Na zoveel jaar aan de kant gezet, als oud vuil, ingeruild, erg herkenbaar. Heb hetzelfde meegemaakt. Waarschijnlijk draait het toch om elkaars behoeften, en zodra je elkaars behoeften niet kan opvullen, dan maar uit elkaar? Uit elkaar gegroeid heet het dan. What about love? Of is die zogenaamde liefde tussen man en vrouw eigenlijk gebaseerd op een illusie en draait het alleen om elkaars behoeften? Huisje, boompje, beestje, gezelligheid, warmte, kinderen, goed inkomen, vakanties? Zodra dat allemaal bereikt is na verloop van tijd, dan heb je elkaar minder nodig, de so called midlife crisis? Je voelt je gebruikt, uitgekauwd, en als oud vuil behandeld, en dat is het ook. Misschien hebben we de verkeerde vrouwen uitgekozen en waren we te goedgelovig. Ja, we geloofden erin, dat het allemaal echte liefde was. Eén ding heb ik nu wel geleerd, dat er meer sprake van behoefte dan van ware liefde van haar kant. Want als je echt van elkaar houdt doe je zoiets niet, vooral niet op de walgelijke manier waarop ze destijds het huwelijk heeft beëindigd (vreemdgaan, liegen, mij het huis uitjagen, ontzettend veel alimentatie eisen, mij zwartmaken etc.)

Heb wel aan dit alles veel voordelen aan overgehouden, heb keihard voor mezelf moeten knokken, geniet nu meer van het leven, sta meer stil bij het leven dat alles niet vanzelfsprekend is. Het is nu niet voor te stellen, maar uiteindelijk zullen jullie weer uit deze poel van ellende komen en zal de zon weer schijnen. Maar voor de time-being, heel veel sterkte ermee, blijf niet in de pakken neerzitten maar raap jezelf op, niet voor iemand anders maar puur voor jezelf.
Ga allereerst bij jezelf te rade wie je bent en wat je wilt bereiken, het zogenaamde op zoek naar jezelf. Alles opnieuw rangschikken, maar neem eerst vooral veel rust. Veel tijd en rust om te helen, om alles te verwerken, om geestelijk maar ook lichamelijk weer aan te sterken.

Veel sterkte en wijsheid!

Mr Bean