaak wat in haar karakter spreekt je aan en dan zei hij, daar kijk ik niet naar. Hij heeft dus de ene situatie voor een andere ingeruild, omdat deze nu ff makkelijker is.
Hij is zich niet bewust van de pijn die hij er mij mee aangedaan heeft, omdat hij niet weet wat liefde is. Als een kind zegt hij gelukkig te zijn met haar.
Als hij eerder had aangegeven ik doe niets met je woorden, ik investeer niet in de relatie, was ik na een half jaar zelf gegaan, maar het lijkt nu allemaal zo anders. Hij geeft me dan weer de indruk dat het daar allemaal zo goed en soepel loopt en dan weer dat het niet zo is. Het blijft dus vaag en ik ben ook geneigd hem op een voetstuk te zetten. Want hij kan er immers niets aan doen, hij komt immers uit een kil gezin, die hem nooit liefde gaven, want alleen de status was belangrijk. Ze hebben hem nooit geleerd "to take a stand".

Ik heb op therapie ook gevraagd naar een een-op-een situatie, waarin ik kan uitzoeken, wat hier onder zit bij mij. Ik hoop daar mijn antwoorden te vinden.

Dank je voor je reactie en ik hoop dat ook jij erbij komt, wat het is dat jou zo kwetsbaar maakt voor dit soort mensen ....

Jij ook sterkte Eeffie