Zondag na 3weken toch contact gehad. Had hem een berichtje gestuurd nadat ik naar een concert was geweest, gezamenlijke interesse. Kort gepraat, heb het vrij aan de oppervlakte gehouden. Gister belde hij me op. Ik heb denk ik een sterk beeld neer gezet. Hij vroeg hoe het ging en ik zei eigenlijk goed. Hij zei je klinkt ook vrolijk en krachtiger, meer energie. Bij hem was de situatie onveranderd. Verl verdriet, therapie, relatie eigenlijk niet anders behalve dat hij nu steun toe laat. Ik zei dat is toch mooi ze is je beste vriendin nu. Het bleef erg lang stil. Hij zei ook dat als hij niet zo rot in zijn vel haf gezeten dingen anders waren gegaan. Ik zei ja daar hoeven we niet overna Te denken, want dit is nu de situatie. Hij vroeg of ik hem miste. Ik zei ik ben daar niet op die manier mee bezig. Ik wil dat ook niet meer. Het is een afgesloten hoofdstuk en een dicht boek. Je hebt een keuze gemaakt, en dat mag. Hij wilde weten of ik een ander had, Ik ontkende het maar zei wel dat ik contact had maar niet echt voor open sta. Hij werd zo enorm jaloers. Hij zei als je met anderen contact hebt waarom stuur je mij dan een bericht, Je zet mijn leven op zijn kop. Hij bood wel meteen zijn excuses aan. Later stuurde hij ook nog n bericht dat hij het idee heeft dat dingen gaan gebeuren als De tijd en dingen goed zijn. Weer een cryptisch verhaal.
Al met al kan ik zeggen dat ik zeker niet over hem heen Ben. Hij zit in hart en hoofd. Maar ik heb het geaccepteerd. Ik ga door met geen contact en wellicht zal ik het weer ooit zoeken, wellicht niet. Ben nu begonnen met therapie ook om beter bij mezelf te blijven in relaties ipv altijd maar geven.