Gisteren de theorie van empathie er nog eens bij gehaald en daarna in de praktijk gebracht met een film te kijken. Hoopvol begonnen aan de film van Lucia de B. maar dat bleek toch wat taaie kost nog te zijn, en kon m'n gedachten er niet bij houden, dus die schuiven we even op voor iets later in de week. Daarom maar over gestapt op een klassieker, Office Space. De tot op zekere hoogte herkenbaarheid van de situaties maakte dat empathie hier relatief snel toepasbaar was. De frustratie die er is als de fax het niet doet, 8 verschillende leidinggevenden die je 8x hetzelfde vertellen, alleen maar memo's over van alles en nog wat... typerend, herkenbaar en als ik erop ga letten, voel ik precies de frustraties bij de hoofdpersonen. In dat opzicht dus en schot in de roos

Vandaag ga ik verder met dit onderwerp, aangezien bijna al mijn actie-punten in meer of mindere maten gerelateerd zijn aan empathie. Nog even de sociale contacten onderhouden, en daarna weer een film of een boek erbij. Lazy sunday dus. Ik ben benieuwd of deze koers me wat gaat opleveren. Voor alsnog ben ik er hoopvol onder, maar het blijft afwachten.

Vandaag heb ik mezelf toegezegd op zoek te gaan naar professionele hulp, wat er mogelijk is en wat mij zou kunnen helpen. Inmiddels heb ik al diverse websites afgezocht naar wat er op de markt verkrijgbaar is hiervoor, maar om eerlijk te zijn valt het me voor alsnog vies tegen. Er is wel het een en ander beschikbaar, maar heel veel is op de zakelijke markt gericht als het op empathie aankomt, en daar schiet ik dus niet direct zo gek veel mee op. In de privé-sfeer is er wel veel op het gebied van psychologen te vinden. Dat lijkt echter niet helemaal aan te sluiten met waar ik mee bezig ben op het moment. Uiteraard is het mogelijk om daar toch eens een babbeltje mee te maken, echter “mankeer” ik nu niets, en dus wordt dat een best dure grap. Jezelf willen verbeteren mag dus van onze fijne overheid alleen op het moment dat het slecht gaat met je, maar als het weer wat beter gaat en je wilt jezelf verder ontwikkelen, dan is je zuur betaalde verzekeringspremie daar plots niet meer voor beschikbaar. Ach, ik had het ook kunnen weten ook natuurlijk Helemaal onbegrijpelijk is het nou ook weer niet, maar het geeft dus wel aan dat je op het moment dat je een probleem hebt maar beter direct gebruik kan maken van de middelen die er zijn in plaats van zelf ermee stoeien en achteraf het alsnog via de officiële instanties wil gaan regelen. Daarnaast is het probleem waar ik tegenaan liep inmiddels de deur uit en merk ik dat het voor mezelf zo enorm veel meer rust geeft, dat ik voor alsnog het dan dus maar zelf op moet gaan lossen of de hoofdprijs ervoor mag gaan neerleggen. Laat ik dan eerst maar eens zien wat ik zelf kan bereiken…

Wel kom ik enkele eCursussen tegen op dit gebied en dat lijkt me wel wat. Qua kosten is dat ook nog wel redelijk te overzien dus die mogelijkheid ga ik zeker eens goed uitzoeken. Dat wordt iets voor vanavond denk ik. Vanmiddag ga ik me, naast empathie, wat meer toeleggen op mindful leven. Ik heb mezelf als “taak” gegeven om uit te zoeken welke onderdelen van mindful leven voor mij meerwaarde opleveren en bij me passen. Je kan een mindful levensstijl op heel veel manieren toepassen, en van een deel is het niet iets wat bij me past, en van een deel past het prima bij me. Nu dus zaak om de bruikbare onderdelen eruit te halen en die in de praktijk te brengen. Hier ben ik enkele weken geleden al mee begonnen, maar dat probeer ik wat verder door te voeren nu. Voor alsnog heeft het me de nodige rust gebracht, dus bevalt het me wel.

Na wat zoekwerk op diverse websites heb ik daaruit de volgende selectie gemaakt:
Ontdek nieuwe dingen op bekende routes. Probeer iedere keer dat je een wandeling maakt, fietst of met de auto langs een bekende route raast iets nieuws te ontdekken. Deze tip geldt voor natuurlijk voor alle routine in het leven. Door open te staan voor het ongewone doorbreek je je patronen en wordt het alledaagse een bijzondere ervaring.
Haal eens bewust adem. Als je zou moeten nadenken over elke ademhaling die je doet om deze gaande te houden, dan hadden we geen fileprobleem in Nederland. Nu je dit leest sta je waarschijnlijk voor het eerst sinds een tijdje weer stil bij je ademhaling. Af en toe stilstaan bij je ademhaling geeft je de kans om met je adem ook spanning los te laten en te genieten van het gevoel van de stromende lucht.
Ga zitten in de ochtend. Kom uit bed, pak een yogamat of een kussen en zit even stil. Let op je ademhaling. Op deze manier start je de dag niet in je hoofd, maar in je lichaam. Ik doe dit regelmatig om mijn dag te beginnen met een innerlijk gevoel van geluk, dankbaarheid en ontspanning.
Rijd langzaam. Blijf hangen op de rechter baan op de snelweg. Of je nu tachtig of honderd rijdt, je komt toch wel op je bestemming. Voel hoe de gejaagdheid verdwijnt en hoe je heerlijk kunt genieten van een aangename rit.
Wandel, en wandel langzaam. Ga naar buiten, en maak een wandeling. Loop niet recht op een doel af, maar kijk om je heen. Neem de wereld in je op, ook al denk je alles al te kennen. Dit kun je ook doen wanneer je de hond uitlaat, naar de supermarkt loopt of een brief op de post doet.
Investeer je tijd in de mensen die het meest voor je betekenen. Je bereikt alleen intimiteit als je uit je eigen gedachtenwereld stapt, en met je aandacht in het hier en nu bent. Dat is waar je vriendschap plaatsvindt, niet in jouw gedachten.
Mindful communiceren Wanneer je spreekt of naar iemand luistert, concentreer je dan op het stemgeluid. Merk je dat je gedachten langzaam afglijden? Breng je aandacht dan weer rustig terug naar het stemgeluid, zonder jezelf te veroordelen. Laat de ander uitpraten en weersta de drang om ‘te wachten op je beurt’. Dat geeft veel rust en vertrouwen.
Mindful muziek luisteren We gebruiken muziek vaak als ‘behang’ in ons leven. En dat terwijl onze favoriete muziek zo mooi wordt als we er meer aandacht aan schenken. Zonder jezelf af, doe oordopjes in en luister simpelweg je favoriete muziek. Meer niet. En zodra je merkt dat je gedachten afglijden breng je jezelf rustig terug bij de muziek.
Mindful accepteren Je hoeft niet overal een mening over te hebben, en je hoeft niet overal op in te gaan. Accepteer de mensen om je heen zoals ze zijn. Inclusief hun ‘tekortkomingen’. Probeer ze te waarderen met al hun goede en minder goede kanten. Ontdek hoeveel rust het geeft om mensen te nemen zoals ze zijn.
Houd je keuken opgeruimd als je klaar bent met eten. Was af of ruim je vaatwasser in met volle aandacht. Voel hoe je ego eigenlijk geen zin heeft in deze klusjes, en hoe je er toch van kunt genieten als je het met volle aandacht doet.
Besef dat de meeste zorgen nu niet relevant zijn. We maken ons vaak zorgen over dingen die in de toekomst misschien gaan gebeuren. Ze gebeuren niet nu. Dus als je nu niet in je gedachten leeft maar in het moment, heb je even niets met je zorgen te maken.

Een fraai lijstje met punten waar ik me op ga richten de komende tijd. Er zullen er vast nog wel meer bij komen, maar dit is vast een mooie start. Niets moeilijks of ingewikkelds, gewoon doen en even aan denken als je ergens mee bezig bent. Ik ben benieuwd of het me wat meer rust zal gaan brengen

Hallo Kroegtijger,

Ik heb met toenemend interesse in je blog zitten lezen. Een behoorlijk verhaal. Interessante stukken, sommige dingen leverden zelfs een klein 'Aha-erlebnis' op. Respect voor je uiteenzetting.
Als je er werk van maakt en aandacht blijft hebben voor de ontdekkingen die je gedaan hebt, dan kun je daar privé en ook in bijvoorbeeld een werkomgeving veel voordeel van hebben.

Ik bewonder de wijze waarop je de knoop ontwart. Analytisch en kritisch naar jezelf.

Overigens was ik ook benieuwd naar het 'trainen van empathisch vermogen'. Maar iemand anders was dat ook direct opgevallen.

Ben benieuwd hoe het verder gaat.

Groet,

Paul

Vandaag dag 4 van het projectje en met nog 38 dagen op de teller nog behoorlijk ruim de tijd om mezelf “in shape” te krijgen. Daarvoor moet natuurlijk wel de handen uit de mouwen worden gestoken, want met op je hol zitten bereik je niet veel. Daarom ben ik gisteren druk aan de slag gegaan heb 2 documentaires bekeken De eerste was “Stop at nothing”, een documentaire over Lance Armstrong en de dopingaffaire rondom hem. Naast dat het een erg interessante documentaire is, komen er ook veel persoonlijke verhalen voorbij, met name van Frankie Andreu (oud-ploeggenoot van Armstrong bij US Postal) en zijn vrouw. Zeker in het eerste deel van de docu kon ik daar behoorlijk empathie in opbrengen, snapte ik prima zijn visie en denkbeelden. Tegen het einde van de docu werd dat wat lastiger; dan gaan er ook veel verhaallijnen door elkaar lopen en begint het allemaal behoorlijk schimmig te worden.

De tweede documentaire was van Wilfried de Jong en ging over de voorjaarsklassieker Luik – Bastenaken – Luik. Erg indrukwekkend waarbij hij diverse renners interviewt, zoals Michael Boogerd, Bernard Hinault en Tom Dumoulin. Gezien dat allemaal wat kortere interviews betreffen was het wat makkelijker om daar empathie bij te hebben. Met name bij Hinault die vertelde over de kou en het afzien tijdens de koers, (waarbij ik ook bijna echt de kou kon voelen zo beeldend wist hij het te verwoorden) en bij Dumoulin die sprak over het eten tijdens de koers waren prima om empathie bij toe te passen. Bij bijvoorbeeld Boogerd had ik daar dan weer wat meer moeite mee. Heel interessante informatie die hij wist te geven, maar daar voelde ik toch een stuk minder in mee dan bij bijvoorbeeld de verhalen van Hinault. Vanavond ga ik het laatste stuk van die docu afkijken, en begin denk ik meteen met de volgende van Wilfried de Jong, ook weer een wielrendocumentaire over de voorjaarsklassieker Parijs – Roubaix. Voor vandaag lijkt me dat wel een mooi streven voor het toepassen van empathie. Uiteraard probeer ik het ook continue in het dagelijks leven toe te passen, maar overdag is dat tijdens mijn werk lang niet altijd mogelijk (veel beeldscherm-werk dus weinig interactie met mensen); dan maar via deze weg.

Dan wil ik ook verder gaan met het onderwerp mindful leven. Om te beginnen heb ik zojuist even een test gedaan om te zien hoe “mindful” ik nu ben. Dat blijkt nog best mee te vallen. Op het gebied van acceptatie van anderen scoor ik hoog, acceptatie van mezelf is ook hoog, beschrijven is dan weer zeer laag, bewustzijn is gemiddeld en waarnemen is ook zeer laag. Oftewel, beschrijven en waarnemen is duidelijk voor verbetering vatbaar. Dat maakt het in ieder geval makkelijker om gericht te werk te kunnen gaan. Mocht er iemand in geïnteresseerd zijn, dan kan je de test vinden op http://tests.psychologiemagazine.nl/Gezondheid/Test%20mindfulness

Aan de slag dus met beschrijven en met waarnemen. De omschrijving die wordt gegeven bij deze 2 aspecten eerst maar eens doorgenomen. Beschrijven heeft als omschrijving “In staat zijn om te beschrijven wat je waarneemt en opmerkt”. Ok, dat was best wel een open deur… Waarnemen dan maar. Deze heeft de omschrijving “Opmerken wat er om je heen en in je lichaam gebeurt, aandacht geven aan je omgeving en aan je eigen lichamelijke gewaarwordingen”. Daar kan ik al een stuk meer mee. Volgens mij kan je pas iets beschrijven als je het eerst waarneemt, dus laat ik daar maar mee van start gaan.

Waarnemen doe je met je zintuigen. Niet alleen zien, maar ook voelen, ruiken, proeven en horen. Bij mindfulness is het dus de bedoeling dat je simpelweg waarneemt wat je ervaart, ongeacht met welke van de zintuigen dat is, zonder erover te oordelen. Simpelweg accepteren wat iets is. Hierover heb ik enkele artikelen gelezen. Een sprekend voorbeeld ervan is een cursus mindfulness waarin cursisten een rozijn krijgen. De opdracht is de rozijn te bestuderen. Voelen hoe deze aanvoelt, ruiken welke geuren je waarneemt, maar ook de smaak, de kleur, de vorm zonder enig oordeel erover te hebben. Simpelweg waarnemen dus en er niet bij nadenken. Naarmate je dat meer gaat doen, haal je je gedachten meer naar het hier en nu en niet naar de toekomst of het verleden, je accepteert het zoals het is en beleefd het. Dat kan dus een rozijn zijn, maar het kan ook de natuur, water, of personen zijn. Gewoonweg waarnemen en accepteren waardoor je een stuk meer open wordt voor het hier en nu. Gezien dat ik een hoop zaken dus blijkbaar niet waarneem ga ik me de komende tijd daar meer op toeleggen. Simpelweg waarnemen en ervaren dus. Een hele hoop wat er om me heen gebeurt “mis” ik simpelweg. In veel gevallen is dat geen probleem, maar dat gebeurt ook met personen en dus ook in mijn relatie. Gevolg is dat zaken die voor een ander overduidelijk zijn voor mij lang niet zo evident blijken.

Daarna volgt dus het aspect van beschrijven van de waarneming. Eerst maar eens zien hoe het waarnemen zelf me af zal gaan, en daarna ga ik daar mee aan de gang. Weer 2 leuke dingen dus om me vandaag op toe te gaan leggen

Aangezien ik vandaag toch zo lekker op dreef ben (en ik een uurtje vrij had in m’n agenda) meteen maar even de stoute schoenen aangetrokken en een klein onderzoekje gestart naar het vergroten van betrouwbaarheid. De eerste vraag die ik mezelf heb gesteld is wat nu eigenlijk betrouwbaarheid is. De wiki gaf hierop een fraai antwoord, namelijk “In relationele zin betekent betrouwbaarheid, dat men erop kan vertrouwen dat een ander een gegeven belofte of een gedane toezegging ook daadwerkelijk nakomt. Soms hoeft deze belofte of toezegging niet eens expliciet uitgesproken te worden, maar is de betrouwbaarheid een impliciet onderdeel van de relatie.”
Een hele mond vol dus, waarbij het eerste opvallende is dat het gebaseerd is op vertrouwen. Een persoon vertrouwd erop dat een belofte of toezegging wordt nagekomen. Vertrouwen, zo heb ik hiervoor al geleerd, is weer (bijna) synoniem met verwachtingen, wat weer samen hangt met teleurstelling. Oftewel, betrouwbaarheid is de mate waarin je ervan uit gaat dat een verwachting wordt waar gemaakt. Als die verwachting niet wordt waargemaakt volgt teleurstelling, wat dus de betrouwbaarheid schaadt. Wil je dus de betrouwbaarheid verhogen, dan is het zaak teleurstellingen te voorkomen.

Betrouwbaarheid verhogen kan dus via 2 manieren verhoogd worden:
- verwachtingen waar maken.
- verwachtingen bijstellen.

Het behoeft geen uitleg dat het waar maken van verwachtingen de voorkeur heeft. Immers, zolang de verwachtingen zonder noemenswaardige problemen waargemaakt worden is er geen probleem. Soms is dat echter niet mogelijk. Bijvoorbeeld omdat de verwachtingen te hoog liggen, of omdat het waar maken van de verwachtingen om andere redenen niet mogelijk is. Dan wordt het dus zaak om de verwachtingen bij te stellen, en juist daar wringt dus de schoen. Want hoe stel je verwachtingen van iemand bij? Dan zal je dus eerst de verwachtingen die er zijn moeten weten. Zoals Wiki al aangeeft zijn sommige verwachtingen (betrouwbaarheid dus) een impliciet onderdeel van de relatie. Oftewel, zonder dat er daadwerkelijk is uitgesproken dat er iets van je verwacht wordt. Als je niet weet wat er van je verwacht wordt, dan wordt het ook lastig om eraan te voldoen. Een groot aantal zaken spreken natuurlijk voor zich, maar het probleem zit in de zaken waarvan de een het als vanzelfsprekend ervaart, terwijl de ander dat helemaal niet zo vanzelfsprekend vindt. Ook weer daarom is communicatie dus een enorm belangrijk aspect in een relatie zodat verwachtingen overeen komen met haalbaarheid en teleurstellingen die het vertrouwen dan dus weer schaden worden voorkomen. Daarmee is het dus ook belangrijk dat je niet aanneemt dat je ofwel begrijpt wat er van je wordt verwacht, ofwel aanneemt dat de ander weet wat je verwachtingen zijn. Immers, assumption is the mother of all fuckups. Zorg dus dat je van elkaar weet wat er speelt.

Daarmee is dus automatisch ook openheid weer een aspect geworden van betrouwbaarheid. Openheid is immers het communiceren van de situatie. Dat kan dus door te vertellen wat er speelt maar dat kan bijvoorbeeld ook door dingen te laten zien. Vergelijk het met de telefoonrekening. Je vertrouwt Vodafone pas als je 50x je telefoonrekening hebt gecontroleerd en het klopt elke keer op de seconde en op de cent nauwkeurig. Oftewel, Vodafone geeft openheid door de specificatie te laten zien, en de klant van Vodafone kan zodoende controleren of Vodafone inderdaad doet wat er verwacht werd. Openheid en controle zijn hierin gerelateerd daarmee. Openheid geeft controle en controle geeft betrouwbaarheid. Maar wat doe je bij de 51e telefoonrekening? Die “geloof” je wel en controleer je niet meer. Het vertrouwen is daarmee een feit; je vertrouwt er blindelings op dat Vodafone doet wat ze beloven. Daaruit valt dus af te leiden dat naarmate de tijd verstrijkt, er aan verwachtingen wordt voldaan en er openheid is, het vertrouwen groeit.

Een derde aspect van betrouwbaarheid is het zelf geven van vertrouwen. Als vertrouwen geven structureel vanuit 1 kant komt, terwijl de andere kant geen vertrouwen geeft, zal vertrouwen afnemen. Ook hier weer de vergelijking met Vodafone en de telefoonrekening. Vodafone geeft het vertrouwen aan de klant dat de factuur achteraf netjes wordt betaald. De klant vertrouwd daardoor op zijn/haar beurt sneller weer Vodafone dat de rekening klopt. Een prepaid telefoon is daarmee dus precies het tegenovergestelde. Daar is juist geen vertrouwen aanwezig. Vodafone brengt de gesprekken vooraf in rekening, en de klant ontvangt geen specificaties van de facturatie. Vertrouwen geven en vertrouwen krijgen is dus duidelijk aan elkaar gerelateerd.

Betrouwbaarheid vergroten is dus eigenlijk hetzelfde als teleurstellingen voorkomen, en dat gaat dus op 4 manieren:
- verwachtingen waarmaken
- communicatie (weten wat er verwacht wordt)
- openheid en controleerbaarheid
- geven van vertrouwen

Nu zijn dit mooie theoretische verhaaltjes natuurlijk maar dat moet dan vervolgens nog “even” in praktijk worden omgezet. Dat omzetten in de praktijk begint dan ook met communicatie. Weten wat de ander van je verwacht en niet aannemen dat de ander dat wel weet. We kunnen immers geen gedachten lezen, dus moeten we dergelijke zaken uitspreken.
Daarna wordt het tijd om aan de slag te gaan; maak de verwachtingen waar, en bij voorkeur sneller of beter dan verwacht was. Boven verwachting presteren dus. Hier zit wel een kleine kanttekening aan, aangezien verwachtingen eenvoudig naar boven worden bijgesteld, maar slechts moeizaam naar beneden. Als je beloofd om voor 8 uur ’s avonds de keuken te hebben opgeruimd en je doet dat elke avond om half 7 al, dan presteer je dus boven verwachting. Echter, omdat het elke dag is, wordt de verwachting dan al vrij snel dat het om half 7 al wel gedaan is. Als je dan vervolgens een maand lang dat om half 8 doet, dan wordt het snel als een teleurstelling ervaren, ondanks dat de afspraak was om dat voor 8 uur te doen en je dus wel netjes aan de uitgesproken verwachtingen hebt voldaan. Dit is dus de impliciete verwachting die is gegroeid uit ervaringen. Indien dergelijke situaties zich voordoen is het dus handig om ofwel aan te geven dat je het weer voor 8 uur gaat doen (de verwachting bijstellen terug naar de uitgesproken afspraak) of de impliciete verwachting waar blijven maken.
Het geven van openheid en controleerbaarheid bestaat in de praktijk met name uit het niet verbergen van dingen. Zodra je zaken verborgen gaat houden is het vragen om problemen. Er hoeft dan maar 1 keer iets toch uit te lekken en het vertrouwen wordt meteen keihard beschaamd. Gebeurt dat met regelmaat, dan verdwijnt het vertrouwen in z’n algemeenheid. Geheimen zijn dus funest voor vertrouwen en kun je het beste in z’n geheel voorkomen. Ook het “schemergebied” tussen geheim en niet vertellen als het niet gevraagd wordt is daarmee een gevaarlijk gebied. Stel dat je als man zijnde 1x per week met je vrouwelijke collega wat gaat drinken, en thuis geef je aan dat je na afloop van de werkweek altijd nog even wat gaat drinken met je collega (maar er dus niet bij verteld dat het een vrouwelijke collega betreft), dan heb je geen woord gelogen natuurlijk. Als je vriendin er daarna achter komt dat het een aantrekkelijke vrouwelijke collega betreft, dan loopt het vertrouwen meteen een flinke deuk op, ondanks dat je niet hebt gelogen. Je was immers ook wat drinken met een collega. Daarmee is direct het verschil tussen openheid en geen geheimen hebben duidelijk en is het dus wijsheid het schemergebied te voorkomen. Als je gewoon duidelijk vertelt dat je met een vrouwelijke collega wat bent gaan drinken, is er geen wantrouwen. Wel kan je vriendin dan natuurlijk aangeven daar niet de humor van in te zien, en dus aangeven dat ze dat niet wil. Duidelijkheid zonder schade in het vertrouwen te krijgen.

Voor nu is dat weer even voldoende dacht ik. Morgen weer verder ermee.

Vandaag is het al weer dag 5 van de 42 en gaat het eigenlijk schrikbarend snel al weer. Met nog 37 dagen resterend om mijn leven weer leuk te maken én te verbeteren is er dus een hoop werk aan de winkel. Elke dag wordt mijn leven wel weer een beetje leuker en lijken problemen kleiner te worden. Natuurlijk mis ik mijn ex nog steeds enorm veel, maar ik ben inmiddels wel er achter gekomen dat het missen van haar niet het blokkeren van mijn leven moet betekenen. Juist door het leven weer leuk te gaan vinden en mezelf te ontwikkelen ga ik haar ook meer waarderen wat alleen maar positief is natuurlijk. Ik merk met de dag dat de stress die ik jaren lang in me heb gehad afneemt.

Alles wordt een stuk meer ontspannen, en ik voel dagelijks er energie bijkomen. Ik sta ook steeds vaker stil bij het moment, en kan weer echt genieten van dagen. Daar waar ik jaren lang me druk heb gemaakt om wat ging komen, ben ik nu juist blij met hoe dingen nu op dit moment zijn. Zo kan ik nu echt genieten van de zon die schijnt, terwijl ik een jaar geleden dan juist angstvallig aan het kijken was of er niet een regenbui aan zat te komen waardoor ik niet kon genieten van de zon die er op dat moment wel was. Nu maak ik me daar niet meer druk om; als die regenbui onverhoopt toch komt, dan heb ik in ieder geval wel van de zon genoten. Een totaal andere instelling dus die even wennen is, maar toch erg goed bevalt. Ik snap m'n ex in dat opzicht nu dan ook een heel stuk beter dan toen we nog samen waren. Ik deed dat namelijk met alles, en maakte mezelf er alleen maar gestresst mee. Ik kon niet genieten van de tijd die we samen hadden nu ze alles nog kan, maar ik maakte me druk voor het eventuele moment dat ze dat niet meer kan. Een compleet verkeerde mind-set merk ik nu en ik snap het mindful leven dan ook een stuk beter. Jammer dat ik daar nu pas achter kom en niet toen we nog samen waren, maar goed, gedane zaken nemen geen keer. Ik heb er in ieder geval heel veel van geleerd en ik zie wel wat er van komt.

Vandaag stort ik me zoals gezegd op communicatie en dan in dit verband dus op mondelingen communicatie / gesprekken. De andere vormen van communicatie laat ik voor het gemak buiten beschouwing aangezien deze geen toepassing voor mij bieden op dit moment en dit gebied.
De communicatie bestaat uit 2 kanten, namelijk de spreker en de luisteraar. Om te beginnen ben ik me gaan verdiepen in het spreken. Een van mijn zwakke punten is dat ik vaak te veel wil vertellen en te veel uitweidt over een onderwerp, waardoor de luisteraar halverwege het verhaal al is afgehaakt. Om dat te veranderen ben ik op zoek gegaan naar hoe ik dat beter kan doen. De meest gegeven tip is voorbereiding. Gesprekken beginnen bij vooraf bedenken wat je wilt zeggen, en vooral weg te laten wat niet van toepassing is of niet relevant is. Mocht een luisteraar meer willen weten of iets niet snappen, dan komen die vragen vanzelf wel. Blijf dus bij de boodschap en wijdt niet uit. Daarnaast is lichaamshouding en oogcontact een belangrijk aspect. Begin en eindig het spreken met oogcontact. Als je halverwege een zin iets wil benadrukken, maak dan wederom oogcontact.
Lichaamshouding laat interesse zien in je gesprekspartner. Gekruisde armen en/of benen geeft een gesloten houding, terwijl iets naar voren gebogen en wat meer richting je gesprekspartner toe intresse toont. Ook intonatie en volume kunnen het gesprek beinvloeden. Met een harde stem praten komt al gauw arrogant over, terwijl fluisteren juist de aandacht vestigd. Door met deze aspecten te spelen kan je een gesprek een stuk beter sturen.

Dan het aspect van luisteren. Er is een groot verschil tussen horen en luisteren. Luisteren betekend dat je ook daadwerkelijk iets doet met de informatie die je krijgt, en er dus actief mee bezig bent. In dit verband is luisteren dus van toepassing en niet slechts horen. Vorige keer heb ik het actief luisteren al onderzocht. Samenvattend bestaat dat uit 4 basis-componenten:
- Acceptatie
- Empathie
- Eerlijkheid en integriteit
- Zorg ervoor dat de spreker specifiek is
Om dit in de praktijk toe te passen zijn daarvoor een aantal aanwijzingen die je op kan volgen:
- Houdt oogcontact
- Stel de emotie vast, niet alleen de woorden
- Minimaliseer externe en interne afleidingen
- Richt je volledig op de spreker
- Wees open-minded en werk aan je emotionele intelligentie
- Wees niet bang voor stiltes
- Check geregeld of je de spreker begrijpt
- Heb sympathie en voel empathie
Naarmate je deze aanwijzingen vaker blijft opvolgen wordt het vanzelf een automatisme en wordt het ook een stuk makkelijker om met dergelijke gesprekken om te gaan en de informatie die gegeven wordt ook in je op te nemen. Hoog tijd dus om dit ook in de praktijk om te gaan zetten.

Naast de theorie van communicatie die ik vandaag heb bekeken en geleerd heb ik me ook bezig gehouden met empathie én ben ik mindful bezig geweest. Weer op tijd opgestaan, met de lunch weer uitgebreid van de momenten genoten, en ook ’s middags nog even in het zonnetje staan genieten van het weer. Vanavond nog maar eens een kleine docu bekijken om weer empatisch bezig te zijn en volgens mij ben ik dan weer lekker productief geweest op deze gebieden

En zo is dag 5 weer ten einde gekomen. Vanavond nog even "de tour van Bauke" gekeken, een docu over de Tour de France van Belkin van 2013. Al meerdere keren gezien, maar blijft erg interessant en ook eens leuk om het nu eens vanuit een ander perspectief te bekijken; niet zo zeer informatief, maar juist meelevend. Afzien krijgt dan een heel nieuwe dimensie.

Vanavond heb ik nog even de boel een klein beetje tot me door laten dringen, maar verder bewust er niet al te veel mee bezig te zijn. De meeste zaken moeten inslijten en een automatisme gaan worden in plaats van bewust ermee bezig zijn. Het is doodvermoeiend om dag in dag uit na te denken over zaken als empatisch bezig zijn, actief luisteren en je het hier en nu realiseren, alhoewel het ten opzichte van pakweg een week of 2 geleden al een stuk makkelijker gaat en met name mindful leven snel een gewoonte wordt. Kleine dingetjes als jezelf bewust maken van wat je voelt, ziet, ruikt en hoort en besefen dat je dat meemaakt halen je gedachten automatisch naar het hier en nu en dat scheelt heel erg. Op die momenten denk ik niet aan hoe het in de toekomst met m'n ex zal gaan, of hoe pijnlijk het was toen we uit elkaar gingen. Je bent alleen maar bezig met wat nu is. En ja, nu mis ik haar, maar ben ik ook blij en opgelucht dat de jarenlange druk er vanaf is en ik kan ontspannen. Heel vreemd gevoel, maar ik denk wel een goed gevoel. Ik voel me er in ieder geval op het moment prima bij.

Dan meteen maar door naar de dag van morgen. Ook dan wordt het weer een kwestie van empathie, mindful bezig zijn en communicatie. De planning is om weer eens lekker bij tijds m'n bed uit te komen (de laatste dagen had ik er wat moeite mee) en dan nog even te sporten, douchen en daarna relaxed de dag beginnen met koffie en een bakje fruit voordat ik weer aan 't werk mag. 's avonds maar weer de sociale kant laten zien en bij m'n schoonzus op bezoek. Beloofd weer een leuk dagje te worden... Ik heb er nu al zin in

Vanmorgen begon dag 7 vrij positief. Ik was lekker op tijd wakker, en had net koffie gezet toen ik zag dat het regende. Nu sta ik redelijk droog op het balkon met dank aan mijn bovenburen, maar toch… echt lekker is het dan ook weer niet. Dan toch maar binnen op de bank even rustig aan wakker worden. Nog effe op m’n gemak het nieuws gekeken, onder de douche gestapt en toen moest ik nog haasten ook om op tijd op m’n werk te zijn… Dan sta ik extra vroeg op, en ben dan nog bijna te laat… Maar goed, ik had het weer gehaald.

Eenmaal aan het werk begonnen gedachten toch met enige regelmaat af te dwalen naar m’n ex. Elke keer moest ik mezelf dan weer even wakker schudden en me concentreren op wat ik aan het doen ben; het hier en nu dus zeg maar, maar toch lukte dat maar beperkt. Steeds weer dacht ik aan wat zij nu aan het doen zou zijn, of ze ook er zo mee bezig zou zijn en ga zo maar door. Het werd dus effe tijd voor me om te realiseren dat het er niet toe doet; wat zij denkt, aan het doen is of wat dan ook, is nu niet belangrijk voor mij, ik ben belangrijk voor mij. Zij komt later wel weer. Toen ik me dat eenmaal bedacht had ging het ook een stuk makkelijker weer om geconcentreerd bezig te zijn.

In m’n mailbox verscheen nog een mooi artikeltje van soChicken wat lekker aansluit bij mijn huidige projectje, namelijk hoe je meer energie kan krijgen. Precies wat ik nodig heb, dus meteen maar even gelezen. Hierin wordt o.a. op voeding gewezen. Het niet meer eten / drinken van suiker, en veel groene producten zoals groene smoothies. Ik kan nu niet direct zeggen dat er de meest smaakvolle dingen tussen lijken te staan… Een smoothie met boerenkool was nu niet het meest aantrekkelijke, maar goed, misschien smaakt het prima dus van ’t weekend maar eens kijken of dat een beetje binnen te houden is.

Straks nog even naar een verjaardag toe, waar ik ondertussen best veel zin in heb, en dan is het weer weekend. Dit weekend wil ik weer eens gaan sporten, huis opruimen en gezond gaan eten. Ik ben benieuwd of het er van gaat komen, maar de planning is er ten minste.

Vanmorgen was ik lekker op tijd wakker voor dag 9. Eerst rustig aan ontbijtje gemaakt, en van 't zonnetje genoten dat vandaag schijnt. Mooi begin van een lekker dagje weer. Vandaag moet ik nog 't een en ander in huis doen, dus begonnen met lijstje te maken wat er nog moet gebeuren. De was, de keuken opruimen en schoonmaken, en ook het balkon kan wel een schoonmaakbeurtje gebruiken. Vanmiddag nog even wat boodschappen doen en effe fietsen, en we hebben de dag weer gevuld. Het blijft toch ook weekend, dus ik wil het ook allemaal niet te gek maken. Beetje rustig aan doen moet ook kunnen vond ik zelf, en aangezien het zo'n mooi weer is, wil ik daar vanmiddag eigenlijk nog wel effe van gaan genieten.

Aangezien ik toch zo lekker bezig was met de lijstjes ben ik meteen maar even door gegaan met het maken van lijstjes. Over een kleine 2 weken ga ik waarschijnlijk nog even een paar dagen skiën met een vriend van me, en daar moet ik nog het een en ander voor regelen. Dus lijstje gemaakt wat ik nog moet kopen zoals een skibroek en sokken, en een lijstje gemaakt van wat er allemaal mee moet. Dat gaat nog proppen worden in de auto, maar zal wel gaan lukken. Daarna meteen door gegaan met een lijstje van wat ik allemaal wil doen als ik weer met m'n ex samen op ga trekken. Dat duurt nog een ruime maand en ik wil leuke dingen met haar gaan doen. Het zou een beetje jammer zijn dat als het dan eenmaal zo ver is, ik vervolgens geen ideeën heb van wat we dan kunnen gaan doen, dus een lijstje van mogelijkheden met wat we kunnen gaan doen is wel een goed idee leek me. Het lijstje varieert van kleine onbenulligheden tot dagjes weg. Weekendjes weg laat ik nog maar even van het lijstje af; dat is (nog) niet van toepassing en ik wil mezelf niet te ver voor de muziek uit laten lopen. Voorbereiden is prima, maar ik moet er bij mezelf voor waken dat voorbereiden niet omslaat in rekenen op dan wel op met m'n hoofd weer in de toekomst gaan leven.

Daarnaast nog even wat muziek bij elkaar gaan zoeken. Als het lukt gaan we (wat vrienden van me en ik) in september een groot feest geven en daar moet natuurlijk wel een muziekje bij worden gedraaid. Dat is altijd een behoorlijke klus om de hele rotzooi bij elkaar gezocht te krijgen en gezien het al wel weer wat jaartjes geleden is dat ik op feestjes wat plaatjes gedraaid heb wordt het weer tijd om de collectie uit te zoeken en uit te breiden. Mooi klusje voor eind van de middag om mee te beginnen, maar eerst de belangrijke dingen doen; dit kan ook wachten want het is nog lang geen september.

Nu dus maar weer mezelf in gang zetten, want om nu de hele dag op m'n hol te blijven zitten schiet ook niet op; de boel wordt niet vanzelf weer opgeruimd hier

Inmiddels schiet het al lekker op vandaag, maar ik merk wel dat, nu ik weer mezelf wat meer focus op luisteren en empathie, het behoorlijk wat energie kost. Ik begin al knap moe te worden, en heb nog ruim 2 uur werktijd voor de boeg. Vanmiddag dus maar wat simpele dingetjes gaan plannen; fanatiek nadenken zit er vrees ik niet helemaal meer in. Af en toe dwalen m’n gedachtes ook weer af naar m’n ex toe. Ik begin haar toch wel behoorlijk te missen. Kleine simpele dingetjes die ik tegen kom en normaal met haar deelde wat nu even niet meer gaat. Op die momenten realiseer ik me plots weer dat ik haar toch wel heel erg mis en enorm veel van haar hou. Dan is het weer snel even m’n gedachten halen naar waar ik mee bezig ben en dan gaat het wel weer, maar toch… het zijn de vervelende momentjes die dan spelen.

Al met al gaat het elke dag wel wat beter. Daar waar ik in het begin er toch met grote regelmaat met een ellendig gevoel mee zat, is dat ellendige gevoel er inmiddels wel af, maar het gemis en gevoel van liefde voor haar blijft over. Dat zal denk ik ook nooit weg gaan, en ik zou dat eerlijk gezegd ook niet willen. Ik ben veel te gek van haar daarvoor en is alleen maar bevestiging voor mezelf van wat ik al wist, namelijk dat ik weer samen met haar wil zijn.

Goed, genoeg weemoed voor het moment, nu weer met m’n gedachten bij het moment komen. Daarom maar even snel nagedacht over wat ik voor vanavond nog op het programma zal zetten. Om te beginnen maar eens gaan bedenken wat ik voor het eten wil gaan doen. Vandaag ga ik het lekker simpel houden in ieder geval. Geen zin om uitgebreid te gaan koken, dus een satétje maken met wat sla en aardappeltjes lijkt me wel wat. Wat yoghurt met fruit toe, en ik ben weer voorzien. Daarna moet er in huis nog wat gebeuren. De WC moet nog schoon, en de was moet nog gedraaid worden en daarna lekker op de bank met VI aan effe bijkomen om daarna op tijd m’n bed in te duiken. Ik denk dat ik de avond wel door kom zo

Dag 12 is het inmiddels alweer, en daarmee dus nog 30 dagen resterend. Vandaag is weer een prima dagje. Op tijd m’n nest uit gekomen, lekker ontbijtje gemaakt, filevrij naar m’n werk gereden (en weer veel te vroeg aanwezig; rustig aan begonnen met koffie) én een mailtje in mijn mailbox dat m’n bestelling verwerkt wordt. Over een week vertrek ik voor 5 daagjes wintersport, en had nog een nieuwe skibroek nodig. Gisteren had ik die besteld, en op het moment dat ik de bestelling had gedaan sprong deze op “uitverkocht” in de webshop. Het was dus nog even billen knijpen of ik dan de laatste was die hem besteld had, of dat ik te laat zou zijn. Het lijkt erop dat ik dan toch de laatste was. Met een beetje geluk wordt ie dan vanavond verstuurd vanuit Frankrijk, en heb ik ‘m vrijdag of maandag dan in huis. Net op tijd dus

Dan weer verder met m’n projectje. Gisteren heb ik mezelf eens toegelegd op lichaamstaal en mimiek. Best leuk om eens extra aandacht aan te besteden, maar het lijkt niet zo gek veel voor mij in ieder geval toe te voegen. Mijn probleem zit niet zo zeer in deze onderdelen, maar eerder in dat ik er voorheen nooit zo veel op gelet heb. Puur een kwestie dus van iets beter kijken. Wat dat betreft is het elimineren van externe factoren tijdens gesprekken voor mij vele malen nuttiger gebleken om mijn aandacht bij een gesprek te kunnen houden. Wel is het handig geweest om nog even extra op mijn eigen lichaamstaal te letten. Ik kan nog wel eens ongeïnteresseerd over komen op anderen, terwijl dat toch absoluut niet het geval is dan. Dat is eenvoudig te verhelpen door iets meer de mensen met wie ik praat aan te kijken, licht naar voren te buigen en dus niet onderuit zakken. Ook qua zelfverzekerdheid uitstralen valt er wel wat te verbeteren. Ik ben wel redelijk zelfverzekerd, maar straal dat lang niet altijd ook uit. Daar kan ik dus wel wat meer op gaan letten.

Voor vandaag ga ik mezelf weer eens wat meer toeleggen op mindfulness. Met name het aspect van me niet druk maken. Ik kan me soms nog wel eens druk maken om dingen waarvan ik achteraf dan weer van mening ben dat het totaal niet nodig was. Ik ben dan uiteindelijk niets opgeschoten met me er druk om te maken; het resultaat is niet veranderd erdoor, behalve dan dat ik er zelf last van heb ondervonden. Dan is het best zonde van de tijd en energie. Ik hou me dus alleen nog maar bezig met de dingen die ik leuk vindt, die me interesseren en/of die me wat opleveren.

Het schiet alweer lekker op, en vandaag is dan alweer dag 13 aangebroken, waarmee er dus nog 29 dagen resteren. Vanmorgen verliep eigenlijk best wel ok. Wel voelde ik me bij het opstaan spontaan even eenzaam. Om een of andere stomme reden miste ik plots m’n ex die normaal gesproken dan naast me lag, en er nu dus uiteraard niet was. Vrij snel kon ik die knop weer omzetten, maar toch… het heeft me wel even bezig gehouden.

Elke dag voel ik mezelf nog steeds vooruitgang boeken. Ik krijg steeds meer energie, steeds meer zin in de dag die er komt, en voel me elke keer weer vrolijker / opgewekter. Van tijd tot tijd heb ik nog wel dat ik m’n ex toch behoorlijk mis, maar op een andere manier als in het begin. Met name het onbekende en niet weten wat er met haar speelt valt me dan zwaar, maar meestal weet ik mezelf dan vrij snel weer op het goede pad te krijgen door de focus weer naar mezelf te verleggen. Ook heb ik af en toe wel eens de neiging om geïrriteerd te raken over dat m’n ex me niet lijkt te willen begrijpen dan wel niet ziet welke veranderingen ik aan het doorvoeren ben. Nu kan ze daar natuurlijk helemaal niets aan doen; we hebben immers geen contact, dus het slaat ook nergens op om er geïrriteerd door te raken, dat weet ik zelf ook wel… maar toch gebeurt het af en toe wel eens. Dat zijn echt de momenten dat ik mezelf dan weer even een schop onder m’n kont moet geven en me weer op mezelf moet richten, en leven in het hier en nu. Nu is ze hier niet, dus het doet er niet toe…En dan gaat het wel weer ok.

De afgelopen dagen ben ik met name met non-verbale communicatie in de weer geweest en het mindful leven. Ik merk dat dit echt z’n vruchten aan het afwerpen is, en wil dat de komende week dan ook zeker voort blijven zetten. Daarnaast wil ik meer aandacht leggen op het doen van “leuke dingen”. Echt plezier maken in m’n leven en elke dag er weer een feest van maken. De komende dagen ga ik daar dus ook echt werk van maken, en dat betekend dus onder andere de deur uit gaan en leuke dingen opzoeken. Het komt nu eenmaal niet vanzelf naar je toe. Vanavond ga ik dan ook even bij een vriend van me langs, en komend weekend zit inmiddels ook alweer vol gepland. Zo is er zaterdag dan (eindelijk ) de ‘echte’ opening van het wielerseizoen met Omloop Het Nieuwsblad, waar ik al tijden naar uitkijk, en heb ik zondag een verjaardag. Die verjaardag is echter wel een tikkie beladen, gezien dat m’n ex daar ook rond zal wandelen, maar gezien we geen ruzie met elkaar hebben of iets dergelijks, zal dat wel goed komen. Gaan we gewoon een gezellige dag van maken, en dat komt allemaal wel goed dus. Dan is woensdag de geplande vertrek-dag voor vakantie, dus de dagen ervoor zal ik ook wel druk zijn met spulletjes inpakken en bij elkaar zoeken.

Dag 15 en vandaag verloopt eigenlijk niet zo heel lekker als ik eerlijk ben. Er komt heel weinig uit m'n handen maar. Gisteren even bij een vriend langs geweest om de wintersport te bespreken, en daarna thuis op de bank neer geploft. Vanmorgen eerst rustig wakker geworden en alles leek wel lekker relaxed te verlopen. Daarna even bij m'n ouders langs gegaan, en thuis daarna wielrennen gekeken. Wel ok, maar naarmate de dag vorderde begon ik toch weer steeds met m'n gedachten naar m'n ex af te dwalen. Ik weet dat ik dat niet moet doen, maar toch, onwillekeurig gebeurt het wel. Morgen zal ik haar ongetwijfeld tegen gaan komen op een verjaardag, en steeds weer schiet dan door m'n hoofd hoe dat dan weer zal gaan verlopen. Ik wil daar absoluut geen rare en ongemakkelijke situaties hebben, en heb mezelf ook voor genomen om die te proberen te voorkomen. Goed, hoe dat gaat zie ik morgen wel, daar moet ik me nu niet druk om maken.

Voor vandaag heb ik verder niet zo heel veel meer in de planning. Zo nog even boodschappen doen, en daarna verder helemaal niets meer. Op zich wel lekkere gedachte, maar aan de andere kant ook wel een tikkie beangstigend. Alleen thuis gaan m'n gedachten snel weer alle kanten op, en dat wil ik eigenlijk voorkomen. Geen idee nog hoe ik dat ga doen. Misschien een filmpje kijken of iets dergelijks. Zolang ik maar niet met haar bezig ben, gaat het met mij eigenlijk wel goed. Het is met name het onbekende waar ik mee zit. Niet weten wat er met haar gaande is, en hoe het met haar gaat, dat vreet enorm aan me. Af en toe hoor ik via-via wel eens wat berichten en dan begin ik me al weer heel snel zorgen om haar te maken. Helemaal niet nodig en niet mijn taak meer, maar toch... Iemand waar je zoveel van houdt, daarvan wil je dat het er goed mee gaat. Als je dan berichten hoort die toch wel op wat anders wijzen, dan is dat wel erg pijnlijk. Vooral omdat je er helemaal niets mee kan. Ze wil geen contact, en nu even helemaal niets van mij weten, en dan ga ik dus ook geen contact met haar opnemen ook natuurlijk. Ik hoop dat ik morgen als ik haar weer even zie en spreek er wat rust uit kan halen, omdat ik dan zelf kan inschatten hoe het met haar is.

Maar goed, nog 27 dagen te gaan, en in die tussentijd zal het allemaal wel los lopen. Daarna kijken we wel weer hoe het er allemaal voor staat en of we weer op een normale manier met elkaar om kunnen gaan. Ik heb me voorgenomen om de komende periode me op mezelf te richten en aan dat plan moet ik me dan ook gewoon houden. Meer kan ik toch niet doen.

Nu eerst maar eens boodschappen doen en mezelf weer een beetje rust brengen. Ik merk dat m'n gedachten alweer alle kanten op gaan en effe wat rust nemen en alles op een rijtje krijgen is dus hard nodig.