Sentimenteel gedoe zeg dat oud en nieuw, en ik doe er nog zelf aan mee ook, laat me weer helemaal meeslepen door die gekte.
Gisteravond was ik met mijn broer en kinderen, we hebben Risk gespeeld, erg leuk en geestig en vooral gezapig. Fijn samen met de degenen zijn die er echt toe doen voor mij, die in hun gevoel nog eerlijk en puur zijn.
Tot de klok 12 sloeg, en ik weer helemaal angstig en wanhopig werd, zou hij bellen? zou hij komen? Wat doet hij nu? Zit hij op een bruisend feest met allemaal mooie vrouwen?
Erbarmelijk gevoel en inderdaad, er gebeurde niets, kreeg een lief smsje van M. D. Voor het fatsoen nog even blijven zitten tot 2 uur en toen naar bed. Om half 3 gaat de telefoon; hij was het; lieverd gelukkig nieuwjaar, slaap je al, hoe gaat het, doe je rustig aan, ik bel je morgen, ik ben een beetje dronken. Hij was de stad in geweest en naar zijn eigen zeggen was het veel te druk, nu zat hij dan bij een vriend thuis. Euforie was mijn eerste gevoel, hij was me niet vergeten, nu, the day after, denk ik; vuile hufter, hij had ook om 12 uur kunnen bellen en ons zoontje kunnen spreken. Maar nee, als hij uitgefeest is, dan is het nog even Check point Charlie om te kijken of ik niet toevallig op een bruisend feest zit.
Gelukkig had ik dan vanmorgen mijn vriendin aan de tel, die me weer met beide benen op de grond gezet heeft, deze man voegt niks toe en ik moet niet blij zijn met afdankertjes als mij bezopen midden in de nacht opbellen.
Het is waar, het doet vreselijk pijn, maar deze man geeft niet om mij, die houdt mij om wat voor reden dan ook aan het lijntje, en ik domme koe, hou dat zelf ook in stand. Wát zal hij verbaasd geweest zijn dat ik hem niet belde om 12 uur, daar had hij natuurlijk op gerekend, maar ik heb de eer aan mezelf gehouden.
Hij zou vandaag terugbellen, maar ik kap hem denk ik toch af, tenzij hij concreet aangeeft dat hij ons kind wil zien.
Ben ik te hard? Zou er toch ergens gevoel van zijn kant voor mij zijn? Waarom kan hij mij dan niet los laten?
laura