Hallo Allemaal,

Even een update van mijn kant.

Sinds ik weer vrijgezel ben, heb ik mijzelf voor genomen om weer wat meer oude contacten "te herstellen", van mensen die ik nu en dan nog wel sprak, maar eigenlijk maar heel weinig zag. Daarbuiten heb ik ook absoluut mijn hoop gelegd op het leren kennen van een paar nieuwe mensen, want tja, ieder weekend alleen maar op en neer blijven tuffen naar de andere kant van het land (waar mijn vriendengroep grotendeels zit) is nu eenmaal geen optie als ik zaterdags (zoals gisteren) moet werken.

That being said: Ik heb een maand of anderhalf geleden een jongedame leren kennen via een site (soort vriendschaps-site achtig iets) en die bleek dus wel geteld hier 3 dorpjes vanaf te wonen! Zo blind en "naïef" als ik ben in dit soort zaken, ben ik met een volledig blanco beeld een keer een avondje wat gaan drinken met haar. Zij aan de thee, ik aan de Ice Tea en gewoon gezellig wat gepraat over ons werk, hobbies etcetera. Eigenlijk al na die eerste keer elkaar zien, kreeg ik sterk de indruk dat zij dit meer als een date zag, dan een gewoon gezellig avondje.

Het gevolg? Ik durfde het inmiddels bijna stalken te noemen. Iedere morgen een berichtje op Whatsapp, iedere avond, door de avond heen, enzovoorts. Ik heb toen gelijk al aangegeven dat ik het hartstikke gezellig vond die avond en dat graag nog eens zou doen, maar dat ik momenteel nog niet bezig ben met het zoeken naar een nieuwe relatie

(Kleine side note: Hoe hypocriet ik tegen mezelf ben. Ik mis nog altijd een partner in mijn leven, een persoon om van te houden en die van mij houdt. Maar tevens is het voor mij duidelijk dat ik nog niet klaar ben om bewust naar een nieuwe relatie te "zoeken". Het is voor mij altijd 200% voor de relatie gaan, of niet.. En momenteel kan ik die 200% gevoelsmatig niet geven)

Dit leek heel duidelijk over te zijn gekomen en de toon van de gesprekken liep wel iets anders, maar eigenlijk nog steeds wel dagelijks berichten gekregen van dr. Nu ben ik heel slecht in het "negeren en/of blokkeren" van mensen, gewoon omdat ik het kinderachtig vind. Ik mag hopen dat we inmiddels op een volwassen leeftijd zitten (ook deze dame) en dat er gewoon over gesproken kan worden. Or so I thought.

Vorige week zijn we een tweede keer wat gaan drinken in dezelfde kroeg en het was eigenlijk wederom erg gezellig. Zij is iemand die goed kan vertellen en luisteren, maar dan ook daadwerkelijk luistert naar wat je zelf vertelt. Absoluut iets wat ik in mensen waardeer, mede omdat het in 1 lijn zit met hoe ik zelf (denk ik) in elkaar steek.

Inmiddels is het mij wel duidelijk dat ik te veel van het "old school" principe ben. We gaan een drankje doen, nou ja. Ik als kerel betaal dan de rekening, het is ook niet alsof het over veel geld gaat by the way. Bij het weg gaan loop ik even met je mee naar je auto, wat ik eigenlijk heel normaal vindt. Ik laat een jongedame 's avonds in het donker niet alleen naar dr auto terug lopen. Zeker niet omdat die best wel buiten het centrum van het dorp stond. Voor mij een heel normaal iets, maar het lijkt er op dat ik hiermee onbedoeld een compleet ander signaal af geef. Ik zie het als iets standaards, maar schijnbaar is dit dus niet zo. (again, old school, naive idiot I am).

Sinds die laatste keer wat drinken wederom een ander soort contact en nu werd er aangedrongen van haar uit om uit eten te gaan. Dit was me al een keer eerder voorgesteld, maar toen kon ik qua tijd en dag niet en zocht ik er verder niks achter. Gisteravond heb ik letterlijk het volgende naar haar gestuurd:

" Bedankt dat je me vraagt mee te gaan uit eten. Sushi is hartstikke lekker!

Echter, en ik hoop hier wederom niet rot mee over te komen ofzo, maar ik
ik krijg nog steeds het gevoel dat ik een andere indruk bij je aan het maken
ben dan mijn bedoeling is. Door met je uit eten te gaan, versterk ik dit volgens
mij alleen maar. Ik vind het hartstikke gezellig samen en je bent absoluut een
schat van een vrouw, maar ik ben niet op zoek naar (het starten van) een nieuwe
relatie.

Ik heb je in het kort een beetje uitgelegd uit welke situatie ik gekomen ben
en wil eerst eens een tijdje op mijzelf zijn, voordat ik mij opnieuw ergens in stort. Het
moet niet zo zijn dat ik een gevoel creëer van jou aan het lijntje houden of wat dan ook,
want dat is absoluut niet de intentie. "

Conform de titel, werd me dus eerlijk toegegeven dat zij er wel degelijk meer in zag dan puur een vriendschap. Kreeg zowaar te horen hoe leuk ze me vond en weet ik veel wat. Goed voor mijn gevoel van eigenwaarde, maar absoluut niet hetgeen waar ik in de eerste instantie van uit ben gegaan. Het is mij wel duidelijk dat deze dame wel echt op zoek is naar een nieuwe relatie en ook al best een tijdje vrijgezel is inmiddels.

Is het dan echt zo als twee mensen (vrijgezel) van verschillend geslacht iets afspreken, dat dit automatisch een date voor moet stellen? Kunnen vrijgezelle mannen en vrouwen dan echt niet meer gewoon als een soort van vriendschap naar elkaar toegroeien?

Sinds ik dit bericht gestuurd heb en dat gesprekje wat er na kwam, is het contact ineens een stuk korter geworden dan ervoor. Ik wilde morgenmiddag na het werken even Duitsland in schieten (cheap drinks ftw!) maar ineens is haar planning omgegooid naar dat ze zaterdag en zondag de hele dag zelf moet invallen van 12:00 tot 20:00uur (beroep in de zorg). Terwijl ze eerst nog de zondag wilde gaan uiteten om 18:00..

Ik heb een beetje het gevoel dat ik onbedoeld een "Heartbreaker" ben geworden in deze situatie.

Dus...

Van een eigen gebroken hart, naar een hartenbreker in spé?

Ook heb ik onlangs op de verjaardag van een van mijn beste vrienden mijn ex vriendin even gezien en gesproken, maar dit was niet erg lang.. Mijn gevoel uit eerdere geschreven blogs is hetzelfde gebleven: Een gevoel van medelijden en sterk de indruk dat ze zich diep van binnen schaamt voor wat er gebeurd is...

Uiteraard zal ze dit nooit hardop zeggen want tja, toegeven aan je ex vriendje dat je je misdragen hebt, dat kan natuurlijk niet! Daar is ze (in eigen gedachten) veel en veel te goed voor! (zo lijkt het althans)

Wie weet... Ik zoek geen enkel contact meer met haar, terwijl zij er misschien wel behoefte aan heeft (of misschien ook niet).. Truth be told, ik zie het allemaal wel en heb er zelf weinig moeite meer mee. Die hechte vriendschap waar ik zo lang voor "gestreden" heb.. Ze weet hoe ik er over denk. The ball is in her corner now, not mine..

De ergste fase van mijn - liefdesverdriet en verwerking - lijkt een heel eind voorbij te zijn nu. Ik denk nog regelmatig aan haar (korte momentopnames) maar daar blijft het ook echt wel een beetje bij. Ik ben laatste eens wat foto's van ons beide gaan op zoeken, ook de heftige foto's waar we al zoenend op staan, maar het doet me emotioneel niet veel... Ja, tuurlijk waren dat fijne tijden en weet ik nog dondersgoed hoe haar lippen smaakte. Maar echt een diepe bedroefdheid zoals ik die vooral de eerste maand heel heftig voelde, is er eigenlijk niet meer.

De vraag uit mijn vorige post die ik aan mijzelf stelde, of ik daadwerkelijk koud en gevoelloos geworden ben? Mijn omgeving zegt van niet, ik zelf durf er (nog) geen antwoord op te geven.. Ik denk dat ik voor nu het beste in gedachte kan houden dat er een deel van mij "harder" is geworden. Waarbij het tegendeel bewezen zal worden op het moment dat ik daadwerkelijk weer verliefd wordt op iemand.

We shall see

Warheart