van de week was hij hier voor de kinderen en zat heel subtiel(niet dus) te peilen of ik misschien wel bij hem terug wilde komen...ik moet zeggen me knieen knikken als ik hem zie..me hart slaat 10 keer sneller maar terug gaan naar hem nee dat kan en wil ik niet niet na wat er gebeurd is en wat hij geflikt heeft..
maar hoewel ik voor de volle 100% achter me beslissing sta blijft het moeilijk om hem te zien....maar ik moet wel..me kinderen hebben hun vader nodig..dus ik kan hem niet uit me leven bannen.... ach misschien wordt het nog wel makkelijker met de tijd..