Inmiddels is het alweer dag 18 en dus nog 24 dagen te gaan. Bijna halverwege al en zo gaat het stiekem toch wel best snel. Vandaag is, eigenlijk net als gisteren, tot dusver een prima dagje. Gisteren heb ik mezelf zelfs nog even betrapt op onwillekeurig toepassen van empathie. Ik zat heerlijk relaxed, nietsvermoedend naar het nieuwe seizoen van House of Cards te kijken, en plots betrapte ik mezelf erop dat ik me verplaatste in de positie van o.a. de president… Oftewel, het gaat eigenlijk prima met m’n projectje in dat opzicht. Ook mijn trekjes van grenzen opzoeken en koppigheid zijn eigen de laatste weken aanzienlijk afgenomen en dat maakt voor mezelf het leven toch wel een stukje eenvoudiger. Soms kan ik nog steeds wel een beetje koppig zijn; dat is nu eenmaal een karaktertrekje dat er ook nooit helemaal uit zal gaan, maar dat is nu op wat meer gepaste momenten aanwezig en daar kan ik prima mee leven. Als een ander dat niet kan, dan is dat dan maar zo.

Wel ben ik nog steeds redelijk “druk” met m’n ex bezig, als in dat ik wel erg nieuwsgierig blijf naar hoe het met haar gaat, wat ze allemaal aan het doen is etc., maar niet obsessief of iets dergelijks. Meer gewoon haar missen en veel aan haar denken, maar niet overdreven veel of continue haar stappen proberen te volgen. Ik ben wat dat aangaat toch met name bezig met mezelf wat dat betreft, en natuurlijk de komende week met wintersport. Dat is dan wel weer een tikkie obsessief aan het worden… Elke 10 minuten controleer ik weer de voorspellingen van het weer, de sneeuw-hoogte en werp nog even een korte blik op de webcams… Alsof er elk moment iets radicaal kan veranderen en alle sneeuw zomaar weg kan zijn… Morgenavond vertrekken we en dan met een beetje geluk donderdag op de latten staan. Heb er erg veel zin in! Effe totaal wat anders dan de afgelopen maanden, en ik ben er eerlijk gezegd ook wel aan toe ook. Effe bijkomen en alles vergeten. Vanavond even m’n tas inpakken en dan morgen nog werken en daarna meteen richting de alpen.

Vandaag hou ik m’n focus nog even goed op empathie, en de komende dagen wil ik daar dan het actief luisteren bij toevoegen. Nog beter mensen gaan horen, begrijpen maar ook qua non-verbale communicatie er extra op letten. Ik hoop daarmee ook net zulke stappen te kunnen maken als qua empathie; als luisteren ook een wat meer automatisme gaat worden, dan moet het volgens mij helemaal goed gaan komen Nu alleen nog wat meer sporten en ik ben echt tevreden

Gisteren was toch wel een pittige dag geworden. Nog even bij een vriend van me langs geweest die in het ziekenhuis ligt. Tijdje met hem zitten praten, en gelukkig gaat het wel weer wat beter met hem inmiddels. Van de week nog maar even bij hem op bezoek gaan; hij kon dat geloof ik wel waarderen, en ook voor mezelf is het wel geruststellend om te zien hoe het met hem is.

Daarna bij een andere vriend langs gegaan en nog even een tijdje met hem zitten praten. Zijn vriendin zit momenteel ook thuis, tegen overspannen aan, en dus begrijpt hij redelijk hoe het voor mij was / is geweest de afgelopen periode, en kan ik op mijn beurt weer aan hem uitleggen hoe overspannen zijn effect heeft op jezelf en je relatie. Erg verghelderend voor ons alle twee had ik het idee. Kort door de bocht genomen heb ik hem kunnen helpen begrijpen hoe stress effect heeft op empathie en lusteloosheid e.d. en heeft hij mij weer kunnen helpen om weer alles binnen perspectief te zien. Vrij nuttig bezoek dus voor ons alle twee.

Al met al dus best wel weer een druk dagje gehad. Vandaag dus dag 27, en met nog 15 dagen resterend wordt het tijd om de laatste 2 weken maar eens in te gaan plannen. Het aspect van empathie begin ik wel redelijk in de vingers te krijgen, waarmee ook koppigheid en grenzen opzoeken steeds verder aan het afnemen is. Communicatie kan nog wel wat verbetering gebruiken, maar ook daar merk ik toch wel vooruitgang. Het aspect van doorvragen, of liever gezegd de juiste vragen stellen is wel iets waar ik nog even mezelf in wil aanscherpen. Ik merk dat als ik vervolgvragen stel dat vaak wordt opgevat als dat ik het er niet mee eens zou zijn. De juiste vragen stellen, zonder oordelen of wat dan ook dus, is wel een item dat ik kan verbeteren. Ook het aspect van mindful leven wil ik nog wat gaan verbeteren. Vaak gaat het goed, maar ik merk dat ik mezelf er wel echt op moet toeleggen, en het snel laat verslappen als ik er niet scherp op blijf. De komende 2 weken wil ik dus dagelijkse routine maken van enkele aspecten daarvan, en vandaag ga ik eens beginnen met het maken van een inventarisatie van welke aspecten van een mindful lifestyle goed in mijn leven zouden zijn te integreren en tot gewoonte kunnen worden gemaakt. Een deel daarvan is dat al, zoals dus op tijd opstaan en gezond(er) eten, maar daar wil ik nog wel het een en ander aan toevoegen om mezelf nog wat meer rust te gunnen.

Weer een mooie opdracht voor mezelf dus voor vandaaag; ik ben benieuwd wat het me gaat opleveren

Vanmorgen ben ik de dag gestart met de door mij voorgenomen veranderingen, en dus eerst even een paar minuten gewoon zitten in alle rust, met helemaal niets om me heen. Was eigenlijk best prettig. Daarna uitgebreid gaan douchen en lekker begonnen aan dag 28 inmiddels al weer.

Gisterenavond heb ik nog even een tijdje na zitten denken over waarom mijn ex reageert op mij en alles wat met mij van doen heeft op de manier waarop ze dat nu doet. Ze reageert heel hard en bot op alles, alsof mij haar helemaal niets kan schelen en alsof ik haar totaal niet zou begrijpen. Dat is volgens mij niet het geval; ik snap haar prima en ook haar beslissing kan ik nog wel begrijpen. Ik ben het er niet mee eens, maar ik snap het wel en accepteer het dan ook. Andersom lijkt het echter wat minder het geval. Ik heb niet het idee dat ze door heeft dat ik inmiddels behoorlijk verandert ben in de zin van dat ik niet meer overspannen ben, daardoor een heel stuk meer empathie heb ontwikkeld, veel minder koppig en rechtlijnig ben, veel minder de grenzen opzoek, maar ook veel beter heb leren luisteren en aanzienlijk actiever ben, en zin heb in dingen ondernemen. Natuurlijk is dat voor haar niet echt mogelijk om te weten; we hebben immers geen contact op het moment, maar ze gaat er wel direct vanuit dat ik nog steeds op hetzelfde punt ben als waarop we uit elkaar zijn gegaan en dat vind ik wel weer jammer. Maar goed, ook dat zal met de tijd wel beter gaan worden. Voor nu heb ik dan ook meer het idee dat ze zich uit een soort van zelfbescherming voor me afsluit en me graag als “het grote kwaad” ziet om zodoende het voor haarzelf makkelijker te maken om verder te gaan. Als dat haar helpt, dan vind ik het prima. Wel jammer dat het op die manier gaat, maar begrijpelijk en daarmee prima. Dat zal met de tijd vanzelf wel gaan veranderen als we weer meer met elkaar om gaan.

Goed, dat was wel even genoeg wat haar betreft; ze doet er namelijk op het moment niet toe want we hebben immers geen relatie meer, zelfs geen contact nu en misschien ooit wel weer eens, maar nu niet. Nu gaat het om mij (wat heerlijk egoïstisch eigenlijk ) en hoe ik verder ga met m’n leven. Zoals ik gisteren had vastgesteld ga ik voor mezelf vandaag 2 haalbare doelen vaststellen die ik wil behalen. Het eerste doel is / was om de dagelijkse mindful-oefeningen (die gewoonten moeten gaan worden) in de praktijk te brengen. Dat is deels voor vandaag al gelukt. Een van de belangrijke dingen om toe te passen is ook om minimaal 1 doel nog voor de lunch van m’n lijst af te kunnen strepen, zodat je ook direct een goed gevoel hebt over jezelf. Daarom is het ook belangrijk om de doelen wel haalbaar te houden. Er ontstaat frustratie en daardoor stress als gestelde doelen niet worden behaald, en het was juist de bedoeling om die stress te vermijden. Het tweede doel dat ik mezelf gesteld heb zijn enkele huishoudelijke taken die gewoon gedaan moeten worden. Ook dat is een prima haalbaar doel natuurlijk.

De rest van de dag ga ik proberen om weer leuke dingen te ondernemen en positieve gedachten erop na te houden. Weer effe met heel andere dingen mezelf dus bezig gaan houden, en dan komt de rest vanzelf ook wel weer goed.

Afgelopen nacht erg slecht geslapen. Tot 4:00 wakker gelegen en continue maar liggen denken over wat ik nu met m’n ex aan moet en hoe ik daar nu verder mee om moet gaan. Het antwoord kwam uiteindelijk wel, en dat is vrij simpel…. Niets… Voorlopig moet ik helemaal niets met haar. Zolang zij daar niet voor open staat, kan ik niets en zal ik me met m’n eigen leven bezig moeten houden. Als dat ooit eens verandert merk ik dat vanzelf wel weer. Dingen die me irriteren aan haar gedrag kan ik ofwel iets mee doen / verhelpen door zelf actie erop te ondernemen zodat het me niet meer irriteert, ofwel negeren, afhankelijk van wat het is. Daarna viel ik eigenlijk wel redelijk snel in slaap.

Vandaag ben ik dus redelijk vermoeid aan dag 31 begonnen, maar wel weer een stuk meer ontspannen dan de dagen hiervoor. De gedachte dat ik niets hoef te doen met het gedrag van m’n ex, en met haar emoties en gevoelens, dat scheelt wel. Ik accepteer het en respecteer het, maar mijn eigen emoties en geluk hoeven er niet onder te lijden. Het enige dat ik ermee moet is zorgen dat het me niet in de weg komt te zitten. Dat betekend dus dat voor wat betreft de irritatie-puntjes die ik aan haar beleef op het moment ik deze gewoon kan negeren. Er is (nog) niets waar ik actie op hoef te ondernemen om het me niet in de weg te laten zitten, en mocht dat wel het geval gaan worden, dan kan ik altijd nog die acties ondernemen. Nog 11 dagen te gaan, en in die 11 dagen staat mijn eigen rust en geluk voorop. Dat begint daarmee dus met de vraag hoe ik dat ga bereiken. De eerste stappen daarop heb ik al gezet; mindful leven is daarop het antwoord voor een groot deel. Een ander onderdeel ervan is mezelf bezig houden. Zodra ik “rust” krijg (lees: mezelf verveel), begin ik met nadenken over m’n ex, en dat wil ik niet. Dan moet ik er dus logischerwijs voor zorgen dat ik bezig blijf met dingen die me plezier, voldoening en rust geven. Dat is dus met vrienden wat ondernemen, m’n huis netjes en op orde brengen en houden, een boek lezen, spelletjes spelen, maar ook genieten van niets in plaats van nadenken tijdens niets. Dat laatste, genieten van niets, is nog wel eens lastig, maar gaat me wel langzaam maar zeker beter af. De komende dagen ga ik proberen om dat genieten van niets te verbeteren. Voor deze week wil ik dus elke dag minimaal 30 minuten niets doen. Gewoon genieten van het moment. Of dat nu op het balkon zitten met een kop koffie is, onder de douche staan, een wandeling maken of wat dan ook is, het genieten van niets moeten, nergens aan denken en alleen maar accepteren van het moment staat die 30 minuten dan centraal. Zodra m’n gedachten dan afdwalen naar de toekomst of naar het verleden ga ik mezelf dwingen om weer terug naar het moment te komen.

Vandaag begin ik daarmee, en ik hoop en verwacht dat het me de nodige extra rust gaat brengen om mezelf weer verder ontspannen te krijgen. Grotendeels is dat al wel gelukt, maar ik merk dat als ik me niet concentreer erop dat ik snel de neiging heb weer terug te vallen in oude gewoontes. Dat wil ik hoe dan ook voorkomen, want stress is juist hetgeen waar de fundatie van de problemen die ik had vandaan kwamen. Stress voorkomen is daarmee dus het belangrijkste.

Gisteren was wel een redelijke dag. Heb me er behoorlijk goed bij gevoeld. Af en toe nog wel even een momentje dat m’n gedachten richting de toekomst gingen, maar mezelf dan weer vrij snel weten te corrigeren naar het hier en nu. Vandaag dus dag 32 en daarmee nog 10 dagen te gaan. Vanmorgen ben ik vrij rustig aan begonnen. Even gaan fietsen, daarna douchen en een kop koffie op het balkon en heerlijk relaxed gestart met de dag. Vandaag ga ik mezelf weer 2 taken opleggen; de eerste taak voor vandaag is om mezelf in de positie van m’n ex te plaatsen en zodoende haar proberen te begrijpen en te snappen waarom ze op de manier reageert naar me waarop ze doet. Dat is namelijk behoorlijk negatief en hard mijn kant op. Een vrij stevige hap om te doen, maar ik denk dat het me wel verder zal helpen in het proces, en me op de juiste manier naar haar doet laten opstellen. De tweede taak laat ik daarom ook wat eenvoudiger; gewoon wat huishoudelijke dingetjes die gedaan moeten worden.

Aangezien het de voorkeur heeft om de eerste taak voor de lunch te hebben afgerond ben ik daar dus meteen mee aan de slag gegaan, en heb me proberen te verplaatsen in haar positie. Om te beginnen heb ik daarom haar berichten en mails van de afgelopen periode nog eens goed doorgelezen, en daar zo open mogelijk naar proberen te kijken. Wat me opvalt is dat ze met name heel kortaf reageert op alles wat met mij te maken heeft. Het komt daardoor heel bot en kortaf over, maar het zou dus heel goed kunnen dat ze het helemaal niet op die manier bedoelt, maar de communicatie mijn kant op heel kort wil houden, simpelweg omdat ze mij op afstand probeert te houden. Dat past ook redelijk in het verhaal wat ze mijn kant op vertelt. Continue benadrukt ze maar dat ze met name alleen maar duidelijk wil zijn naar me, en dat ze nu niets met me te maken wil hebben op het moment, en dat we daar later wel weer mee aan de gang gaan. Ook kan ze natuurlijk niet weten hoe het in de afgelopen tijd met mij is gegaan, en wat er bij mij verandert is. We hebben immers geen contact gehad, dus dat kan ze dan ook niet weten, en daarmee is het dan ook logisch dat ze uitgaat van dat ik nog steeds zo ben als hoe ik was toen onze relatie eindigde. Natuurlijk is dit slechts een mogelijkheid, en wil het niet zeggen dat het daarom perse ook zo is, maar het lijkt wel aannemelijk dus. Aangezien ik inmiddels wel heb geleerd om niet van het negatieve, maar juist van het positieve van mensen uit te gaan, pas ik dat hier dus ook op toe, en ga ik er daarmee dan ook vanuit dat ze daadwerkelijk uiteindelijk wel echt weer met me wil omgaan, en dat ze ook echt wel open zal staan om te zien hoe ik ben geworden.

Als ik het vanuit haar standpunt bekijk lijkt het ook logisch om zich op deze manier op te stellen. Als ik haar was, en ik had de relatie beëindigd met de door haar gegeven motivaties, en vervolgens stapelt probleem na probleem zich op voor me (ik zal niet in details treden, maar ze heeft het niet makkelijk gehad weet ik), dan zou ik waarschijnlijk niet anders gereageerd hebben. Het laatste wat ik dan zou willen is naar m’n ex toegeven dat het allemaal niet altijd even goed gaat met me, en ik zou zeker heel standvastig reageren als ik niet zou denken te weten dat ze veranderd zou zijn (dus nog hetzelfde als bij het beëindigen van de relatie), en mijn gevoel voor haar niet meer zo sterk zou zijn, en mijn vertrouwen in haar er niet meer zou zijn. Dan zou ik ook geen enkele motivatie dus op een uitgebreide manier te antwoorden, of om leuk en gezellig te doen, maar zou ik dus ook kortaf reageren, doen alsof ze me niets zou kunnen schelen en ga zo maar door. Eigenlijk best logisch dus allemaal vanuit haar standpunt bekeken.

Dan rest me de vraag hoe ik haar dan wel weer ga kunnen bereiken. Zoals gezegd, over 10 dagen spreek ik haar weer, en áls ik al wat zou willen kunnen gaan bereiken lijkt het me wel praktisch om ervoor te zorgen dat ik me op de juiste manier naar haar toe opstel, en zodoende die “muur” die ze tussen ons heeft opgetrokken weet te doorbreken. De komende paar dagen ga ik daar eens rustig over nadenken. In eerste instantie ben ik geneigd om het met name vanuit een punt van 0 verwachtingen te benaderen. Oftewel, het verleden en wat er is gebeurt niet aanhalen, maar alleen maar bezig zijn met hoe het nu met haar is, haar proberen te begrijpen, en richten op het op dat moment weer leuk met haar te hebben. Oftewel, gewoon ervoor zorgen dat we het leuk hebben en daar vanuit dan langzaam weer het contact te gaan verbeteren. De dingen die er nog spelen komen op een later moment nog wel eens aan bod, maar voor nu even niet. Als ik haar was, dan zou ik ook even geen contact willen als elke keer dat we wel contact hebben er weer problemen en issues op tafel komen. Dan zou ik ook niet snel geneigd zijn om weer met elkaar om te gaan als dat steeds weer stress oplevert. Oftewel, het voorkomen van stress bij haar door mij, maar juist het richten op leuk, gezellig en ontspannen met mij lijkt me de meest nuttige manier. Hoe ik dat precies wil gaan doen, dat zie ik nog wel. Zal deels ook van bijvoorbeeld het weer afhangen, wanneer we afspreken, waar we zijn etc. Te veel variabelen om daar nu iets mee te kunnen, en ook dat zal zich in de loop van de komende 1,5 week wel gaan vorm geven. Gezien ik nog wel wat tijd ervoor heb zal ik hier vast nog wel wat vaker over nadenken, maar in eerste instantie lijkt me dat de logische manier.

Dag 34 is aangebroken en na een heerlijk tukkie te hebben gedaan ben ik weer helemaal klaar voor een nieuwe dag Daar waar ik gisteren nog niet helemaal voor mezelf duidelijk had hoe ik in de nabije toekomst verder de omgang met m’n ex wil oppakken ben ik daar vandaag volgens mij wel redelijk uit. Het verleden, de problemen die we hadden, de kleine(re) irritaties die er af en toe zijn, het doet er allemaal niet toe. Het gaat alleen maar om het hier en nu, en niet om wat er was of wat er mogelijk eventueel zal gaan komen. Oftewel, ik laat het allemaal lekker rusten, ik heb geleerd van wat er gebeurd is, heb veranderd wat er nodig was en daarmee is het klaar en zie ik vanzelf wel waar het toe zal gaan leiden. Ik kan alleen maar hopen dat zij daar ook zo over denkt. Mocht dat niet het geval zijn, dan is dat jammer, maar het is niet anders dan. Dat is dan haar keuze en daar kan ik toch niets in veranderen. Deze instelling geeft me een heel rustgevend gevoel eigenlijk, en daarmee is het automatisch dus ook de juiste instelling voor mij.

Dan nu weer met de blik op vandaag gericht. Vandaag ga ik m’n aandacht eens richten op zelfvertrouwen. Vertrouwen van een ander krijgen begint met vertrouwen van jezelf krijgen. Als je jezelf al niet vertrouwd, dan kan je natuurlijk van een ander ook niet verwachten dat die je gaat vertrouwen. Zelfvertrouwen is dus een heel belangrijk onderdeel in welke vorm van een relatie dan ook en dan verdient dat dus ook de nodige aandacht.

Zelfvertrouwen wordt onder andere gevormd door afspraken met jezelf. Je zelfvertrouwen neemt af als je die afspraken niet nakomt, en neemt toe als je deze wel nakomt. Bij het nakomen vergroot je het geloof in eigen kunnen, wat resulteert in meer zelfvertrouwen. Bij het maken van een afspraak (ongeacht of dat nu met een ander of met jezelf is) heb je elke keer weer 3 keuzes: Je maakt de afspraak niet (nee zeggen), je komt de afspraak na, of je heroverweegt de gemaakte afspraak.
Het niet maken van de afspraak kan een heel goede optie zijn. Als je vooraf al weet dat je een afspraak niet na kan komen, kan je hem beter niet maken. Daarmee voorkom je teleurstelling, en zoals ik al eerder had ontdekt is teleurstelling de basis van wantrouwen en dus ook de basis van het afnemen van vertrouwen.
Het nakomen van de afspraak spreekt wel redelijk voor zich. Voor zowel het vertrouwen in jezelf als het vertrouwen van een ander in jou is het nakomen van afspraken de basis.
Heroverwegen van de afspraak kan in sommige gevallen ook van toepassing zijn, zolang je hier maar duidelijk in bent. Er kunnen onvoorziene omstandigheden optreden waardoor je een afspraak niet kan nakomen. Maak dan een aangepaste afspraak met jezelf (of met een ander dus) waarbij je nog steeds tevreden met jezelf (of dus de ander met jou) kan zijn. Zolang dit incidenteel is, is er geen probleem. Als je elke afspraak opnieuw gaat heroverwegen, dan kan je misschien beter de initiële afspraak beter niet maken of op zo’n manier maken dat je hem ook kan nakomen.

De beste optie is dus om afspraken te maken die je ook na kan komen. Begin daarom klein. Spreek bijvoorbeeld niet met jezelf af dat je vanuit het niets plots 100 sit-ups per dag gaat doen, want de kans dat je die niet gaat halen is groot. Begin bescheiden en spreek af dat je deze week elke dag 10 sit-ups gaat doen, en de week erna 20 sit-ups gaat doen etc. Daardoor kan je wel je afspraken nakomen, en vergroot je op die manier je zelfvertrouwen.

Andere methoden om je zelfvertrouwen en daarmee ook je uitstraling van zelfvertrouwen te vergroten is werken aan je uitstraling. Kleed jezelf goed. Dat geeft je een goed gevoel, en verandert automatisch ook de manier waarop je met mensen omgaat. Datzelfde geldt voor persoonlijke verzorging en in vorm zijn. Zorg dat je je haren netjes kamt, ga sporten, eet gezond en je krijgt automatisch een stuk meer positieve energie. Ook je houding werkt hier aan mee. Schouders en hoofd laten hangen geeft een vrij onzekere uitstraling, terwijl rechtop lopen, hoofd omhoog, oogcontact maken en een open houding juist een heel positieve en zelfverzekerde indruk geeft. Dat draagt allemaal bij aan zelfvertrouwen en dus ook aan het vertrouwen van anderen in jou. Ook de manier van lopen is een goede methode om je uitstraling te verbeteren. Ook de manier van lopen is een goede methode om je uitstraling te verbeteren en dus je zelfvertrouwen te vergroten. Mensen met zelfvertrouwen lopen over het algemeen wat sneller en zekerder. Verwar dit niet met gehaast lopen; het is meer vastberaden zijn in de manier van lopen. Uitstralen dat je controle hebt.

In je gedrag naar anderen toe kan je ook je uitstraling en daarmee weer je zelfvertrouwen verbeteren. Door anderen te complimenteren straal je uit dat je vertrouwen hebt. Door een negatieve houding ten opzichte van anderen krijg je al snel een negatieve houding terug, wat weer je zelfvertrouwen zal schaden. Geef dus complimenten, en je wordt er vanzelf voor beloond. Wees ook niet bang om van je te laten horen (uiteraard wel gepast; overschreeuw jezelf niet). Wees niet bang dat anderen je zullen veroordelen; mensen zijn over het algemeen een stuk toleranter dan je zou denken. Ook de plek die je inneemt in sociale gebeurtenissen kan je uitstraling en vertrouwen vergroten. Mensen met weinig zelfvertrouwen gaan vaak op de achterste rij zitten, terwijl mensen met veel zelfvertrouwen op de eerste rij gaan zitten. Ga dus op die eerste rij zitten en bouw daarmee je uitstraling en zelfvertrouwen nog verder op.

Uiteraard is dit slechts een kleine greep uit de onderdelen die aan zelfvertrouwen bijdragen en zijn er nog talloze andere zaken, maar het geeft denk ik een redelijk beeld. Zelfvertrouwen begint bij jezelf, en is je eigen verantwoordelijkheid. Je kan ervoor kiezen om een speelbal van anderen te zijn, of om zelf de touwtjes in handen te nemen. De keuze is zo gezegd aan jou.

Vandaag ga ik eens wat extra aandacht op bovenstaande punten vestigen, en eens bijhouden welke afspraken ik met mezelf op een dag maak. Dit is in ieder geval dus de eerste afspraak die ik maak

Vanmorgen was ik zelfs nog voor de wekker wakker; iets wat me nooit gebeurt. Een goed begin van dag 35 leek me, en met daarmee dus nog precies een week te gaan had ik het idee dat ik leuk op schema lag. Rustig aan opgestart; koffie gedronken en gaan douchen, en daarna nog even op de bank rustig ontbijtje gegeten… En daar ging het mis… plots begon ik weer met denken over m’n ex. Nog niet eens zo zeer over dat ik haar mis (dat is er altijd wel namelijk), maar meer een gevoel van dat ze me totaal niet begrijpt op het moment, en destijds ook niet écht begrepen heeft toen we samen waren. Het voelt alsof ze nooit gesnapt heeft hoe het voor mij was om haar te zien. Goed, daar kan ik wel begrip voor opbrengen. Ze had zelf ook genoeg aan haar hoofd, en zal deels met dezelfde problemen hebben gezeten als ik. Waar ik het moeilijker mee heb is de manier waarop ze nu met me omgaat, of liever gezegd niet met me omgaat. Alsof ik haar iets verschrikkelijks heb aangedaan. Ik weet dat het foute gedachten zijn die ik niet zou moeten toelaten en waarschijnlijk niet eens kloppen. M’n verstand zegt ook wel dat ze dit niet doet om mij te pesten, maar uit zelfbescherming, om haar leven weer op te pakken zonder mij. Gevoel en verstand zitten duidelijk niet op 1 lijn op het moment.

En daar ligt dan ook meteen de taak die ik mezelf op ga leggen vandaag; zorgen dat gevoel en verstand weer met elkaar in balans komen. M’n verstand, daar vertrouw ik op. Maar hoe pas ik dan precies het gevoel dat ik heb aan? Mindful leven brengt me wel redelijk tot rust op die momenten. Het zorgt ervoor dat ik het even kan los laten. Toch brengt het me nog niet helemaal waar ik wil zijn, dus nog even op zoek gegaan, en ook hier is weer het nodige over te vinden. Kort gezegd zal het uiteindelijk neer gaan komen op keuzes. Het is een situatie die me niet bevalt, en dan kan ik dus 2 dingen doen. Ofwel de situatie veranderen zodat het me wel bevalt, of de situatie verwijderen uit m’n leven zodat het me niet meer in de weg zit. Tja, eigenlijk wist ik dat min of meer al wel, maar als je dat dan zo leest dan stelt het de boel wel weer even helder.
Als ik dat naar mijn situatie nu ga vertalen, dan komt het er dus op neer dat de keuze is om óf ervoor te gaan zorgen dat we wel weer elkaar gaan begrijpen en we leuk met elkaar om gaan (dus een situatie creëren die me wel bevalt) óf haar helemaal uit m’n leven te verwijderen. Dat laatste wil ik liever niet, maar als het niet mogelijk blijkt de situatie aan te passen naar hoe ik het wel wil hebben, dan rest er eigenlijk geen keuze dan de situatie te verlaten. Immers, het houdt me tegen om m’n leven te leiden zoals ik dat wil. In eerste instantie zal ik me dus gaan richten op hoe ik de situatie kan gaan veranderen.

Om de situatie te veranderen is het nuttig om te bedenken hoe ik het dan wel wil hebben. Veranderen is leuk, maar als je niet weet waar je het naartoe wilt veranderen schiet je nog niets op. De situatie die ik graag zou willen zien is dat we weer elkaar gaan zien zoals we nu zijn, en elkaar daarin ook weer accepteren en respecteren. Om dat te bereiken zullen we dus tijd met elkaar moeten gaan doorbrengen; het lijkt me onmogelijk om elkaar weer te leren kennen zonder tijd met elkaar door te brengen. Ze heeft me de vorige keer aangegeven dat ze dat zelf ook wil, maar toen nog niet kon. Daar heb ik alle begrip voor gehad; het is ook een lastige situatie natuurlijk. Het is natuurlijk iets anders om dat in het oneindige te gaan rekken; uiteindelijk zullen er toch stappen gemaakt moeten worden om doelen te bereiken. Volgende week hoop ik dus wat duidelijkheid te krijgen over hoe we dit dan gaan aanpakken en op basis daarvan kan ik dan weer verder.

Goed, voor nu is het iets waar ik me nog niet druk om hoef te maken. Het is niet hier, niet nu en het verandert er niets aan, dus kan ik het nu weer lekker los gaan laten en me weer richten op het moment. Dat is iets wat ik dan ook de komende week steeds zal doen, want hoe lang en hoe veel ik er ook over nadenk of bij stil zal staan, het verandert niets aan de situatie, en levert me alleen maar stress en spanningen op, dus kan ik het maar beter los laten en me richten op zaken die me wel iets opleveren.

En nu eerst maar weer een bakkie koffie; terug naar het moment van nu en de zonsverduistering zien