Nog steeds heb ik niks van D gehoord... It seems clear now Ik ben geduldig geweest, dacht er nog niet eens zo veel aan , maar had dus wel weer gelijk! Hij is niet geinteresseerd net zo min als dat R of degene die mij brak J uit mijn vorige blogs dat waren.
En ik speel geen slachtoffer meer, dat heb ik mezelf beloofd, want ze zijn eigenlijk ook geen traan waard, maar stiekem heel van binnen doet het toch pijn...
Weer een afwijzing.
Mijn vrienden zeggen: ach jouw tijd komt nog wel of je staat er zelf niet voor open! Nou als ik er nu al niet voor open stond dan hou ik mijn hart vast voor de toekomst! Want na elke afwijzing is mijn hart zich steeds een stukje verder gaan sluiten...
En nu? Ik weet het niet... Er wil nu weer een ander met me daten. Maar ja die loopt dan vast ook weg en dan gaat mjjn hart helemaal dicht.
Ik zeg tegen iedereen dat ik er gewoon geen zin in heb, maar it's just the fear of rejection...

Zal dat ooit goedkomen? Mijn vertrouwen wordt steeds minder...