Vanmiddag heb ik een goed gesprek gehad met een ex-collega van me.Zij denkt ook dat m'n ex z'n gevoelens teveel vergelijkt met z'n gevoelens die hij had voor z'n ex.Op z'n ex was hij gelijk verliefd vanaf de eerste dag al en bij mij dus niet.We hebben totaal maar 3 weken verkering gehad en hij maakte het uit omdat hij niet verliefd op me was.Hij zei zelf ook dat als hij naar me toe kwam steeds dacht dat hij vlinders moest gaan voelen maar die kwamen niet...
Maar als je steeds gaat denken dat er vlinders moeten komen dan komen die toch zeker niet?Hij zei ook van ik moet je toch ook eigenlijk steeds berichtjes sturen als ik bij je weg ga dat ik je mis enzo?Want bij z'n ex was dat ook zo.Die relatie met z'n ex is trouwens al bijna 2 jaar uit.
Als je elkaar nog maar 3 weken kent dan kan verliefdheid toch nog gemakkelijk komen?Hij had het zelf ook liever anders gezien zegt hij.Hij vind me wel heel leuk kan ook niks bedenken wat of hij niet leuk aan me vind.Alleen de vlam is er niet...
Over ruim 2 weken komt hij terug van varen.Hoe kan ik het hem het beste wijs maken dat verliefdheid misschien nog wel kan komen?Dat hij waarschijnlijk bang is om gekwetst te worden? Want ik weet bijna zeker dat hij dat is.Want ik heb toen we nog verkering hadden een berichtje van hem gekregen waarin stond dat hij nog niet durfde denken aan verliefdheid en houden van en dat het nu leuk was en dat we het langszaam op zouden bouwen.
Zelf heb ik ook dingen gezegd waar of ik nu spijt van heb. Dat ga ik eerst zeggen.
Wat kan ik nu het beste doen?Gewoon leuke gaan doen als vrienden en hopen dat hij toch verliefd word?
Hey
Wat je gezegd hebt, heb je gezegd vanuit emotie. Daar is niks mis mee hoor. Ik heb dat ook altijd gedaan, en nu het uit is met mijn ex doe ik het meer dan ooit, dat lucht gewoon op. Ik ken zijn gevoel vanuit een vroegere relatie, dan wordt je voorzichtig. Het is kwellend voor jou dus je moet goed nadenken hoever je voor hem wil gaan. Als hij nog steeds een wond heeft uit het verleden kun je alleen met geduld hem overtuigen, het is dus aan jou om te beslissen of je dat geduld wel kan/wil opbrengen.