Nou, gister hebben we dan weer afgesproken. Het was heel leuk maar we hebben alleen al onze relatieproblemen verzwegen. Zij heeft niks meer gezegd over afgelopen weken, ik ook niet. Ik dacht misschien maar beter om het achter ons te laten, maar dat is natuurlijk niet helemaal waar, alleen op zo'n moment is het gewoon fijn als alles goed lijkt en dan wil je het niet verpesten. Op dit moment weet ik dus totaal niet waar we staan. Ze heeft me al 3x gesmst sinds ik vanmorgen weg ben gegaan, dat ze me nu al mist en dat ze me snel weer wil zien. Ik probeer iets minder enthousiast te doen dan zij, maar dat is lastig.. Ik weet niet zo goed wat ik moet denken, blij zijn dat het lijkt alsof ze me weer terug wil? Het gekke is echter dat ik nu zelf toch weer een soort van verliefdheid kwijt ben geraakt wat ik dacht te voelen toen het uit was. Misschien was het toch meer een soort van gekrenkte trots dan ware liefde. Ik vind het allemaal maar verwarrend. Waarschijnlijk denkt iedereen die dit leest en een gebroken hart heeft dat ik me vet aan loop te stellen met mijn relatie van slechts 6mnd en zonder dat het ooit helemaal uit is geweest maar ik heb nog nooit zo lang zo hard na lopen denken de afgelopen 4 weken over mijzelf, mijn relatie en mijn gevoel. Ik ben overigens afgelopen donderdag afgestudeerd, dat helpt iig ook al een hoop aan het verbeteren van mijn humeur. Wat ik me nu afvraag is of ik nu hard to get moet gaan spelen, me niet meteen helemaal te geven, beetje afstandelijk moet doen of haar terugsturen dat ik haar ook zo mis en liever vandaag dan morgen wil afspreken... Al die psychologische spelletjes zijn maar lastig!