Ja, het is wat 'stomme ik' ook zegt: je kunt helaas niets doen, dat is het erge! Ik wou dat er een pil was, een kruid, methode, therapie....maar ik heb dus ook al van alles geprobeerd om het rotgevoel weg te krijgen. Probeerde het ook te analyseren, wat ís het nu precies? Een mengeling van verlangen, waarvan je bang bent dat het nooit meer vervuld/bevredigd zal worden, het ondraaglijke idee van een ander, die krijgt waar jij zo naar (terug)verlangt... En dan de onzekerheid over hoe lang dat ellendige gevoel gaat duren; je wilt vluchten, maar waarin en waar naartoe? Je hebt een wond opgelopen, bent losgescheurd uit een eenheid, je bent weer twee aparte delen...en je verlangt naar de hereniging, dat het weer zo wordt als het ooit was: wederzijdse liefde en verlangen, bij elkaar horen en weten dat er iemand is die even gek is op jou als jij op hem/haar... Maar helaas is niemand het 'eigendom' van een ander, kan verliefdheid even onverwacht overgaan als dat zij komt, kunnen gevoelens veranderen. Dat is de onzekerheid en grilligheid van het leven, waar we geen controle op kunnen uitoefenen. En dat is zeer beangstigend, net zoals dat nare gevoel dat maar blijft rondhangen...

Naja....heel veel sterkte iig, en weet dat je hier altijd lotgenoten kunt vinden bij wie je je hart kunt luchten en het (virtueel) uitschreeuwen: we weten er alles van als 'ervaringsdeskundigen'....

Liefs,

Lavinia